Για
κάθε απελευθέρωση χρειάζεται πρώτα η συνειδητοποίηση της δουλείας, και
είναι αυτή που εμποδίζεται από όλες αυτές τις κυριαρχούσες ανάγκες που
έχουν κάνει δικές τους τα άτομα.Η κοινωνία αυτή που ζούμε περιόρισε προοδευτικά τον τομέα των υψιπετών αναζητήσεων του πνεύματος που παρουσίασαν, εξιδανίκευσαν και κριτικάρισαν την ανθρώπινη μοίρα.
Η συνωμοσία της σιωπής όπου συμμετέχουμε όλοι.
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Η κοινωνία περιόρισε κι εξολόθρευσε το ρομαντικό χώρο της φαντασίας, την υποχρέωσε να λειτουργήσει πάνω σε νέες βάσεις όπου οι εικόνες μετατρέπονται σε δυνατότητες και ιστορικά σχέδια. Η μετατροπή αυτή είναι το ίδιο άσχημη και ψεύτικη όσο και η ίδια η κοινωνία που την κάνει. Όταν λειτουργούσε πέρα από τον χώρο της υλικής παραγωγής και των υλικών αναγκών, η φαντασία ήταν μόνο ένα παιχνίδι που δεν είχε καμμιά εξουσία πάνω στην αναγκαιότητα και που εξυπηρετούσε μονάχα μία φαντασιακή λογική και μια φανταστική αλήθεια. Όταν η τεχνική πρόοδος παρέλαβε την φαντασία, έντυσε τις εικόνες με την δική της λογική και με την δική της αλήθεια, με απλά λόγιαΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗ, Η ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΧΑΝΕΙ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.
Ενώ υπάρχει η φρίκη για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης , παρόλα αυτά δεν υπάρχει καμία αντίσταση και έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανθρώπους να ζουν σε αφύσικες συνθήκες ζωής, σε υπόγεια διαβίωση,ή ζητιάνους στους δρόμους, να τρέφονται με σκουπίδια.
Απλά τα στρατόπεδα αποτελούν κατά κάποιο τρόπο την «πεμπτουσία» του κολασμένου κοινωνικού περιβάλλοντος που από πάντα είμαστε καθημερινά βυθισμένοι μέσα του. (ΙΟΝΕΣΚΟ)
Και όλα αυτά χωρίς καμία ενοχή, γιατί η «ευτυχής» συνείδηση δεν γνωρίζει όρια, οργανώνει παιχνίδια όπου παίζουν με τον θάνατο και την παραμόρφωση ,όπου η δουλειά κατά ομάδες, η ψυχαγωγία, και η στρατηγική σημασία ενώνονται σε μία κερδοφόρα αρμονία.
Είναι ολοφάνερο ότι στην εποχή της «ευτυχισμένης συνείδησης» δεν υπάρχει θέση για το συναίσθημα ενοχής.. Το έγκλημα βρίσκεται στο να αδιαφορήσεις γι΄αυτό το παν ή να μην το υπερασπίσεις .
Η συνωμοσία της σιωπής όπου συμμετέχουμε όλοι.
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Η κοινωνία περιόρισε κι εξολόθρευσε το ρομαντικό χώρο της φαντασίας, την υποχρέωσε να λειτουργήσει πάνω σε νέες βάσεις όπου οι εικόνες μετατρέπονται σε δυνατότητες και ιστορικά σχέδια. Η μετατροπή αυτή είναι το ίδιο άσχημη και ψεύτικη όσο και η ίδια η κοινωνία που την κάνει. Όταν λειτουργούσε πέρα από τον χώρο της υλικής παραγωγής και των υλικών αναγκών, η φαντασία ήταν μόνο ένα παιχνίδι που δεν είχε καμμιά εξουσία πάνω στην αναγκαιότητα και που εξυπηρετούσε μονάχα μία φαντασιακή λογική και μια φανταστική αλήθεια. Όταν η τεχνική πρόοδος παρέλαβε την φαντασία, έντυσε τις εικόνες με την δική της λογική και με την δική της αλήθεια, με απλά λόγιαΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Πίσω από το τεχνολογικό πέπλο, πίσω από το πολιτικό πέπλο της δημοκρατίας, παρουσιάζεται η πραγματικότητα, που είναι η καθολική σκλαβιά, η απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, περιτυλιγμένη σε μία τυποποιημένη ελευθερία επιλογής. Η δομή δε της εξουσίας, μην μπορώντας πια να κρατήσει τους τύπους, απολακτίζοντας όλες τις προσποιήσεις της αλήθειας και της δικαιοσύνης είναι πέρα για πέρα κτηνώδης.
Πως θα απελευθερώσουμε την φαντασία μας που η διαδικασία της αντικειμενοποίησης την άγγιξε και κατεχόμαστε και υποφέρουμε από αυτή.
Πως μπορούν τα ευνουχισμένα διοικούμενα άτομα να απελευθερωθούν ταυτόχρονα από τους εαυτούς τους και από τους αφέντες τους. Πως θα σπάσει αυτός ο κύκλος.
Oι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν πια ούτε να φανταστούν, έναν κόσμο με ποιοτικά διαφορετικό λόγο και πράξη, μια και η κοινωνία καταπνίγει κάθε προσπάθεια αντίθεσης και καθορίζει τη φαντασία. Όσοι βρίσκονται στις ζώνες πείνας της κοινωνίας της αφθονίας γίνονται αντικείμενα τόσο κτηνώδους μεταχείρισης που αναβιώνει τα μεσαιωνικά βασανιστήρια και μερικά άλλα πιο πρόσφατα.
H μηχανοποιημένη εργασία, που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από αυτόματες και μισοαυτόματες αντιδράσεις, είναι πάντα μια απασχόληση που σκεπάζει ολόκληρη τη ζωή, είναι πάντα μια εξαντλητική, αποκτηνωτική, απάνθρωπη σκλαβιά.
Αυτή η μορφή υποδούλωσης «ανώτερης ποιότητας» δεν διαφέρει ουσιαστικά απ’ αυτή που ασκείται πάνω στη δακτυλογράφο, πάνω στον τραπεζικό υπάλληλο, πάνω στον πωλητή και στην πωλήτρια που συνέχεια είναι στο πόδι, πάνω στον εκφωνητή της τηλεόρασης. Η ισοπέδωση, η ρουτίνα, εξομοιώνουν τις παραγωγικές με τις μη παραγωγικές εργασίες.
Η εξέγερση της νέας γενιάς κατά της καταναλωτικής κοινωνίας δεν είναι τίποτε άλλο από μία πνευματική εκδήλωση της θέλησης να προχωρήσουμε μπροστά, στην αναζήτηση ενός νέου τύπου κοινωνίας .
Πολλά από τα απαραίτητα είδη που χρειάζεται ο άνθρωπος υπάρχουν, μόνο που πρέπει να ξαναμοιραστούν. Αλλά ακόμη και αυτά που χρειάζεται να παραχθούν για κάποιες υλικές ελλείψεις θα μπορούν να γίνουν με ελάχιστο χρόνο αλλοτριωμένης εργασίας.
Η λογική της καταπίεσης που είναι οργανωμένη στις σημερινές κοινωνίες αλλά και το παράλογο του όλου αρχίζει να επηρεάζει αντίστροφα πλέον την λειτουργία του συστήματος. Η διεθνής νομισματική κρίση δείχνει το αποδυνάμωμα της οικονομικής βάσης αυτής της παράλογης αυτοκρατορίας.
Η ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΜΕ ΝΕΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ.
Γιατί αυτό που παίζεται τώρα δεν είναι απλά η επέκταση ικανοποίησης από το χαμηλό επίπεδο σε ένα υψηλότερο αλλά η ρήξη με αυτόν τον κόσμο, ΤΟ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΑΛΜΑ.
Η επανάσταση συνεπάγεται ένα ριζικό μετασχηματισμό των αναγκών και των ίδιων των προσδοκιών, πολιτιστικών καθώς και υλικών, της συνείδησης, και της ευαισθησίας, της εργασιακής διαδικασίας καθώς και της αργίας. Αυτός ο μετασχηματισμός φαίνεται στον αγώνα κατά του κερματισμού της εργασίας, της αναγκαιότητας και της παραγωγικότητας των ανόητων ενεργειών και ανόητων εμπορευμάτων, κατά της πλεονεξίας του αστού, κατά της υποδούλωσης με την μορφή της ανεξέλεγκτης τεχνολογίας, της διαστρέβλωσης με τη μορφή της καλοζωίας , κατά της μόλυνσης σαν τρόπο ζωής. ΗΘΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΖΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΝΕΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ,ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ, ΓΕΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΤΑΙ ΣΑΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ, ΗΘΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΕΣ.
ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΟΤΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Όμως όλο αυτό το σαθρό σύστημα ξαναοργανώνεται για να αντιμετωπίσει την απειλή μιάς επανάστασης που θα ήταν η πιο ριζοσπαστική από όλες τις ιστορικές επαναστάσεις. ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ –ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΜΑΣ.
Η ανθρώπινη εργασία αντί να είναι ένα εμπόρευμα που παράγει εμπορεύματα σύμφωνα με το νόμο της αξίας, θα μπορούσε να παράγει για ανθρώπινες ανάγκες σύμφωνα με το νόμο της ελευθερίας, για τις ανάγκες μίας απελευθερωμένης ανθρώπινης ύπαρξης. Και εδώ έχουμε το όραμα μιας όχι μόνο οικονομικής αλλά και μιας πολιτιστικής επανάστασης, όπου η μόρφωση και η καλλιέργεια δεν θα είναι ένας προνομιακός κλάδος στον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας αλλά αντίθετα να διαμορφώνει την κοινωνία στην ολότητά της, σε όλους τους τομείς και θα αλλάξει ριζικά τις επικρατούσες αξίες και φιλοδοξίες. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν θα είναι εκκολαπτήρια παραγωγής ανθρωπομηχανών που προορίζονται για συγκεκριμένα πόστα και θέσεις, στηρίζοντας την ίδια αρρωστημένη πολιτική διαχείρισης συνειδήσεων.
Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος πρέπει να απελευθερωθεί από την σκλαβιά του και προπάντων να απελευθερωθεί από αυτό που έχει γίνει στην κοινωνία που ζεί και αυτό δεν μπορεί να είναι αυθόρμητο γιατί αυτό το αυθόρμητο εκφράζει μόνο τις αξίες και τους στόχους που προέρχονται από το ίδιο το κατεστημένο σύστημα που πολεμούν.
Ο αυθορμητισμός σαν επαναστατική πρακτική είναι η έκρηξη των ζωτικών αναγκών , αλλά μπορεί να είναι και απατηλός, σαν αποτέλεσμα της εσωτερίκευσης των κοινωνικών αναγκών που απαιτούνται από την κατεστημένη τάξη αλλά να αντιστρατεύονται την απελευθέρωση του ανθρώπινου όντος. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα σε πρωτοφανή έκταση, και η εντατική προπαγανδιστική διαφώτιση και διαχείριση του λαού επιβάλλει μία εντατική αντιεκπαίδευση και οργάνωση.
Γι αυτό πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτόν τον ψευτοπόλεμο.
Πιστεύουμε πως πεθαίνουμε για την τάξη , στην πραγματικότητα πεθαίνουμε για το κόμμα, πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για την ελευθερία, ενώ πεθαίνουμε για την ελευθερία των μετοχικών μεριδίων, πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για το προλεταριάτο ενώ πεθαίνουμε για την γραφειοκρατία, πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για το κράτος ενώ πεθαίνουμε για το χρήμα που το στηρίζει, πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για το έθνος ενώ πεθαίνουμε για τους προδότες που το φιμώνουν… γιατί πιστεύουμε σε αυτό το απόλυτο σκοτάδι, ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ, ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου