Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

ΓΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ



 ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών , που συνδιοργανώνουν στο χώρο του Ιδρύματος στην Αθήνα, το τετραήμερο 28-31\3\2013, συνέδριο με τον  παραπάνω τίτλο. που είναι αρκετά ενδιαφέρον και επίκαιρο, στις ημέρες μας Υπάρχουν  επιχειρήσεις που παράγουν "καλές" και επιχειρήσεις που παράγουν "κακές' τροφές, που στόχος τους είναι αποκλειστικά το κέρδος και μόνο. Το μεγαλύτερο σούπερ μάρκετ είναι η φύση, από το οποίο ζήσαμε ψαρεύοντας, κυνηγώντας και βοτανίζοντας. Πολλοί έζησαν στο χωριό και δεν γνωρίζουν να μαζεύουν άγρια χόρτα καθώς και να τα ξεχωρίζουν. Γί ' αυτό θα πρέπει να ξαναλειτουργήσουν  οι σχολικοί κήποι στα σχολεία και ο καθένας μας στο χωριό να έχει τον κήπο του΄καλλιεργώντας εποχιακά φρούτα και λαχανικά. Γι΄αυτό ότι τρώμε είμαστε και ο Ιπποκρατης έλεγε: Αν οι άνθρωποι ζούσαν και τρέφονταν σωστά, δεν θα υπήρχε η ιατρική, γιατί δεν θα υπήρχαν οι αρρώστειες.
Την αμέσως επόμενη εβδομάδα το ΚΠΕ Καλαμάτας 5-7 Απριλίου διοργανώνει τριήμερο σεμινάριο που στοχεύει,στην καταγραφή των υπεραιωνοβίων ελιών.Στο πρόγραμμα αυτό θα σεμμετέχει και το δημοτικό σχολείο Βαλύρας με τους μαθητές της έκτης δημοτικού, το δάσκαλο Βασίλη Καράμπελα και συνεργάτη τον εκπαιδευτικό Γιάννη Δ. Λύρα.Τό πρόγραμμα εντός των προσεχών ημερών θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο.
Μιά δράση των μαθητών του δημοτικού σχολείου Βαλύρας έγινε στις 5-2--2013, που σχετιζοταν με την καταγραφή, φωτογράφιση, μελέτη χάρτη, βιντεοσκόπηση και συνέντευξη υπεραιωνοβίων ελιών μεταξύ Βαλύρας -Λάμπαινας , είναι αναρτημένη στις 8-2-2013 στο μπλόκ μου .

ΜΑΘΗΤΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΒΑΛΥΡΑΣ

 ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Νιάτα, μαθητές του δημοτικού σχολείου Βαλύρας,φατσούλες χαμογελαστές, μπροστά από το φωτογραφικό φακό,  η εποχή της αθωότητας, χωρίς προβλήματα και προβληματισμούς. Τα χρόνια περνούν, οι μαθητές μαγαλώνουν, δημιουργούν οικογένειες και συμμετέχουν στο οποιοδήποτε  γίγνεσθαι εντός- εκτός  χωριού και εντός -εκτός Ελλάδος. Η μνήμη είναι εκείνη που με σωστή διετροφή, μας θυμίζει το πέρασμα του παρελθόντος μας, τα βιωματικά συναισθήματα και συγκινήσεις μας . Η ζωή μας, τόσο πολύ κοντά-τόσο πολύ μακριά, είναι εκείνη που θα πρέπει να τη γευόμαστε και χαιρόμαστε στην καθημερινοτητά μας , γιατί είναι ένα θείο δώρο με ασκητισμό, μυστυκισμό, ησυχασμό και προσευχή. Να έχουμε στόχους ,σκοπούς, αξίες, όράματα ,ηθική, και ιδανικά .Να ζούμε τη ζωή με δημιουργι