Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης


Άρθρο Γιάννη Δ. Λύρα - καθηγητή βιολογίας
Ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης εφαρμόσθηκε στην Αθήνα από την Κλεισθένη το 508 π.Χ. Στη Ρωμαϊκή περίοδο και στο Βυζάντιο περιήλθε σε παρακμή. Στην Τουρκοκρατία σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές με σκοπό την είσπραξη φόρων κυρίως από την περιφέρεια.
Με την απελευθέρωση του Ελληνικού κράτους το 1833 ΄΄περί συστάσεων δήμων’’
το Ελληνικό κράτος διαιρέθηκε σε 10 νομούς που με τη σειρά τους διαιρέθηκαν σε 42 επαρχίες, οι οποίες στη συνέχεια διαιρέθηκαν σε δήμους.Το 1912 ο υπουργός εσωτερικών Εμμανουής Ρεπούλης στην κυβέρνηση Βενιζέλου προώθησε προς ψήφιση στη Βουλή που καθιέρωσε τη διάκριση του ΟΤΑ σε δήμους και κοινότητες λαμβάνοντας υπ΄όψιν τις ιστορικές και αναπτυξιακές ανάγκες της κάθε περιοχής.  Το νομοσχέδιο αυτό υπήρξε σταθμός στην εξέλιξη της τοπικής αυτοδιοίκησης της πατρίδας μας απελευθερώνοντας την περιφέρεια από τον φεουδαρχικής έμπνευσης θσμό του πατριαρχικού δημάρχου που καταδυνάστευσε την ύπαιθρο.Το Σύνταγμα του 1927 με το άρθρο 107 αναγνώρισε για πρώτη φορά συνταγματικά την τπική αυτοδιοίκηση και η λήξη των περιφερειακών αυτών έγινε με την ψήφιση του Συντάγματος το 1952.Το 1994 καθιερώθηκε ο θεσμός του αιρετού νομάρχη (2ος βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης) με ταυτόχρονη δημιουργία του περιφερειάρχη (3ος βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης), ο οποίος είναι κυβερνητικό πρόσωπο. Επειδή σήμερα η τοπική αυτοδιοίκηση αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα το Δεκέμβριο του 1997 ψηφίστηκε το πρόγραμμα Ιωάννης Καποδίστριας με σκοπό την κατάργηση και συνένωση κοινοτήτων δημιουργώντας τους νέους 900 δήμους και 133 κοινότητες. Ο νέος δήμος Ιθώμης με έδρα τη Βαλύρα προήλθε από τις συνενώσεις των κοινοτήτων: