ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.
ΓΗ
Τι όμορφη που είσαι, γη, και τι εξαίσια
Τι τέλεια η υπακοή σου στο φως, και τι ευγενική υποταγή
σου στον ήλιο!
Πόσο μοναχική είσαι, όταν τυλίγεσαι με τους ίσκιους και
πόση χάρη
έχει η όψη σου όταν σκεπάζεται με το σκοτάδι!
Πόση ηρεμία φέρνει το τραγούδι της αυγής σου και πόση
ταραχή
Ο παιάνας του βραδιού σου
Πόσο τέλεια είσαι, γη, και πόσο μεγαλόπρεπη!
Περπάτησα στους κάμπους σου, σκαρφάλωσα στα πέτρινα βουνά
σου
Κατέβηκα στις κοιλάδες σου και χώθηκα στις σπηλιές σου
Στους κάμπους, βρήκα
το όνειρό σου, στα βουνά βρήκα την περηφάνια σου, στις κοιλάδες συνάντησα την
ησυχία σου, στους βράχους την απόφασή σου, στις σπηλιές τη μυστικότητά σου.
