Τα πρωτεύοντα κριτήρια στα οποία πρέπει να βασίζεται η
ερευνητική στρατηγική ενός ΑΕΙ είναι η δόμηση κατάλληλου μίγματος πολιτικών,
σχεδίων και διαδικασιών για τη δημιουργία ή απόκτηση νέας γνώσης, το
μετασχηματισμό της σε ικανότητες, και την εκμετάλλευση της γνώσης και των
ικανοτήτων με τρόπο που υπηρετεί την ευρύτερη αναπτυξιακή στρατηγική του
Ιδρύματος. Σε αυτήν την στρατηγική ανήκουν και οι σχέσεις των πανεπιστημιακών
εργαστηρίων με τον επιχειρηματικό κόσμο, σε μια σχέση που να φέρνει έσοδα στο
ίδρυμα αλλα και θέσεις εργασίας.
Η βιβλιογραφική ανασκόπηση , προτείνει κριτήρια ανάλυσης και σχεδιασμού σεναρίων για
την ερευνητική στρατηγική (Calvert and Patel, 2000; Graham and Diamond, 1997;
Lechevalier et al, 2007). Στην κατεύθυνση αυτή κορυφαία προτεραιότητα εχει η
εξής ερώτηση:Ποιά κομμάτια της ερευνητικής στρατηγικής (υποδομές, εξοπλισμός,
ανθρώπινοι πόροι) έχουν σημαντικές πιθανότητες να χρηματοδοτηθούν
εξω-ιδρυματικά με ποσά που μπορούν να οδηγήσουν στη βιωσιμότητα; Αυτό πλέον σε
όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου , μα σε όλα , οδηγεί σε νέες δομές , εργαστήρια,
τμήματα, σχολές.
