ΑΕΙ ΠΑΡΩΝ Ο ΕΡΩΣ. ΚΛΕΙΩ ΑΡΤΕΜΙΔΟΥ

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΙΝΕΙ ΔΙΑΤΑΓΗ ΣΤΟΝ ΕΡΜΗ ΝΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, EUSTACHE LE SUEUR ,ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΥΒΡΟΥ 1646
Στην θεογονία του Ησίοδου ο  άρρεν Ερως  έπεται της Γαίας και του Χάους(στ.120-122),Ο λυσιμελής Ερως, ο λύων τα μέλη Αθανάτων και Θνητών όντων, δαμάζει την ψυχή και την φρόνηση των. «ΜΕΓΑΣ ΔΑΙΜΩΝ Ο ΕΡΩΣ, Ω ΣΩΚΡΑΤΕΣ», λέει η Διοτίμα στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα.
Ωστόσο,αν και λυσιμελής , έρχεται σε αντίθεση με την επόμενη γεννηθείσα δύναμη του ΑΙΘΕΡΟΣ. Ο Αιθήρ, λάμπων/αίθων συγκρατεί τα πάντα δια του «αίθοντος-έρωτος», ενοποιών την ουσία της φύσης των τεσσάρων στοιχείων (γή, υδωρ, πυρ, και αέρα/άος/ψυχή).

Δείτε κάτι που δεν ξέρατε για την ελληνική γλώσσα. «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

Από το διαδίκτυο βρήκαμε αυτήν την ανδιαφέρουσα ανάρτηση,η οποία θα πρέπει να διαβαστεί από όλους μας

Η ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία... Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο. Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα. Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νεοΕλληνικά). Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν. Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.

• Το σοφό τεστ του Σωκράτη που θα σας εκπλήξει

Το σοφό τεστ του Σωκράτη...που πρέπει να το εφαρμόζουμε κι' εμείς...
Μια μέρα, εκεί που ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης".

Η δυστυχία ουδέποτε ταίριαζε στους Ελληνες

 Panagiotis Liakos/adiavroxoi.blogspot.gr

«Η αλήθεια είναι ότι σ’ αυτή τη γη ήρθαμε για να ευημερήσουμε και να προκόψουμε όλοι, για να βιώσουμε τούτη την υπέρτατη ανθρώπινη εμπειρία με καρδιά χαρούμενη κι ανάλαφρη, χωρίς να πασχίζουμε διαρκώς και να τραβάμε τα μύρια όσα.
Ήρθαμε εδώ για να μαθαίνουμε ψυχαγωγούμενοι, για να μεγαλώνουμε χωρίς βάσανα και να δρέπουμε αυτά που επιθυμούμε υπό το φως της απόλυτης επίγνωσης ότι μπορούμε να έχουμε τα πάντα, αρκεί να μάθουμε πώς να ελέγχουμε τις ενέργειές μας… Δηλαδή… τα συναισθήματά μας».
Lynn Grabhorn,«Ξεκίνα! Η Ζωή σε Περιμένει!», εκδόσεις Διόπτρα, σελ. 40
Εμείς οι Έλληνες γεννήσαμε την τραγωδία, η οποία είναι μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας. Και η εποχή μας κόλλησε σε μια «τραγωδία» δίχως τον ηδυσμένο λόγο, δίχως το πρέπον μέγεθος. Χωρίς την «των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». Από τον περίφημο ορισμό του Αριστοτέλη κρατήσαμε μόνο τη λέξη «τραγωδία», της οποίας παραλλάξαμε το νόημα.