Ο Αθανάσιος Καρύδης περιγράφει τα τοπωνύμια, προσωνύμια, και την ύδρευση της Βαλύρας από τα τότε πηγάδια της.
Στα τοπωνύμια και προσωνύμια συναντάμε και τη λέξη Αλέζαγας,
ο οποίος επί τουρκοκρατίας ήταν αγάς στη σημερινή Λάμπαινα , και είχε πάρει το
ονομά του Λέζι.
Μετά την απελευθέρωση η οικία του αγά έγινε ιδιοκτησία της οικογένειας Παπαγεωργίου. Ο πατέρας της μάννας μου Χρίστος Παπαγεωργίου, μετανάστευσε 7 φορές στην Αμερική. Είχε εκεί πατσατζίδικο, και κάθε φορά που ερχόταν έκανε και ένα παιδί με τη γιαγιά μου Ελένη το γένος Μουρούσια, και το πρώτο με το τελευταίο παιδί τη μάννα μου ,είχανε μεγάλη χρονική διαφορά ηλικίας. Στο πατσατζίδικο έγινε συμπλοκή μεταξύ Ιταλών- Ιρλανδών-Ελλήνων, το μαγαζί έγινε καλοκαιρινό, και κάποιος Βαλυραίος δικηγόρος Σπηλιώτης ανέλαβε την υπόθεση, πήρε αποζημίωση ,και αγόρασε το σπίτι που είναι κτισμένο το 1867, και το κτήμα που δυστυχώς τώρα το μισό θεωρείται δασικό. Έτσι έμεινε το τοπωνύμιο και προσωνύμιο ΑΛΕΖΑΓΑΣ .
