Αφιερωμένο σε όσους υπερασπίστηκαν τα άγια με την ίδια τη ζωή τους
Η εορτή της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου, στις 31 Αυγούστου, ήταν ανέκαθεν ημέρα αργίας για τους εργαζόμενους αγρότες της Βαλύρας, αλλά και για τις νοικοκυρές, οι οποίες δεν έπιαναν βελόνα και κλωστή στα χέρια τους, ακόμη και τα βασικά φαγητά τα είχαν ετοιμάσει από την προηγούμενη μέρα. Όλοι εκκλησιάζονταν και όσες είχαν την τύχη να έχουν μία υφαντή άσπρη ταινία από το Άγιο Όρος, ευλογημένη πάνω στην Αγία Ζώνη, την δάνειζαν σε εκείνες που ήταν στείρες για να την φορούν μέχρι να συλλάβουν. Επίσης, τη χρησιμοποιούσαν για αρρώστους, που έπασχαν από ανίατες και /ή σοβαρές ασθένειες.
Είναι πολλά τα θαύματα της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου, αλλά και οι περιπέτειες που υπέστη κατά την περίοδο του 1820-1830, με κόστος τη ζωή πέντε αγίων μοναχών του Βατοπαιδίου. Θα προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε σε συγκλονιστικά γεγονότα, με τη βοήθεια σχετικής μελέτης του Μηνδρινού Ματθαίου (1997) Γυμνασιάρχη Άνδρου, και τις μαρτυρίες του Αντωνίου Ν. Σιγάλα, αστυνόμου του Δήμου Καλλίστης στη Σαντορίνη, στο νησί της Αγίας Ειρήνης, όπως τις κατέγραψε στο προσωπικό του ημερολόγιο το 1830-1840. Παράλληλα, θα αναφερθούμε σε αντίστοιχο έγγραφο της Μονής Βατοπαιδίου, και σε σχετικές ιστορικές πηγές. Τέλος, θα παραθέσουμε τι έχει διασώσει η λαϊκή παράδοση στη Βαλύρα Μεσσηνίας για την Τιμία Ζώνη κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης , το 1821.
