ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΔΕΥΤΙΚΟΥΓια το 40ήμερο μνημόσυνο σήμερα του Θόδωρου Γεωργακόπουλου, ο οποίος μας έφυγε ξαφνικά, αλλά μας άφησε το έργο του, το οποίο και αναρτούμε στη μνήμη του. Μας βλέπει από ψηλά και χαίρεται.
Ο καπετάνιος τον κοίταξε με
σιχασιά, έτοιμος να ξεράσει! Στο τέλος σηκώθηκε με φόρα:
‒ Τον βλέπετε; λέει στους άλλους.
Να γιατί δεν είδε προκοπή ο τόπος!! Αναμεράτε να περάσω!!!
Βγήκε βαρυπατώντας και τράβηξε μες
στα σοκάκια. Πήγε…πήγε και ύστερα κοντοστάθηκε. Κάτι τον πείραζε από ώρα. Δεν
ξέρει πώς…μα του κόλλησε η υποψία πώς, μπορεί και να μην ήταν αλήθεια και να
του φάνηκε, μα…να, καθώς έβγαινε τού φάνηκε πώς γίνηκε κάτι που τον έκαψε!!
Θάρρεψε πως την ώρα πόβγαιν’ απ’ τον καφενέ, τον κοίταζαν λιγουλάκι άφοβα και
κάπως σαν περιπαιχτικά!!! Ο καπτα –Σπύρος το ήξερε. Άμα αρχίσει και γκρεμνά η
αξία ενός ανθρώπου…γράψε αλίμονο!!! Δεν ξανασηκώνεται πια!!!!
