Αφιερωμένο στους ελαιοπαραγωγούς της Βαλύρας
Η Κωνσταντινιά ήταν μία παραδοσιακή
Βαλυριώτισσα, που γεννήθηκε λίγο μετά τον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο στο χωριό. Προερχόταν από μία πολύ καλή χριστιανική οικογένεια και ήταν η πρώτη κόρη ανάμεσα σε τρεις
αδελφές, τη Καλλιόπη και τη Σταυρούλα. Ήταν η αγαπημένη της μητέρας της
Γεωργίας, γιατί την ακολουθούσε κατά γράμμα και από μικρή ηλικία έμαθε όλα τα
μυστικά της υφαντικής τέχνης , του ραψίματος και του κεντήματος, της παρασκευής τοπικών προϊόντων όπως ήταν το
πήξιμο του τυριού, οι μυζήθρες, οι χυλοπίτες , ο τραχανάς, οι ελιές, τα
τουρσιά, τα λουκάνικα, το σύγκλινο, ο
πελτές, τα παραδοσιακά φαγητά και γλυκά. Είχε αναπτύξει και άλλες δεξιότητες η
Κωνσταντινιά, όπως τη καλλιέργεια του
κήπου και την αποξήρανση των οσπρίων , σκόρδων, κρεμμυδιών, και άλλων
λαχανικών. Γνώριζε πώς να πήζει ωραίο σαπούνι, να φτιάχνει τα λούπινα τις
απόκριες και να κάνει υπέροχες πίτες με υλικά από τον κήπο της, όπως
κολοκυθόπιτες, γλυκιές σπανακόπιτες με μαύρη σταφίδα , και
πίτες με σπαράγγια και μανιτάρια του βουνού δικής της έμπνευσης. Βοηθούσε τον
άντρα της όταν έφτιαχνε το κρασί της
χρονιάς και φρόντιζαν μαζί τα ζωντανά
τους, γιατί ήταν κτηνοτρόφοι. Την πρώτη χρονιά που παντρεύτηκαν, οι ελιές
που της έδωσαν προίκα
οι γονείς της στα Αγρίλια,
έκαναν πολύ καρπό και το λάδι έφτασε
πλουσιοπάροχα μέχρι τον
επόμενο χειμώνα, πέρα από εκείνο που πούλησαν. Τη δεύτερη χρονιά η σοδειά ήταν πολύ μικρή, αλλά ήταν
αναμενόμενο, γιατί πάντα έτσι συνέβαινε και συμβαίνει στους ελαιώνες στο χωριό.
