Αφιερωμένο στα θύματα της φτώχειας στη Βαλύρα των παππούδων μας
Ο χαρακτηρισμός Τζατζάς προήλθε από τον διαβόητο λήσταρχο Μήτρο Τζατζά, που έδρασε στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο και στη Μακεδονία κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Ήταν γνωστός πανελλαδικά για την απαγωγή του γερουσιαστή Σωτηρίου Χατζηγάκη το 1929 στη Θεσσαλία.Το όνομά του έγινε συνώνυμο του “κακούργος”. Στη Βαλύρα, την περίοδο του 1950, αποκαλούσαν Τζατζάδες τους ντόπιους κλέφτες που λήστευαν τα νοικοκυριά, τους κήπους, τους μπαξέδες και τα κτήματα των κατοίκων. Ήταν συνήθως άτομα φτωχά, ορφανά, χωρίς προσανατολισμό, πεινασμένα, που έψαχναν τροφή για να καταστείλουν τη πείνα τους και να θεραπεύσουν τη πονεμένη τους κοιλιά. Οι σημερινοί αντίστοιχα Τζατζάδες είναι παραβάτες του νόμου, γιατί η τροφή και η στέγη δεν τους λείπει και το κίνητρό τους είναι κυρίως η συσσώρευση χρήματος και πραγμάτων.
