Δρόμους κοφτούς χαράζει απόψε το φεγγάρι
ματώνοντας τη θάλασσα σαν την καρδιά της μάνας
που γλυκοονειρεύεται τύχη για τα παιδιά της
κι όλα τα δώρα του Θεού να πέσουν στην ποδιά της.
Όμως αυτά αλλού κοιτούν κι αλλού μακριά θωρεύουν
σε χώρες και τόπους μακρινούς, άγνωστους και μοιραίους
αψηφώντας τους χτύπους της καρδιάς της μάνας του πατέρα
ωσάν τη νύχτα που ’ρχεται ξεχνώντας την ημέρα.
