ΠΩΣ ΒΓΑΖΑΜΕ ΤΟ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ ΜΑΣ ΑΠΟ,ΤΑ ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΈΝΑ ΖΏΑ ,ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Στα παιδικά μας χρόνια τρία ήταν τα επικηρυγμένα ζώα. Η αλεπού, το κοράκι και η καρακάξα.
Η τροφική αλυσίδα (ποιός τρώει ποιόν) και το τροφικό πλέγμα (άθροισμα τροφικών αλυσίδων), διατηρούν την ομαλή ροή ενέργειας, στον πλανήτη γη. Ποτέ μου  δεν κατάλαβα τους λόγους που είχαν επικηρύξει αυτά τα ζώα, αφού όλα χρειάζονται και έχουν το χώρο τους και οικολογικό τους θώκο. Πηγαίνοντας προς Μεσσήνη, μετά την   Εύα, είδα τις φωλιές της καρακάξας, τις φωτογράφισα, γιατί μας θυμίζουν τα πέτρινα χρόνια της αθωότητας, αλλά και τόσο νοσταλγικά, επειδή  βγάζαμε το χαρτζιλίκι μας. Το κάθε αυγό καρακάξας ή κορακιού, είχε δύο δεκάρες, το κοράκι και η καρακάξα μία δραχμή (κεφάλι-πόδια) και η αλεπού πέντε δραχμές.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ (ΤΑΚΗΣ) ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ. ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Στην Αθήνα  γνωρίστηκα με το Γιώργο Σπέις, που έχει ασχοληθεί με τη λαογραφία και το μουσείο της λαϊκής τέχνης στην Πλάκα, στη Αθήνα. Τον ενδιέφερε πως γινόταν η αποφλοίωση του ρυζιού προπολεμικά, προτού λειτουργήσουν οι ορυζόμυλοι. Με βρήκε από το διαδίκτυο, και  στην ιστοσελίδα μου έχοντας αναρτήσει για την πρώτη εκδήλωση του ρυζιού στη Σπερχογεία,  το 2013.Του είπα θα ρωτήσω, θα μάθω και θα τον ενημερώσω. Ψάχνοντας και ρωτώντας γνώρισα τελικά το περσινό καλοκαίρι το Δημήτρη Βαλαβάνη και ήπιαμε καφέ στον πλάτανο, στην πλατεία του Νησιού.