16 Φλεβάρη του 1973. Τριτοετής φοιτητής του βιολογικού τμήματος Πάτρας, ταξίδευα για Αθήνα. Πριν τα Μέγαρα, μεταξύ Κινέτας -Μεγάρων, ψιλοχιόνιζε και ψιλόβρεχε ,γίνεται ο εκτροχιασμός 3 βαγονιών του τραίνου, γύρω στις 9,30 μ.μ. Στα 2 κουπέ είμαστε 8 άτομα 4 αριστερά και 4 δεξιά. Εγώ βρισκόμουν στη δεξιά πλευρά με κατεύθυνση προς Αθήνα ,στη μεριά του διαδρόμου. Μετά το μπαμ βλέπω μια βαλίτσα να κατευθύνεται προς τα πάνω μου ,σκύβω τα βαγόνια πήγαιναν δεξιά -αριστερά και σε μια στιγμή με το κεφάλι μου κτυπώ το τζάμι του παράθυρου του τραίνου, και εξφενδονίζομαι έξω. Πέφτω σε κώμα χάνοντας τις αισθήσεις μου, και έπαθα αστρική προβολή, νιώθοντας δυνατός με ευχάριστα συναισθήματα, λές και είχα βιώσει την περιοχή, μιας και η μουσική ,το άπλετο φως, οι ανθρώπινες σκιές, το τούνελ κ.λ.π.. Όταν συνήλθα αφού ήμουν βαριά τραυματισμένος έχοντας ένα κομμάτι τζάμι του παραθύρου του τραίνου σφηνωμένο στο κεφάλι μου, και γνωρίζοντας το μονοπάτι που είδα με την αστρική μου προβολή, κατέβηκα στην Εθνική Οδό, σταματώντας τους περαστικούς, ενημερωνοντάς τους για τον εκτροχιασμό των βαγονιών του τραίνου, χάνοντας τις αισθήσεις μου και πάλι.
