Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 1823-1949






















































































































1ος Εμφύλιος σπαραγμός

Η Πελοποννησιακή Γερουσία είχε τη γενική διοίκηση του Μωριά και τη διεύθυνση του αγώνα. Ελαβε σκληρά ,αλλά δίκαια μέτρα επιβαλλόμενα από τη κατάσταση και το νόημα του αγώνα.Και ήταν δικαιολογημένα τα μέτρα εκείνα , για το ξεσκλαβωμά και την ανεξαρτησία του Ελληνικού Εθνους. Εξαπέλυσε γενικές εγκυκλίους στους <φιλογενεστάτους εφόρους και τους γενναιοτάτους στρατηγούς>,γιατί υπήρχε η γνωστή αποτυχία των Ορλωφικών της πρώτης εξέγερσης του 1769 και πολλοί φιλότουρκοι κοτσαμπάσηδες, προεστοί και απλοί άνθρωποι δεν έδειξαν καμμιά προθυμία να συμετάσχουν στον αγώνα.Η Μεσσηνία έπαιξε σημαντικώτατο ρόλο στην επανάσταση του 1821,αλλά και είχε μεγάλη συμμετοχή στους εμφυλίους που ακολούθησαν.
Μέχρι τα 1822, που γινότανε ακόμα οι σκληροί αγώνες με τους Τούρκους και δεν είχε δείξει ακόμη το αποτέλεσμα της επανάστασης, την ηγεσία την είχανε στερεά στα χέρια τους οι πολεμιστές επαναστάτες και οι στρατιωτικοί αρχηγοί τους, οι άνθρωποι που χύνανε το αίμα τους για τη λευτεριά αυτή.
Μετά, κατά τα μέσα του 1822, που με το χαλασμό της μεγάλης και επίλεκτης τουρκικής στρατιάς του Δράμαλη φάνηκε πως στερεώθηκε πια η επανάσταση, εμφανίζονται σαν διεκδικητές της ηγεσίας πολλοί «πολιτικοί», και κοντά μ’ αυτούς πολλοί Φαναριώτες και Λογιότατοι, που κατέβηκαν με όνειρα κι’ ελπίδες να κυβερνήσουν τον ελευθερωμένον τόπο. Όλοι αυτοί ν’ ενώνονται αναμεταξύ τους φτιάχνοντας μετά από διάφορες εναλλαγές, ένα ισχυρό μπλοκ «πολιτικών» που κατάφερε να πάρει την εξουσία στα χέρια του. Το μπλοκ αυτό αμέσως όταν πήρε την Κυβέρνηση, άρχισε να φέρνει οικονομικές δυσκολίες στους δοξασμένους καπεταναίους και να δημιουργεί με τα οικονομικά μέσα του νέου κράτους πολεμικές δυνάμεις υπάκουες σ’ αυτό, μισθοφορικές, με χρήματα που μαζεύονταν για τον αγώνα από τους εράνους των φιλελλήνων της Αμερικής και της Ευρώπης κι’ από τις «χρηματολογίες» (αναγκαστικά εσωτερικά δάνεια με ομόλογα του 1822 και 1823) καθώς και από μικρή πούληση εθνικών γαιών. Έτσι ξανασυστήθηκε η κακή αρματωλική παράδοση έπ’ ωφελεία τώρα των κυβερνητικών, ενώ οι καπεταναίοι και οι στρατηγοί δεν μπορούσαν πια να συντηρήσουν τα στρατόπεδά τους κι’ ένα θανατερό μίσος άρχισε ν’ αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ αυτούς και τους πολιτικούς, που στα 1824 ξέσπασε στο φοβερό εμφύλιο πόλεμο.
Όλη αυτή η κατάσταση υποδινήθηκε και καθοδηγήθηκε απ’ τις τότε μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και ίδια απ’ την Αγγλία, που βλέποντας σίγουρη τη δημιουργία του Νεοελληνικού Κράτους, κατά τη διάρκεια της επανάστασης, καλλιεργούσε την οικονομική της διείσδυση.
Στα 1824 το Φλεβάρη, η προσωρινή κυβέρνηση των πολιτικών και μεγαλεμπόρων, έλαβε το πρώτο εθνικό δάνειο, που άνοιξε η Τράπεζα Ρικάρδ του Λονδίνου για 800.000 λίρες με ετήσιο τόκο 59% και υποθήκη τα εθνικά χτήματα. (Στο χέρι, αφήρεσε τόκους, δώρα, μεσιτείες, οδοιπορικά, προμήθειες κλπ., πήρε η Κυβέρνηση 472.000 λίρες), δηλαδή τα μισά περίπου κι’ ο τόκος 59% έτρεχε για όλο το ποσόν). Αρχές του 1825 χρεώθηκε η Κυβέρνηση κι’ ένα άλλο δάνειο 2.000.000 λίρες από ‘Άγγλους με 55% ετήσιο τόκο κι’ αυτόν προκαταβολικά εισπραγμένο για ένα χρόνο με νέα υποθήκη. Απ’ αυτά, 80.000 λίρες καθαρά έφτασε, να πάρει μόνο η κυβέρνηση στα χέρια της κι’ αυτές με χίλια βάσανα και ένα δυό πλοία, τα’ άλλα φαγωθήκανε από τους εγγλέζους μεσίτες και χρηματιστές, προτού να φθάσουν στην Ελλάδα.
Οι 600.000 λίρες που συνολικά πήρε στο χέρι η Κυβέρνηση (από τις 2.800.000 λίρες που χρεώθηκε το Έθνος με 59 και 55 % τόκο το χρόνο) διασπαθίστηκαν κυριολεχτικά από την Κυβέρνηση. Εξοφλήθηκαν «ομόλογα εθνικού χρέους» οφειλόμενα σε προκρίτους ή ευνοσούμενους στρατιωτικούς, για να τους έχει με το μέρος της η Κυβέρνηση στην επικείμενη σύρραξη. Έγινε και άλλο, το χειρότερο. Για να διαφθείρει η Κυβέρνηση και το λαό, όχι μόνο τους ορισμένους στρατιωτικούς αρχηγούς και να τον έχει του χεριού της, κατάργησε το σιτηρέσιο στα στρατόπεδα και καθιέρωσε οριστικά μιστό με το μήνα στους φαντάρους και στους καπεταναίους. Η εμπάθεια και η πλεονεξία έκανε πολιτικούς και στρατιωτικούς κατά τη διαμάχη μεταξύ τους την περίοδο αυτή, ν’ αλλάζουν στρατόπεδα. Μηχανορραφίες, αντεκδικήσεις, μίση. Και σ’ όλη αυτή την αναμπουμπούλα που μαγείρεψαν οι ξένοι παράγοντες και τα έξωθεν κατευθυνόμενα όργανά τους έπεσαν θύματα και παρασύρθηκαν εκλεχτοί αγωνιστές τίμιοι, που δεν τους έλειψε η προαίρεση για συμφιλίωση και με αναμφισβήτητο πατριωτισμό.
Ο λαός ύστερα από τη μαύρη σκλαβιά τόσων αιώνων δεν είχε τη δύναμη να πάρει θέση και είχε αποσυρθεί στα χτήματά του, για να καλύψει τις μεγάλες ανάγκες που του άφησε 4 χρόνια ο πόλεμος, βλέποντας με θλίψη, ότι με τον ετοιμαζόμενο εμφύλιο πόλεμο, κινδύνευαν να ταφούν οι τετράχρονοι αγώνες του και οι θυσίες τόσων διαλεχτών παιδιών του.
Ο εμφύλιος άρχισε το φθινόπωρο του 1823 ως πολιτική διαμάχη και τον Ιούλιο του 1824 ως τραγική ένοπλη σύγκρουση. Η αφορμή ήταν ο ορισμός του προέδρου του Βουλευτικού Σώματος Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Με αντίδραση του Κολοκοτρώνη, που ήταν αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος, διαλύθηκε με τη βία το Βουλευτικό και από το Κρανίδι, όπου μετέφερε την έδρα του , σχημάτισε νέο Εκτελεστικό Σώμα. Το παλαιό Εκτελεστικό μεταφέρθηκε στην Τριπολιτσά και προκήρυξε νέες εκλογές.
Οι δύο κυβερνήσεις, η μια στο Κρανίδι και η άλλη στην Τριπολιτσά, ήταν έτοιμες για εμφύλιο πόλεμο. Ο Κολοκοτρώνης, όταν διαπίστωσε ότι όλοι είχαν συνασπιστεί εναντίον του, αναγκάστηκε να υποχωρήσει και η νέα κυβέρνηση εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο, τελειώνοντας έτσι το Μάιο του 1824 η πρώτη φάση της σύγκρουσης. Η δεύτερη φάση της εμφύλιας σύγκρουσης άρχισε μετά τις νέες βουλευτικές εκλογές, που έγιναν το Μάιο του 1824. οι πελοποννήσιοι πρόκριτοι παραμερίστηκαν στο Εκτελεστικό Σώμα από νησιώτες και στερεοελλαδίτες, δεν αναγνώρισαν τη νέα κυβέρνηση και με σύμμαχο τον Κολοκοτρώνη καλούσαν το λαό σε ανταρσία. Η εισβολή Ρουμελιωτών στην Πελοπόννησο είχε νεκρούς και καταστροφές και από τις δύο παρατάξεις. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο γιός του Κολοκοτρώνη Πάνος*. Για άλλη μια φορά θύματα του εμφυλίου ήταν οι πρωταγωνιστές της Επανάστασης σε Πελοπόννησο και Στερεά, ενώ ο τουρκικός στόλος κατέστρεφε Κάσσο, Ψαρά και τα αιγυπτιακά στρατεύματα αποβιβάζονταν στην Πελοπόννησο. Ο γέρος του Μωριά αφού μάταια ζήτησε αμνηστία, παραδόθηκε στην κυβέρνηση Κουντουριώτη και φυλακίστηκε μαζί με τους προκρίτους της Πελοποννήσου.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσας παραδόθηκε, φυλακίστηκε και δολοφονήθηκε στις 5.01.1825. Ότι κατάφεραν οι Έλληνες με την επανάστασή τους το κατέστρεψαν στα τρία χρόνια της εμφύλιας διαμάχης.
Ο εμφύλιος πόλεμος 1823-1825 είναι μια θλιβερή σελίδα της Εθνικής μας Ιστορίας και παρασύρθηκαν σ’ αυτόν αγωνιστές που πρόσφεραν πολλά στην επανάσταση. Σ’ αυτή την κατάσταση βρίσκονταν τα πράγματα της επαναστατημένης Ελλάδας, όταν οι Αιγυπτιακές αρμάδες έκαναν απόβαση των ισχυρότατων δυνάμεων του Ιμπραήμ Πασά. Δηλαδή με το Δημόσιο ταμείο άδειο και με τους Έλληνες διχασμένους, απογοητευμένους και αλληλομισούμενους.
2ος Εμφύλιος Σπαραγμός 1832-35
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια(27-9-1831) έγινε προσωρινή κυβερνηση από τον αδελφό του Αυγουστίνο ,Κολοκοτρώνη και Κωλλέτη η οποία στη συνέχεια διαλύθηκε και τα 3 κόμματα Γαλλικό (Κωλλέτης) Ρωσσικό (Κολολοτρώνης) και Αγγλικό (Μαυροκορδάτος) άρχισαν μεταξύ τους να τρώγονται για τη κατάκτηση της εξουσίας.Ετσι χωρίστηκαν σε καποδιστριακούς και αντικαποδιστριακούς.Ο Κολοκοτρώνης οχυρώθηκε στο Βαλτέτσι και οι αντικαποδιστριακοί Γρίβας και Χατηχρήστος κατέλαβαν την Τριπολιτσά.Στις 29-6-1832 εγινε η πρώτη εμφύλια σύγκρουση και από τους καποδιστριακούς σκοτώθηκαν 30 και τραυματίστηκαν 17 ,ενώ από τους αντικαποδιστριακούς σκοτώθηκαν 40 και τραυματίστηκαν 22 καταλαμβ΄΄ανοντες οι Καποδιστριακοί την Τριπολοτσά.Στις 10 Ιουλίου έγινε νέα σύγκρουση και στις 5 Αυγούστου έγινε κατάπαυση των εθνικών εμφυλίων συγκρούσεων.Στη Καλαμάτα, Παλαιά Ελλάδα και πολλές επαρχίες της Πελοποννήσου επικρατούσε γενική αναρχία, εμφύλιοι πόλεμοι ,λεηλασίες ,ληστείες και φόνοι.Στις 25-1-1833 θα ερχόταν ο βασιλιάς Οθωνας στην Ελλάδα οπότε σταμάτησαν οι εμφύλιοι και αλλοι πήγαν να τον υποδεχτούν και αλλοι πήγαν στα μέρη τους.
Το 1833 ¨περί συστάσεως των δήμων και κοινοτήτων του κράτους¨διορίστηκαν δήμαρχοι που ηταν αφοσιωμένοι στους βαυαροκράτες . Οταν εγιναν οι πρώτες δημοτικές εκλογές σε οσους δήμους εκλέχτηκαν αντίθετοι ,τους κατήργησαν. Ετσι οι 14 αρχικοί δήμοι της επαρχίας Μεσσήνης από 14 που ηταν αρχικά έγιναν 6.
Στις 7-7-1834 ο Γιαννάκης Γκρίτζαλης καταγόμενος από το Ψάρι Τρυφιλίας πήγε στην Κυπαρισσία και συνέλαβε το διοικητή Δημητριο Χριστίδη και τον μετέφερε αυθημερόν στο Ψάρι φυλακιζοντάς τον.Στη συνέχεια εξέδωσε επαναστατικάς προκηρύξεις για την αποφυλακιση του στρατηγού Κολοκοτρώνη και του γυιού του Γενναίου καθώς και πολλών αλλων ως αναρχικών κατά της αντιβασιλείας (Στον 1ο εμφύλιο 1823-1825 ο Γκρίντζαλης με τον Κολοκοτρώνη και πολλούς άλλους αγωνιστές, κλείστηκαν στις 6-2-1825 στη μονή του προφήτη Ηλία, στην Υδρα).Τις αποδέχτηκαν ο πεθερός Μητροπέτροβας και Τζαμαλής οι οποίοι πήγαν στην Καλαμάτα και στατοπεύδεσαν.Εκεί ηταν ο βαυαρος Μαξιμιλιανός Φέδερ με 1500 βαυαρούς στρατιώτες και 15 τηλεβόλα.Ο Γκριντζαλης με 800 αρκάδες απέτυχε να συλλάβει το διοικητή της Ανδρίτσαινας Λυκούργο Κρεστενίτη και έφυγε προς Πύργο , Γαστούνη ,Βοστίτσα ,Καλάβρυτα και οχυρώθηκε στο χωριό Σόλα ή Σόλι.Απεστάλη από την τότε κυβέρνηση ο συνταγματάρχης Σμαλτς ,με 4000 βαυαρούς στρατιώτες ,1000 ιππείς,30 τηλεβόλα και 3000 μισθοφόρους.Φθάνοντας στις 27 Ιουλίου ζητά τα οπλα των ανταρτών και αφού δεν τα παρέδωσαν,την άλλη ημέρα 5 φορές οι Αρκάδες πολεμήθηκαν από παντού , εχοντας πολλούς νεκρούς και από τις δυο πλευρές.Στις 30 Ιουλίου βλέποντας ο Γκρίντζαλης τη λυσσώδη ορμή των κυβερνητικών στρατευμάτων και στερούμενος πολεμοφοδίων, τροφών και νερού διέσχισε ξιφήρης τον κυβερνητικό στρατό ,κρύφτηκε στη δασώση περιοχή ,χάνοντας 230 στρατιώτες.Στη συνέχεια κατευθύνεται στο Μέγα Σπήλαιο, Βοστίτσα ,Γαστούνη, Φανάρι και με 3 οπαδούς του κρύφτηκε στο Ψάρι.Συνελήφθηκε στις 12 Αυγούστου και φυλακίστηκε στη Κυπαρισσία. Ο Γρίβας ελευθέρωσε το Χρηστίδη και τους άλλους κρατούμενους και πήγαν στην Κυπαρισσία οπου ανέλαβαν τα καθηκοντά τους.Στη συνέχεια ο Γρίβας συνάντησε τον Σμάλτς στοους Κωνσταντίνους Μεσσηνίαςκαι με 12000 στρατιώτες,35 τηλεβόλα κινήθηκαν στην Καλαμάτα που είχαν στρατοπεδεύσευ οι Μητροπέτροβας και Τζαμαλής, εχοντας μαζί τους 1600 αντάρτες.Συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν από το συνταγματάρχη Φέδερ στο Νεόκαστρο , ολοι οι επαναστάτες. Ο Τζαμαλής καταδικάστηκε και τουφεκίστηκε στο Νεόκαστρο , ο Μητροπέτροβας καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση ,αργότερα αμνηστεύθυκε ,πήγε στη Γαράντζα και πέθανε στι΄ς 12-3-1838 σε μεγάλη ηλικία.Ο Γιαννάκης Γκρίντζαλης ηταν ο νεώτερος χιλίαρχος του αγώνα καταδικάστηκε σε θάνατο ,μηδεχόμενος να του δέσουν τα μάτια και ο ιδιος έδωσε το σύνθημα να τον σκοτώσουν.Αργότερα ο Οθωνας ζήτησε ποια χάρη θέλει να κάνει στη χήρα γυναίκατου και αυτή του ζήτησε μια καμπάνα που δεν είχε η εκκλησία του χώριού ,η οποία σώζεται στο καμπαναριό της εκκλησίας και είναι η μικρότερη.Κάθε χρόνο οι φορείς της περιοχής γιορτάζουν στις 15 Σεπτεμβρίου τη μνήμη τους για τον αγώνα και τη λευτεριά που πρόσφεραν στη πατρίδα μας.
Στις 20-5-1835 ενηλικιώθηκε ο Οθωνας και ανέλαβε τα βασιλικά του καθήκονταΣτην Αθήνα και άλλες πόλεις εγιναν δοξολογίες και εορταστικές εκδηλώσεις.Οι πιο πολλοί Ελληνες πίστεψαν πως αρχίζει μια νέα περίοδος για τα κακά που βρήκαν την Ελλάδα(διωγμοί αγωνιστών,ακρίβεια ζωής και συμπεριφοράς βαυαρών στους Ελληνες) από την αντιβασιλεία.
Τώρα όλα θα τελλειώσουν, ελεγαν θα διώξει τους αντιβασιλείς και θα βάλει στη κυβέρνηση μυαλομένους και καλούς. Όλα θ’ αλλάξουν.
Ο Οθωνας έδωσε χάρη στο Κολοκοτρώνη και πολλούς αλλους αγωνιστές,και ο γυιός του Γενναίος εγινε υπασπιστής του Οθωνα. Ο Οθωνας που κημδεμονευόταν από τον Αρμανσπεργκ και ήθελε να τον κάνει γαμπρό του,μετέτρεψε την Ελλάδα σε επαρχία της Βαυαρίας. Ο Οθωνας ηταν πνευματικά καθυστερημένος ,λιγο κουφός ,επασχε από σεξουαλική ανεπάρκεια και από το σοϊ του βγήκαν πολλοί τρελλοί, ηλίθιοι και έκφυλοι και πέθανε μισότρελλος στη βαυαρία μετά την εκθρονισή του από την Ελλάδα το 1862.Από τα μέσα του 1835 στην Αθήνα ,Ρούμελη και Μοριά ξέσπασαν αντάρτικα κινήματα Πολλοι μισούσαν τον Αρμανσπεργκ για το νόμο της δασονομίας που απαγέρευε να ξεχερσώσουν τά δάση και τιμωρούνταν οσοι έβαζαν πυρκαγιές.Οι αγρότες όχι μόνο δεν συμμορφώθηκαν ,αλλα σκότωσαν τους βαυαρούς δασοφύλακες.Ο λαός τους αντάρτες τους έλεγε αγωνιστές,ενώ τα οργανα της εξουσίας που ηταν ΒΑΥΑΡΟΚΡΆΤΕΣ τους αποκαλούσαν λήστές.Οι πιο πολλοί καπετάνιοι ηταν παλιοί αγωνιστές και είχαν προσχωρήσει πολλοί ληστές που είχαν κάνει φόνους και ληστείες.Φτάσαμε έτσι στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου οπου υποχρεώθηκε ο Οθωνας στη παραχώρηση του συντάγματος και το πολίτευμα να είναι η συνταγματική μοναρχία
Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ υπηρέτησε στον Αγγλικό στρατό και πριν την επανάσταση μυήθηκε στη φιλική εταιρεία ασχολούμενος με την προετοιμασία του αγώνα και στη συνέχεια συμμετείχε στις περισσότερες μάχες της Πελοποννήσου υπο την αρχηγία του ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑ,ΝΙΚΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟΥ, αδελφού του Παπαφλέσσα,και ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ.Στον Αγιο Φλώρο έδωσε μάχη με τους αραπάδες του ΙΜΠΡΑΗΜ σκοτώνοντας 50 και αιχμαλωτίζοντας 10.Το ονομά του είναι πρώτο στη κατάσταση των 34 Βρωμοβρυσαίων αγωνιστών,που υπηρετούσαν υπο των ΝΙΚΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟ ΦΛΕΣΣΑ (ΑΧΕΒ Φ.27).Αργότερα παντρεύτηκε τη Χρυσαυγή ,κόρη του κοτσαμπάση ΘΟΔΩΡΟΥ ΠΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΑΤΈΣΤΗΣΕ ΑΡΓΌΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΊΑ ΤΟΥ ΚΌΜΜΑΤΟΣ.Το 1848 έλαβε μέρος στην εξέγερση της Μεσσηνίας ,στον 3ο εμφύλιο σπαραγμόοπου επαναστάτησαν οι Γ. ΠΕΡΩΤΤΗΣ,ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑΣ και ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ,στο αντιοθωνικό στασιαστικό κίνημα.Ηταν για πολλά χρόνια αστυνόμος στο δήμο Οιχαλίας.
Ο ΝΙΚ.ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΛΟΥΚΑΣ ηταν εκατόνταρχος του αγώνα ,πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην επανάσταση του 1821 όπως αναφέρεται στο πιστοποιητικό που του χορηγήθηκε από τον ΑΝΤΩΝΗ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ,αδελφό του ΠΕΤΡΟΜΠΕΗ.
Πιστοποιώ……………..ο Νικόλαος Νικολακοπουλος έδειξε κατά τον χρόνο καθ΄ον διετέλη υπο των διαταγών μου δείγματα ανδρείας και γεναιότητας στις μάχες κατά του Δράμαλη στα Δερβενάκια,στις μάχες Δραμπάλας,Τρικόρφων,άλωση Τρίπολης,Μεσσηνιακά Φρούρια και στη μάχη Βέργας –Αλμυρού. ΚΑΛΑΜΑΤΑ,15-8-1846 .
Ο ΟΠΛΑΡΧΓΗΓΟΣ Α.ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ
Επικυρούται ,ο δήμαρχος Καλαμών ΙΩΑΝ. Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ.
3ος Εμφύλιος Σπαραγμός 1848
Οι παλιοί αγωνιστές και αξιωματικοί του στρατού έκαναν ανταρσία κατά του αστυνομικού κράτους του Όθωνα. Το σύνταγμα παραβιαζόταν και η Βουλή δεν εκπροσωπούσε τη θέληση της πλειοψηφίας του λαού. Η κυβέρνηση ήταν πιόνι της βασιλικής αυλής γι’ αυτό και οι Αντάρτες στην Πελοπόννησο και Ρούμελη έγιναν δεκτοί από το λαό σαν απελευθερωτές. Στη Μεσσηνία ο Γ. Περρωτής κατέλαβε τη Καλαμάτα χωρίς να λυθεί μύτη. Ελευθέρωσε 120 υπόδικους – κατάδικους που ήταν φυλακισμένοι. Οι αρχές καταλύθηκαν και διορίστηκαν νέες. Ο νομαρχεύων Οιτύλου και Μονεμβασιάς Δαρειώτης μπήκε σε ένα καϊκι και έφυγε. Η επανάσταση στη Μεσσηνία έκανε τεράστια εντύπωση σ’ όλο το Μωριά. Στη συνέχεια άρχισε η ανταρσία στην Κόρινθο και Ρούμελη και η κυβέρνηση θορυβήθηκε. Στις 29-4-48 η εφημερίδα «Ο φίλος του λαού» γράφει: Τίποτα δεν έχεις, τα πάντα σου λείπουν, διαφθορά παραλυσίας ανέχεια, χρεωκοπία, πενία, αυθαιρεσία και άρχοντες οι χαμερπίστεροι και αντιδανώτεροι άνθρωποι σε καταδυναστεύουν. Ιδού τι σε επροίκισε 15 χρόνον κυβερνητικόν σύστημα. Τι λοιπόν μέλει γενέσθαι; Τις είναι αρμόδιος να σκεφθεί περί της διορθώσεως και θεραπείας αυτών. Σεις διδάξατε την 3η Σεπτεμβρίου στα έθνη και όλη η Ευρώπη σας εμιμήθη…
Η Βουλή συνεδριάζει (27/4) και εγκρίνεται πίστωση 100.000 δραχμών για την στρατολογία ατάκτων. Η αντιπολίτευση των Μαυροκορδατικών θορυβείται για τη μονιμοποίηση του εμφυλίόυ και την καταστροφή της υπαίθρου.
Στη Μεσσηνία εναντίον του Περρωτή κινήθηκαν οι: Α. Μαυρομιχάλης, Χαρ. Μαυρομιχάλης, δρ. Κορφιστάδης. Ι.Θ. Κολοκοτρώνης, ο Παναγιώτης Νοταράς και ο Παπατσώνης.
Ο τελευταίος είχε μεγάλη περιουσία στην Εύα (Ναζήρι) καθώς και ο γυιός του Κολοκοτρώνη Γιάννης τις πηγές και μύλους (αλευρόμυλους) του χωριού Πηδήματας (από εκεί υδρεύεται η Καλαμάτα) που την εποχή εκείνη ήταν όπως οι πολυεθνικές σύμερα. (Υπάρχει στη διάθεση μας τα προικοσύμφωνο 4 σελίδων της Ζωίτσας σύζυγο Γιάννη Κολοκοτρώνη στον υποψήφιο σύζυγο Παναγιώτη Μανέτα), όπου μέρος του θα δημοσιεύσουμε στις επόμενες συνέχειες.
Σε 15 μέρες ο Περρωτής και οι 15 φυγάδες του Βουλκάνου (Περιοχή του όρους Ιθώμη μεταξύ των χωριών Βαλύρα – Μαυρομάτι όπου υπάρχουν τα δύο μοναστήρια καθολικό και νέο), πέρασαν στα Κύθηρα και μετά στη Ζάκυνθο όπου τα Ιόνια νησιά ήταν Αγγλικής κατοχής. (Παραδόθηκαν στην Ελλάδα το 1864 από τους Άγγλους).
Η κατάρρευση του αντάρτικο οφειλόταν στην ανωριμότητα των τοπικών συνθηκών, στη σοβαρή έλλειψη συντονιστικού πολιτικού οργάνου που θα κατηύθυνε τον αγώνα, οι ηγέτες δεν πρόσεξαν την φτωχοαγροτιά γιατί οι προκηρύξεις τους ήταν στην υπερκαθαρεύουσα και τα συνθήματα «Ελευθερίες του Λαού» και « Τήρηση του Συντάγματος» δεν συγκινούσαν το λαό να πάρει τα όπλα και να χύσει το αίμα του. Έπρεπε κύριο σύνθημα τους να δηλώσουν ότι θα μοιράσουν τις εθνικές γαίες και το σύνθημα τους, θα έπιανε. Επίσης έλειπε ο ηγέτης ο οποίος θα είχε όνομα και μυαλό για να συντονίσει όλες τις ενέργειες έχοντας υπόψην του την εσωτερική κατάσταση της χώρας, τη ψυχολογία του λαού, τις ανάγκες των διάφορων περιοχών της χώρας, τις κομματικές αντιπαραθέσεις και τα εξωτερικά γεγονότα.

*Στο βιβλίο του Αθανάσιου Γρηγοριάδου (1793-1871) σελίδες 143-148 και 152-167 κάνει σύντομη περιγραφή των εμφυλίων πολέμων στη Πελοπόννησο.

Ο 4ος Εμφύλιος Σπαραγμός και η Εκθρόνιση του Όθωνα το 1863
Το μεγάλο κίνημα της Στρατιωτικής φρουράς της Αθήνας τη νύχτα της 9ης Οκτωβρίου το 1862, κήρυξε έκπτωτο τον Όθωνα, ο οποίος έτυχε να απουσιάζει περιοδεία στην επαρχία και βρισκόταν εκείνη την ημέρα στην Καλαμάτα.
Η ρομαντική δυναστεία των Βιτελσμπάν και μαζί με αυτήν η “ρομαντική εποχή της Ελληνικής ιστορίας”, όπως την αποκαλεί ο Νίκος Σβορώνος, τερματίζεται. Αρχίζει η μεταπολίτευση και τελειώνει την ημέρα της άφιξης του νέου Βασιλιά Δανού πρίγκιπα Γουλιέλμου Γεωργίου Γλύξμπουργκ στις 17 Νοεμβρίου 1863. Η περίοδος των 14 μηνών χαρακτηρίζεται από τους ιστορικούς σαν κατ’ εξοχήν περίοδος αναρχίας.
Οι ζωηρές αντιθέσεις των κομμάτων, οι αντίπαλοι στρατιωτικοί παράγοντες, οι ξένες επεμβάσεις κι η Αγγλία με τη φιλοτουρκική της πολιτική, προκάλεσαν στη χώρα συνεχείς ταραχές, ανωμαλίες και αντιδυναστικές συνομωσίες. Το 1863 συνοδεύεται από ακατανόμαστα εγκλήματα και λεηλασίες. Οι εφημερίδες της εποχής περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση που επικρατούσε και έμεινε παρομοίωση που αλησμόνητη η φράση του λαού “Τι το κάναμε εδώ πέρα 1863;”
Παρόμοια ήταν και η κατάσταση στην άνω Μεσσηνία. Οι τοπικοί κομματάρχες ασχολούνταν με την εξόντωση των αντιπάλων τους α-διαφορώντας αν αυτό ήταν σε βάρος του τόπου. Έτσι είχαν συνηθίσει επί Όθωνα που πέθανε μισότρελος στη Βαυαρία.
Για τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών τις δεκαετίες 1860-1870 ο Ν. Π. Τσιλίκας γράφει: Αι εκλογαί διεξήγοντο μετά φανατισμού, εκέρδιζε ο υποψήφιος δήμαρχος ή βουλευτής που διέθετε οπαδούς οπλοφόρους οι οποίοι τρομοκρατούσαν τους αντιπάλους εκλογείς οι οποίοι απέφευγαν να ψηφίσουν ή προχωρούσαν στα εκλογικά τμήματα επιτιθέμενοι και πυροβολούντες κατά των καταλαμβανόντων τις εισόδους των χωριών που ενεργούντο οι εκλογές, σαν να επρόκειτο να καταλάβουν οχυρά σε ώρα μάχης. Από αυτές τις αιματηρές συγκρούσεις άλλοι εφονεύοντο και άλλο τραυματίζοντο.
Ανάλογη γραπτή μαρτυρία υπάρχει για τις εκλογές βίας και νοθεί-ας στις βουλευτικές του 1865 που κέρδισε ο συνδυασμός του Α. Κουμουνδούρου και διορίστηκε για πρώτη φορά πρωθυπουργός.
Πρόκειται για τη “Μαύρη Βίβλο” που εξέδωσε ο αντίπαλος συνδυασμός αποτελούμενος από τους Α. Νικολαΐδη, Ι. Παπατσώνη και Κ. Αντωνόπουλο.
Στη “Μαύρη Βίβλο” σελίδα 62 καταγγέλλεται ότι “πλην των ανωτέρω επετράπη η ψηφοφορία προς τους Πανάγου Ματσούκα εκ Τσεφερεμινίου, Γ.Χ.Τράγου εκ Κατσαρού, Παρασκευά Μακρή εκ Μελιγαλά, και Παύλο Κολοζώνη εκ Σκάλα.
Όσοι δεν ανήκουν στο κόμμα Κουμουνδούρου αποκλείονταν της ψηφοφορίας και τους ξυλοκοπούσαν άγρια.
Για τη νοθεία η “Μαύρη Βίβλος” καταγγέλλει: “Το εσπέρας της τρίτης ημέρας της ψηφοφορίας ήτοι την Κυριακήν, εξέλαβον εκ του ναού βιαίως τους αντιπροσώπους μας, η δε επιτροπή μήνυσε εκ τω ναώ μετά του υποψηφίου Περικλή Μπούτου και των ροπαλοφόρων αυτού άνοιξαν τας κάλπας και αφού εξήγαγαν όσους ψήφους ήθελον εκ του ναι και τους έριψαν εντός του κιβωτίου του όχι, όσοι έφερον τα ονόματα των υποψηφίων αντιπάλων του Κουμουνδούρου.
Από το μητρώο αρρένων Βαλύρας 1823-1900 ο Ματσούκας Ανδρέας του Παναγιώτη γεννήθηκε το 1844. Με βάση τα στοιχεία αυτά θα πρόκειται για τον πατέρα του, του οποίου δεν έχουμε στοιχεία μέχρι στιγμής

ΕΜΦΥΛΙΟΣ 1946-1949
Με τη συμφωνία της Βάρκιζας στις 12-2-1945 το κίνημα της εθνικής αντίστασης παραδινόταν χωρίς ορους,με συνέπεια την αφετηρία της εμφυλιοπολεμικής συμφοράς. Οι συμφωνίες Λιβάνου Καζέρτας ηταν προϊόντα σοβιετικών πιέσεων. Κορυφαίος αρνητής των συμφωνιών ηταν ο καπετάνιος του γενικού στρατηγείου του Ε Λ Α Σ Αρης Βελουχιώτης τον οποίο ο Γ Σιάντος προσπάθησε να τον πείσει να περάσει τα σύνορα,πράγμα που δεν εγινε. Στο τέλος Μαϊου το 1945 εφθασε ο απελευθερωμένος από το Γερμανικό Νταχάου Νίκος Ζαχαριάδης ο οποίος κατήγγειλε ανοικτά την υποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Αρη,που οι ισχυρισμοί του αυτοί ηταν παντελώς ψευδείς. Ο Αρης εγκλωβισμένος από τα 118 και 266 τάγματα εθνοφυλακής και απαγοητευμένος από τη στάση του Ζαχαριάδη, θα περνούσε με τους συντρόφους του τον Αχελώο στου κοράκου το γεφύρι , τελικά απομακρύνεται και αυτοκτονεί με το περίφημο κολτ που ειχε παντοτε μαζι του ,πιάνοντας ετσι η ευχή πού εδιναν <καλό βόλι συναγωνιστή >. Η αποκηρυξή του από το Ζαχαριάδη ειχε σαν αποτέλεσμα το κεφάλι του να κρεμαστεί στους φανοστάτες των Τρικάλων.
Ιστορικά ολοι συμφωνούν ότι ο εμφύλιος 46-49 αρχισε από την επίθεση των ανταρτών κατά του σταθμού χωροφυλακής στο Λιτόχωρο 30-3-46 και εληξε στις 15-8-1949 στο Γράμμο και Βίτσι. Στις 31-3-46 εγιναν εθνικές εκλογές και η αριστερά είχε κηρύξει αποχή. Αντίθετοι στην αποχή ηταν οι Δ. Παρτσαλίδης και Γ. Σιάντος.Οι εκλογές ειχαν αμεση συνέπεια τη παραίτηση Σοφούλη και εγιναν με την εποπτεία 1200 παρατηρητών.Η αποχή ηταν στο 53% και η δεξιά ανέλαβε την εξουσία. Εγγεγραμμένοι 1.211.100, εψήφισαν 1.117.000, ελαβαν: Λαϊκό κόμμα 609000 (Τσαλδάρης –Γονατάς), ΕΠΕ 609.000 (Βενιζέλος-Παπανδρέου-Κανελλόπουλος), Σοφούλης 200.000 ως εκπρόσωπος των φιλελευθέρων και 65.000 το εθνικό κόμμα του Ζέρβα.Ο αριθμός των βουλευτών κάθε κομματος ηταν: Λαϊκό 205, Ε Π Ε 68,Φιλελεύθεροι 48 και ο ΖΈΡΒΑΣ 20. Το λαϊκό κόμμα διοικείτο από τετραμελή επιτροπή (ΤΣΑΛΔΑΡΗ ,ΘΕΟΤΟΚΗ, Σ. ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟ και Π. ΡΑΛΛΗ) και ωσότου αποκτήσει αρχηγό σχημετίστηκε μεταβατική κυβέρνηση για 10 ημέρες με πρωθυπουργό τον πρόεδρο του συμβουλίου επικρατείας.Τελικά εξελέγη αρχηγός ο Κ. ΤΣΑΛΔΑΡΗΣ κληρονόμος του θείου του Π.ΤΣΑΛΔΑΡΗ του ανθρώπου πού δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον τουφεκισμό των 6 υπευθύνων της μικρασιατικής καταστροφής τους οποίους εκπροσωπούσε ιδεολογικά το κόμμα του.
Στις 14-4-1946 ο Κ. ΤΣΑΛΔΑΡΗΣ αναλαμβάνει την εξουσία για λογαριασμό της ελληνικής δεξιάς στην οποία συνυπάρχουν πολιτικά δοσιλογικά και συντηρητικά στοιχεία υπο την υψηλή εποπτεία των ΑΓΓΛΩΝ. Η ανάληψη της εξουσίας καθιέρωσε ενα αιματερό καθεστώς φόνων, εμπρησμών και πρωτοφανών διώξεων στη νεώτερη ελληνική ιστορία. Υπουργός δημόσιας τάξης ηταν ο ΣΠ.ΘΕΟΤΟΚΗΣ
( μετέπειτα αρχηγός της εθνικής παράταξης στις εκλογές του 1974) ο οποίος κάλυπτε τα παραπάνω με κάθε τρόπο και παρέχοντας ακόμη επίσημη κρατική αναγνώριση. Κλασικό παράδειγμα η περίπτωση ΜΑΓΓΑΝΑ που μπήκε στο αστυνομικο τμημα της ΠΥΛΟΥ που απήγαγαν και σκότωσαν 3 κομμουνιστές οπου εκρατούντο. Ο ιδιος ειχε καταλάβει την ΚΑΛΑΜΑΤΑ, κατέλυσε τις κρατικές υπηρεσίες ,ανοιξε τις φυλακές και σκότωσε κρατούμενους. Το Μάϊο του 1946 είχαμε 116 φόνους.Τοποτηρητής της ολης κατάστασης ηταν ο αντιβασιλέας αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός.Ο βασιλιάς Γεώργιος Β από την εποχή της επανόδου του στο θρόνο το 1935 βαρυνόταν για την προσηλωσή του στην Αγγλία, καταπάτησε το σύνταγμασυμμετέχοντας στη κήρυξη της δικτατορίας ΜΕΤΑΞΑ την 4-8-1936.
Η τρομοκρατία εδραιώθηκε με το « ΨΗΦΙΣΜΑ Γ» για να υποταχτεί ,χτυπηθεί και λυγίσει κάθε ελεύθερη σκέψη. Τρείς μέρες μετά συγκροτήθηκαν 11 στρατοδικεία, οπου οι καταδίκες- εκτελέσεις επεφταν βροχηδόν. Μέσα σ΄αύτο το κλιμα του χάους και της τρομοκρατίας ορίστηκε η 1-9-1946 (πέντε μήνες μετά τις εκλογές ) ημέρα διεξαγωγής δημοψηφίσματος.Στο πλαστο δημοψήφισμα ελαβαν:
Βασιλεία 1.342.492, αβασίλευτη 182.310 και λευκά 342.500.
Στις 26\9 γυρίζει ο επίορκος βασιλιάς της 4ης Αυγούστου καταπαντώντας το σύνταγμα και προσφέρει στους Αγγλους και προσωπικά στον ΤΣΩΡΤΣΙΛ την εγκατάσταση πρακτόρων στα ανάκτορα των ΑΘΗΝΩΝ. Το πέτυχαν με τη φωτιά και το σίδερο επιβάλλοντας στον ελληνικό λαό την εξουσία της αυταρχικής ελληνικής δεξιάς.
Η θητεία της ΑΓΓΛΙΑΣ δεν μπορούσε να συνεχιστεί γιατί ο λέων ειχε χαμένα δόντια ,νύχια και τρίχωμα και επρεπε να εντικατασταθεί από το νέο και σαρκοβόρο αετό της ΑΜΕΡΙΚΉΣ. Αυτό πραγματοποιήθηκε με το <δόγμα Τρούμαν>το Μάρτιο του 1947. Ο πιστός υπηρέτης του θρόνου Π.ΠΙΠΙΝΕΛΗΣ (στο τέλος της καρριέρας του συνεργάστηκε με τη χούντα των συνταγματαρχών το 1967) μαζί με το βασιλιά ανοιξαν τις πύλες της ΕΛΛΑΔΑΣ για λογαριασμό της ΑΜΕΡΙΚΗΣ. Η ΟΥΝΡΑ στις αρχές του 1947 θα τερμάτιζε τη βοήθεια προς την ΕΛΛΑΔΑ που είχε προσφέρει εφόδια αξίας 4 εκατομύρια δολλάρια.Η Αγγλία επειδή αντιμετώπιζε μεγάλη οικονομική κρίση παραχωρεί στην ΕΛΛΑΔΑ τα Δωδεκάνησα.
Ξεσπά τρομοκκρατικό οργιο στην Ελλάδα απο ταγματασφαλίτες που δημιουργούν τις εθνικές οργανώσεις με τα φρουραρχία,κρατητήρια,ενοπλα τμήματα και συμμορίες από προδότες και εγκληματίες.Τυραννούν τον κόσμο βασανίζουν και σκοτώνουν απάνθρωπα, δημιουργώντας κράτος τρόμου στην Ελλάδα.Ο Μακ Βη στις 12-3-47 εδωσε στο βασιλιά τηλεγράφημα με οδηγία του προέδρου Τρούμαν, ότι η Ελλάδα ηταν ζωτικός χώρος για την ασφάλεια των Η Π Α . Ηταν πρόθυμη να μας δώσει πολεμικό υλικό που χρειαζόμασταν ,για να μας βοηθήσει στον αγώνα της ανεξαρτησία μας. Πέρασαν 6 μήνες για την αντικατάσταση της πολιτικής και στρατιωτικής μηχανής της Αγγλίας από τηνΑμερική. Στις 27-1-1947 παραιτείται η κυβέρνηση Τσαλδάρη και ορκίζεται κυβέρνηση με συμμετοχή ολων των κομμάτων της βουλής υπο την προεδρία του βαθύπλουτου Δημ. Μάξιμου. Αντιπρόεδροι ηταν οι Κ. Τσαλδάρης –Σ Βενιζέλος , εσωτερικών ο Γ. Παπανδρέου , Δημ.εργων Σ. Γονατάς , ναυτικών Π.Κανελλόπουλος και δημ. Τάξης ο Ναπ. Ζέρβας. Ονομάστηκε <κατευναστική κυβέρνηση>, αλλα δεν επεισε ,γιατί δεν βρέθηκε απέναντι εναντίον των μοναρχικών συμμοριών,ταγματασφαλιτών κ.λ.π. Ερχονται στη συνέχεια οι Αμαρικανοί που ακούν, σημειώνουν και μαθαίνουν τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα. Το Σεπτέβριο του 1947 το περιοδικο <ΚΟΛΛΙΕΡΣ> σε αρθρο του εγραφε:Η κυβέρνηση δεν εχει πολιτική πρακτική ,ζητάει συνέχεια ξένη βοήθεια για να διατηρεί την εξουσία της και να διασώζει συνέχεια τα προνόμια μιας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα. Οι τράπεζες δεν διανοήθηκαν να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν την αναστήλωση της εθνικής οικονομίας. Πολλοί Αμαρικανοί χρησιμοποιούνται από την ελληνική κυβερνηση σε καίριες εκτελεστικές θέσεις. Στις 15-2-1947 ο υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας δηλώνει την αποχώρηση των βρεττανικων στρατευμάτων από την Ελλάδα και στις 12-3-1947 ο πρόεδρος ΤΡΟΥΜΑΝ εξηγγειλε το δόγμα του, βασει του οποίου την πολιτική και οικονομική ευθύνη για την Ελλάδα, αναλαμβάνουν οι ΗΠΑ. Χρειάστηκαν 45 ημέρες για να εγγριθεί από το κογκρέσσο το αίτημα του Τρούμαν.Στις 22-5-1947 το δόγμα Τρούμαν εγινε νόμος των ΗΠΑ και ο Στρατηγός Μάρσαλ αναλαμβάνει τη διαχείριση της βοήθειας, εισπράτοντας 100 εκ.δολλάρια για τις αρχικές δαπάνες στην Ελλάδα.Την διάθεση των κονδυλίων ανέλαβε η AMAG με επικεφαλής τον Ντουαϊτ Γκρινσγουωλντ.Οι τρείς νέοι <προτέκτορες> θα αντικαταστούσαν την βρεττανική τριανδρία (Νόρτον,Κρωουφορντ και Ρώλιγκ) στην ανώτατη πολιτικη, οικονομική και στρατιωτική εξουσία της χώρας. Οι τρεις Αμερικανοι αντικαταστάτες των Αγγλων ηταν ο αρχηγός της ΑΜΑG, ο πρεσβευτής Μακ Βη και ο στρατηγός Λαϊσβέϋ που αναλαμβάνει τη χορήγηση αμερικανικών οπλων και την εκπαίδευση του ελληνικού στρατού στα οπλα αυτά.Με την εγκατάσταση των Αμερικανών στην Ελλάδα κατέλαβαν όλα τα κλειδιά της διοίκησης, καταργώντας ουσιαστικά την ανεξαρτησία της χώρας.Η Μεσσηνία ηταν πιστή στις συντηρητικές ιδέες και το θρόνο, ενώ η Λακωνία ηταν η κοιτίδα του ταγματασφαλιτισμού. Στις φυλακές της Σπάρτης ηταν 224 στελέχη της αριστεράς και η ανάμιξη της Αμερικης εξασφάλιζε στη δεξιά την συνέχιση του εμφυλίου αφου αναλάμβανε τον εφοδιασμό του ελληνικού στρατού με τα απαραίτητα πολεμικά εφόδια και εκπαιδευσή του. Στις 1-4-1947 πεθαίνει αιφνιδιαστικά ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β σε ηλικία 57 ετων . Ηταν πειθήνιο οργανο των Αγγλων , ο κύριος διαπραγματευτής της αντικατάστασης των Αγγλων από τους Αμερικανούς ,αντιπαθής στους Ελληνες με τα δυο νόθα δημοψηφίσματα επαναφοράς του στην Ελλάδα 1935 ,1946 και ο κύριος υπεύθυνος στη κατάλυση του συντάγματος για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου από τον Ι. Μεταξά το 1936. Στο θρόνο ανήλθε ο αδελφός του ΠΑΥΛΟΣ (ο Γεώργιος ηταν διαζευγμένος και ατεκνος) και η γυναίκα του Φρειδερίκη ηταν μέλος της χιλτερικής νεολαίας , εγγονή του τέως κάϊζερ Γουλιέλμου. Στις 3-8-1947 εφτανε στον Πειραιά το πρώτο αμερικανικό πλοίο με όπλα νέου τύπου , για να δοκιμαστούν στον ελληνικό εμφύλιο και ψηφίζονται οι αντικομμουνιστικοί νόμοι 509\47 και 511\47. Με τους νόμους 509\47, περί προστασίας του κοινωνικού καθεστώτος και τον 511\47, περι στρατοπέδων πειθαρχημένης διαβίωσης ,θεμελίωσαν τα φρικτά κολαστήρια της Μακρονήσου ,Γυάρου ,Αγίου Ευστρατίου και Τρίκερι Μαγνησίας. Στις 17-8-1947 δημοσιεύεται συντακτική πράξη, καταργείται η βασιλευομένη δημοκρατία και ανακηρύσσεται προεδρευομένη δημοκρατία . Στις 31-8-1947 η απόφαση του λευκού οίκου ηταν να σχηματιστεί συμμαχική κυβέρνηση Σοφούλη Τσαλδάρη με επικεφαλής το Σοφούλη . Στις 18-10-1947 κλείστηκαν οι εφημερίδες Ριζοσπάστης και Ελεύθερη Ελλάδα και κατάφεραν αυτό που επεδίωκαν οι Αμερικανοί.Τη δημιουργία πόλωσης για να δοκιμαστούν τα νέα οπλα αλλά , με το αίμα των Ελλήνων. Το νέο ετος 1948 πολεμικό αμερικανικό υλικό προωθείται στις βάσεις του μετώπου. Ο δημοκρατικός στρατός και η δεξιά συγκρόυονται και εχουμε πολλά θύματα. Πεθαίνει ο γ.γ. του ΚΚΕ Γ. ΣΙΑΝΤΟΣ από καρδιακή προσβολή λίγο πρίν τεθεί η αριστερά εκτός νόμου. Στις 23-12-1947 σχηματίστηκε στη περιοχή της ελεύθερης Ελλάδας η πρώτη Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Στη Θεσσαλονίκη ο εμφύλοιος ηταν εντονος από το 1946. Στις 16-5-1948 βρέθηκε το πτώμα του Τζώρτζ Πόλκ , αμαρικανού δημοσιογράφου τον οποίο σκότωσε ο Αγγλος πράκτορας της Ιντελλιτζενς Σέρβις Ράνταλ Κόουτς ο οποίος υπηρετούσε πρόξενος της Αγγλίας στη Θεσσαλονίκη. Την υπόθεση σκέπασαν οι ελληνικές και αμερικανικές αρχές πείθοντας να αναλάβει την ευθύνη ο Στακτόπουλος ,με πολλά ανταλλάγματα κατά την αποφυλακισή του .Η πόλη στη συνέχεια καταστράφηκε γιατί είχε σκοπό να καταγγείλει τη δράση των ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα και το ρόλο τους ως υποκινητών του εμφυλίου πολέμου.Στη διάρκεια των πρώτων χρόνων του εμφυλίου οι κυβερνήσεις της δεξιάς δημιούργησαν τα νησιά της εξορίας και χρησιμοποίησαν το στρατόπεδο του Παύλου Μελά της Θεσσαλονίκης.Το 1946 καταδικάστηκαν σε θάνατο 116,το 1947 688 και 40.000 εξόριστοιή κρατούμενοι σε στρατόπεδα και φυλακές. Ηχώρα βρισκόταν σε πλήρη αποδιοργάνωση .Στη διετία 1947-48 η Ελλάδα από το σχέδιο ΜΑΡΣΑΛ δέχτηκε 350.000.000 δολλάρια,ενώ το ΓΕΣ, ΓΕΝ,ΓΕΑ ηταν υπο την εποπτεία του Βαν Φλητ ,ο οποίος είχε και το γενικό πρόσταγμα.

Μ Α Κ Ρ Ο Ν Η Σ Ο Σ
Στη Μακρόνησο γινόταν πλύση εγκεφάλου για τους στρατιώτες που είχαν ενεργό συμμετοχή στην εθνική αντίσταση και δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη στο καθεστώς. Το 1947 δέχτηκε τους πρώτους αριστερούς οπλίτες και αρχικά ονομάστηκε ως στρατόπεδο ΕΤΟ ( Ε ιδικά Τάγματα Οπλιτών) με διοικητη το συνταγματάρχη Μπαϊρακτάρη. Τα τάγματα ηταν τρία Α, Β,Γ ΕΤΟ , ενώ οι υποπτοι εφεδροι αξιωματικοί σχημάτισαν ειδικό τάγμα. Όταν εγινε διαροή πληροφοριώνγια τα αίσχη που γίνονταν, μεταφέρθηκαν εκεί και οι στρατιωτικές φυλακές Αθηνών σε ειδικό ορμο , οπου κκρατούντανυπόδικοι στρατοδικείων ,αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και αξιωματικοί της Μέσης Ανατολής. Επέβαλαν στους κρατούμενους ν’αποκηρύξουν το ΚΚΕ με πολλά βασανιστήρια και πολλοί αφησαν τη ζωή τους εκεί.Η Μακρόνησος υπήρξε το αίσχος του κράτους της δεξιάς οπου 100.000 Ελληνες γνώρισαν το μαστίγιο και ματσούκι του <ΑΜΦΑΜΙΤΗ> και στα 4 χρόνια πέρασαν 28.000 στρατιώτες και 1.100 εφεδροι αξιωματικοί.
Οι Αλφαμήτες (Α.Μ. = αστυνομία μονάδος) της Μακρονήσου υποδέχονταν τους αγωνιστές κρατούμενους σε δύο σειρές σε μικρή απόσταση η μία από την άλλη. Τους άφηναν να περνούν από μέσα και τους έκαναν κάθε είδους κακοποίηση. Από τα χτυπήματα πολλοί έμειναν παράλυτοι, τυφλοί, τρελοί επειδή πίστευαν στον αντιφασιστικό τους αγώνα και την ελευθερία. Τα μεγάφωνα στη διαπασών ανακοίνωναν ότι θα φύγουν από τη Μακρόνησο όσοι ανανήψουν και γίνουν Έλληνες. Όσοι δεν το καταλάβουν και δεν ανανήψουν δεν έχουν θέση στην Ελληνική κοινωνία, οικογένεια και ελληνικό κράτος και θα πρέπει να πεθάνουν. Οι υπάνθρωποι και κτηνάνθρωποι της Μακρονήσου έκαναν συνειδητά και μελετημένα όσα είχαν μάθει από τις ναζιστικές και φασιστικές σχολές. Η εθνικοφροσύνη είναι η εγγύηση για να υπάρξει Ελλάδα και να μεγαλουργήσει, ενώ ο κομμουνισμός και κάθε άλλη αντεθνική ιδεολογία είναι οι εχθροί της πατρίδας μας. Η θρησκεία και η πατρίδα χτυπιούνται προδοτικά από το κομμουνιστοσυμμοριτισμό και το κράτος έχει υποχρέωση να αμυνθεί και δεν θα πρέπει να αφήσει τους εχθρούς του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας να το γκρεμίσουν. Οι μεγάλοι χασάπηδες των στρατοδικείων αυτών, των δικαστηρίων σκοπιμότητας με τους βασιλικούς επιτρόπους αφού άλλη λέξη δεν ήξεραν εκτός από το «θάνατος». Γι΄ αυτό όλοι οι υπόδικοι της Μακρονήσου έπρεπε να πληρώσουν με τη ζωή τους επειδή δεν έγιναν προδότες του λαού, δεν συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, αλλά στάθηκαν σαν Έλληνες πατριώτες και να βγει η γυμνή αλήθεια για το «φάγωμα» του Νίκου Μπελογιάννη από ποιους καρφώθηκε και γιατί. Η κατηγορία που τους παρέπεμψαν σε δίκη ήταν περίπου η ίδια για όλους με βάση το Νόμο 509/47. Το κατηγορητήριο ήταν ότι: «ήθελαν να ρίξουν το καθεστώς, ν΄ αποσπάσουν μέρος από την επικράτεια, έκαναν κατασκοπεία προς όφελος των κομμουνιστοσυμμοριτών, δολοφονούσαν εθνικόφρονες κ.λ.π.».
Όταν έφτανε η ημέρα του Βασιλικού επιτρόπου αγόρευε για ώρες κατά του κομμουνισμού, συμμοριτοπόλεμου, προδοσίας και εγκληματικότητας. Τους χαρακτήριζε συμμορία δολοφόνων, κατασκόπων, προδοτών, απάτριδων και πουλημένων. Η απόφαση, ποινή σε θάνατο.
Στην τετραετία ΄46-΄50 η αριστερά νικήθηκε από τα λάθη της ηγεσίας, από τις πισόπλατες μαχαιριές του Τίτο στο Δημοκρατικό στρατό, από την εγκατάλειψη του Στάλιν που άφησε το δημοκρατικό στρατό να πέσει κάτω από τα τρομερά χτυπήματα της ντόπιας και ξένης δεξιάς. Οι χιτοεθνικόφρονες τα χρόνια αυτά έκαναν τη θεμελίωση του κράτους του τρόμου, της αδικίας, της ισοπέδωσης και καταστροφής των πάντων. Κάπου 158.000 οι νεκροί και 100.000 έφυγαν σε ανατολικές χώρες. Με τον πόλεμο του ΄40 την κατοχή, την πείνα, την εθνική αντίσταση και τα Δεκεμβριανά ξεκληρίστηκαν ο Ελληνικός λαός στα χωριά εκτός από τους χίτες, τυχοδιώκτες και φανατισμένους της δεξιάς, είχε γίνει και ο Νόμος 509/47 φόβος και τρόμος, που είχε βγάλει εκτός νόμου το ΚΚΕ και ισοπεδώθηκαν αξίες και ότι τίμιο, ωραίο, ηθικό και ανθρώπινο υπήρχε.
Στη Γυάρο στέλνονταν καταδικασμένοι βάσει αποφάσεων στρατοδικείων και κακουργιοδικείων.Το 1947 στάλθηκαν στο μοναστήρι Τρίκερι της Μαγνησίας 5.000 γυναίκες επειδή είχαν αριστερή ιδεολογία
Ο κύριος κορμός της ανταρτικης δύναμης βρισκόταν στην Ηπειρο –Δυτική Μακεδονία. Η περιοχή Γράμου –Βίτσι κατεχόταν από αντάρτες από το καλοκαίρι του 1947.Στις 27-8-1947 πήραν αποφάσεις για διάφορες αρμοδιότητες οι:Ζαχαριάδης ,Γούσιας και Βαβειάδης,ενώ η αμερικανική αποστολή εξακολουθούσε τον ανεφοδιασμό του ελληνικού στρατού και ο πρωθυπουργος Σοφουλης που ιδρυσε τά τάγματα ασφαλείας πήγεστηνΚαστοριά να τονώσει το πεσμένο ηθικό των στρατιωτών.(Φωτιά και τσεκούρι Ευαγ. Αβέρωφ-Τοσίτσα Αθηνα 1974). Ημάχη Γράμμου –Βίτσι εφερε τους αντάρτες στην πόλη της Καστοριάς και κράτησε ένα 6μηνο (Ιούνιος-Δκεμβριος 1948). Ειχε μεγάλες απώλειες ο κυβερνητικός στρατός από νεκρούς και τραυματίες. Ερχεται ο στρατηγός Μάρσαλ και πιέζουν οι Αμερικανοί να σχηματιστεί κυβέρνηση από όλα τα αστικά κόμματα υπο την προεδρία του Θ. Σοφούλη..Αντίθετος σ’ αυτην ηταν ο Βαν Φλητ. Ηθελε να παραδοθεί η εξουσία στα χέρια των στρατιωτικών ,αφού προηγουμένως είχε εκλέξει το στρατηγόΤοδεύτερο 10ημερο του Ιανουαρίου το 1949ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση με συμμετοχή των : Κ ΤΣΑΛΔΑΡΗ,Σ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Π. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΠ. ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ ,Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣΤ. ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Κ. ΤΣΑΤΣΟΥ και ΕΥΑΓ. ΑΒΕΡΩΦ, υποκύπτοντας ετσι στις Αμερικανικές πιέσεις. Η πρώτη κυβερνητική ενέργεια ηταν ο διορισμός του ΑΛ. ΠΑΠΑΓΟΥ. Στις διαταγές του ηταν στρατός ,ναυτικό, αεροπορία και χωροφυλακή και 30.000 ανδρες εξωπλισμένοι πλήρως με τελειότατα Αμαρικανικά οπλα.
Η πρώτη κυβέρνηση του βουνού ηταν 8μελή ,ενώ τον Ιανουάριο του 49 η νέα κυβέρνηση ηταν 16μελή με πρόεδρο το ΔΗΜ. ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗ.Τον ΑΠΡΊΛΙΟ ΤΟΥ 1949 οι αντάρτες ξαναγυρίζουν στο Γράμμο.Στις 24-6-1949 πεθαίνει ο ΣΟΦΟΎΛΗΣ τον οποίο αναπλήρωσε ο ΑΛ.ΔΙΟΜΗΔΗΣ. Ο ΤΙΤΟ στις 11-7-1949κλείνει τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα, ενώ ο ΜΩΡΙΑΣ,ΡΟΥΜΕΛΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ και ΕΥΒΟΙΑ εχουν εκκαθαριστει από το αντάρτικο στοιχείο.Η Δύναμη 30.000 ανδρών εξοπλισμένη με τα τελειότερα αμερικανικά οπλα κατευθύνεται προς τις μόνιμες αντάρτικες εστίες του Γράμμου και Βίτσι.Παρατάχτηκαν τον Ιούλιο 8 μεραρχίες και ο Παπάγος είχε ορίσει διοικητή σρτατιάς τον Κ. Βεντήρη . Τα σχέδια ηταν Πυρσός Α,Β και Γ. Μετά την πτώση του Γράμμου και Βίτσι στις 16-10-1949 ο Δ .Παρτσαλίδης ,πρόεδρος της προσωρινής δημοκρατικής κυβέρνησης ανήγγειλε από το ραδιόφωνο τον τερματισμό των εχθρωπραξιών λέγοντας: Ο ΔΣΕ δεν κατέθεσε τα όπλα ,αλλα τα αφησε παρά πόδας.Το Δεκέμβριο του 1949 εσίγησαν τα ομαδικά πυρά των ανταρτών και ολόκληρη η Ελλάδα ηταν ερείπια,Καπου 3 εκατεμμύρια πληθυσμός ζει εκτός παραγωγικής διαδικασίας,η αγροτική παραγωγή είναι κάτω του 30% ,η βιομηχανική παραγωγή είναι το 87%, οι εξαγωγές το 28% και η ηλεκτρική ενέργεια το 97% τους ετους 1939 και το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 100 δολλάρια.
Με την ανατολή του 1950 στην Μακρόνησο ,Γυάρο και Τρίκερι βρίσκονται 50.000 κρατούμενοι ,60000 αντάρτες πέρασαν τα Ελληνικά σύνορα ,30.000 παιδιά μεταφέρθηκαν σε λαϊκές δημοκρατίες και οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές τα ετη 1940-1949 φτάνουν το μισό εκατομμύριο. Ως τον Οκτώβριο του 1949 ειχαν καταδικαστεί σε θάνατο 5322 και ειχαν θανατωθεί οι 3033. Στις φυλακές τον Απρίλιο του 1950 καταδικασμένοι είναι 16.738 και υπόδικοι 5.425 . Η Μακρόνησος ανέδειξε τους βασανιστές του λαού Δ.Ιωαννίδη στη Β ΕΤΟ και στη χούντα ονομαζόταν <σκύλος της ΕΣΑ> και του Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ δικτατορα της χούντας.
Η βουλή του 46 τελείωσε τη θητεία της μμέσα στο αίμα και με ηγέτη το Κ. ΤΣΑΛΔΑΡΗ.Στο στίβο των εκλογών εμφανίζεται ο στρατηγός Ν. ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ και ο Παπάγος βιάστηκε να παραιτηθείγια νάναλάβει πιλιτική δράση ,αλλα δεν είχε ερθει η ώρα του κατά τους Αμερικανούς.Ηβουλή διαλυθηκε ,το Γψήφισμα ανεστάλη και οι εκλογές ορίστηκαν για 19-2,αλλά μετατέθηκαν στις 5-3,κατόπιν κοινής συμφωνίας των κομμάτων.Εκλογικό σύστημα ηταν η απλη αναλογική του 46 και οι εδρες περιορίστηκαν στις 250.Τα αποτελέσματα των εκλογων επι 1.688.323 εγκύρων ψηφοδελτίων ελαβαν:Λαϊκό κόμμα 317.512,εδρες 62,Φιλελεύθεροι 291.083 εδρες 56,επεκ 277739 εδρες 45,Γ. Παπανδρέου 180.185 εδρες35, Δημοκρατική Παράταξη 163.824 18εδρες, Κοτζιάς –Μανιαδάκης –Τουρκοβασίλης 137.618 εδρες 16,Κανελλόπουλος-Παπαδόπουλος- Σακελλαρίου 88979 εδρες 7, Εθνικό κόμμα (Ζέρβας)61.573 εδρες 3 Νέο Κόμμα Σπύρου Μαρκεζίνη 42157 εδρες 1 και τα αλλα δυο μικρότερα κόμματα ΕΠΕΛ και Αγροτικό δεν έβγαλαν βουλευτή.Στις 15-4-1950 σχηματίστηκε πολυκομματική κυβέρνηση Πλαστήρα και μέσα στο 1950 κατέβηκαν διαδοχικά στην εξουσία 7 κυβερνήσεις ,από τις οποίες οι 5 μετά τις εκλογες που ειχαν γίνει στις 5-3-1950.
Το 1951 επαναφέρονται σε ισχύ το Γ ψήφισμα του 46 και τα ΑΑ,ΑΒ ψηφίσματα του 1947 που αφορούν το τύπο. Στις 3-8-1951 ιδρύεται η ΕΔΑ ,στις 15-4-51 γίνονται δημοτικές εκλογές και 2-9-51 οι εθνικές εκλογές.Κυκλοφόρησε προβοκατορικό κείμενο με μήνυμα Πλαστήρα προς Ζαχαριάδη μεσο της Σοβιετικής πρεσβείας. Πρώτο κόμμα βγαίνει ο συναγερμός του Παπάγου ,αλλα τα ανάκτορα δεν τον ηθελαν να ορκιστεί .Στις 27-10-1951 ορκίστηκε κυβέρνηση Πλαστήρα –Βενιζέλου και η χρονιά αυτί συμπίπτει με την είσοδο Ελλάδος –Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
Στις 19-10-1951 με το νόμο 509 αρχίζει η δίκη του Μπελογιάννη και των 93 συντρόφων του.Εγιναν πιέσεις να διακοπεί η δίκη και τελικά στις 16-11-1951 βγήκε η απόφαση να δικαστούν οι 12 σε θάνατο. Οι Αμερικανοί ειχαν αρκετά βραχυκυκλωμένη τη κυβέρνηση Πλαστήρα και στις του 1952 υπάρχουν ακόμη κρατούμενοι . Η δεύτερη δίκη του Μπελογιάννη τελείωσε την 1-3-1952 και από τους 29 κατηγορούμενους που είχαν στο εδώλιο , οι 8 καταδικάστηκαν σε θάνατο και οι Αμερικανοί επεδίωκαν την ανατροπή Πλαστήρα και αντικαταστασή του από τον Παπάγο. Μπροστά στα πολιτικά αδιέξοδα που μηχανεύεται η δεξιά ,ο Πλουμίδης προσπαθεί να σώσει τον Μπελογιάννη προσφέροντας τος εαυτό του ,δηλώνοντας ότι καθοδηγητής του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ είναι ο ιδιος και όχι ο Μπελογιάννης αλλά, βρίσκει εντελώς αντίθετο το Νίκο Ζαχαριάδη. Στις 30-3-1952 , εγιναν οι εκτελέσεις παράτυπα , ξημερώματα Κυριακής. Πέντε μήνες μετά την εκτέλεση Μπελογιάννη συνελήφθη ο Νίκος Πλουμίδης , απομονωμένος από το κόμμα και χαρακτηρισμένος από το Ζαχαριάδη σαν χαφιές, εκτελέστηκε στο Δαφνί στις 14-8-1954.