ΤΑ ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΑ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΗ ΒΑΛΥΡΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ .ΒΔΕΛΛΕΣ –ΚΟΚΟΛΟΙ-ΚΑΡΑΚΑΞΑΥΓΟΥΛΑ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Μέχρι την εποχή του 1960 η κάθε οικογένεια του χωριού είχε τα διάφορα οικόσιτα ζώα της, το φούρνο της, το αλεύρι της, τα σύκα της,  το πηγάδι της, το λινό της, την τρίφτα της, τις αποθήκες της, το κήπο της ,το μπαξέ της, τα όσπρια της, το κρέας της, τις ελιές της, το κρασί της, το τουρσί της, το παστό της και όλα τα αρωματικά-φαρμακευτικά φυτά της μάνας γης, χωρίς φυτοφάρμακα και ορμόνες. H αυτάρκεια ήταν πλήρης και η παραγωανάλωση (δικός μου όρος=παραγωγή και ανάλωση=παραγωανάλωση)   δεν επηρεαζόταν ούτε από το πληθωρισμό, ούτε από το χρήμα. Αργότερα όλα αυτά περιορίστηκαν, και το χωριό με την ύδρευση, το αυτοκίνητο, την τηλεόραση, άρχισε να αστικοποιείται. Ο μπαξές, ο κήπος, και τα οικόσιτα ζώα αντικαταστάθηκαν από τα σούπερ μάρκετ, η διατροφή μας έγινε χειρότερη, η κοινωνία είναι χωρίς επικοινωνία λόγο τηλεόρασης και κινητού, με συνέπεια να κυριαρχεί το εγώ από το εμείς.