Αν κάτι άξιζε το κόπο να μη καταργηθεί από το πρόγραμμα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης , είναι αδιαμφισβήτητα οι γυμναστικές επιδείξεις στο τέλος της σχολικής χρονιάς . Ιστορικά ξεκίνησαν το 1883 και έληξαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970, για “εκπαιδευτικούς λόγους”, όπως τη παρακώλυση του συνολικού εκπαιδευτικού προγράμματος, λόγω μεγάλου χρόνου προετοιμασίας των μαθητών και επένδυση πολλών ωρών από το εκπαιδευτικό προσωπικό. Επίσης η ομοιογένεια , η ομοιομορφία και η ευταξία των μαθητών, η πειθαρχία στις γυμναστικές επιδείξεις ήταν ενάντια στους διεθνείς στόχους της εκπαίδευσης, ήταν μέσα για να αναθρέψει η κοινωνία νέους ναζί και προτιμήθηκαν οι άνευ ορίων, αυτόνομες τάσεις, μιας διεθνώς επαναστατημένης , χωρίς βασικό προσανατολισμό νεολαίας, υπό τη σκέπη μίας άνευ υπόστασης δημοκρατίας. Μαζί με τις γυμναστικές επιδείξεις έληξε και η ευγενής άμιλλα, η ιδέα του αθλητισμού στα πρότυπα των αρχαίων Ελληνικών αγώνων, όπως των Ολυμπιακών αγώνων με έπαθλο το κότινο, το στεφάνι από ελαία.