Ταραξάκο, Αγριοράδικο ή Πικραλίδα (Taraxacum officinale)

Τα άγρια ραδίκια ανήκουν στην οικογένεια κομποζίτε και είναι πολλών ειδών. Έχουν σχεδόν όλα πικρή γεύση η οποία είναι απαραίτητη για τη λειτουργία της χολής,των χολικών υγρών και της λειτουργίας του συκωτιού.

Έχει πολύ καιρό που σκεφτόμουνα να γράψω μια ανάρτηση για το ταραξάκο που θεωρείται ένα από τα πολυτιμότερα φαρμακευτικά και φαγώσιμα φυτά. Περίοδος διακοπών τώρα και να η ευκαιρία να συμμαζέψω ότι έχω βρει κατά καιρούς στο διαδίκτυο, τις προσωπικές δοκιμές και τις εμπειρίες άλλων που μάζεψα. Το Ταραξάκο αναφέρεται ως ελληνική λέξη και λέγεται ότι είναι το βότανο που θεραπεύει τις ταραχές, τις διαταραχές και τους πόνους του οργανισμού. Χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων σε όλη την οικουμένη, ως πολύπλευρο θεραπευτικό(κινέζικη Ιατρική, Αρχαία Ελλάδα, Ινδιάνικη θεραπευτική, Μεσαίωνας κλπ). Αναφέρεται ως πικραλίδα εξαιτίας της λακτοπικρίνης (lactupircin) που είναι υπεύθυνη για την πικρή του γεύση. Είναι το γνωστό ραδίκι του βουνού(αγριοράδικο) που είναι πολυετές ποώδες χειμερινό φυτό, χωρίς στέλεχος και με ύψος ως 20-25 εκ.

Zέα: Τι είναι και γιατί απαγορεύτηκε στην Ελλάδα;

Ζέα: Για τους περισσότερους Έλληνες η ζέα είναι μία άγνωστη τροφή. Όχι άδικα, θα έλεγε κανείς, αφού για πολλά χρόνια το δημητριακό είχε εξαφανιστεί από τη χώρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 30, ένας νόμος για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία απαγόρευσε όχι μόνο την καλλιέργεια της ζέας στο εσωτερικό της χώρας, αλλά ακόμη και το να αναφέρεται ως όρος στα λεξικά. Όπως ήταν λοιπόν αναμενόμενο με το πέρασμα των χρόνων, το δημητριακό ξεχάστηκε, ενώ οι μετέπειτα γενιές δεν έμαθαν καν την ύπαρξή του. Οι Έλληνες στερήθηκαν έτσι για πολλά χρόνια ένα πολύτιμο αγαθό, το οποίο βέβαια άλλες χώρες συνέχιζαν να καλλιεργούν και να απολαμβάνουν. Πολλές θεωρίες συνωμοσίας έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί γύρω από αυτή την εξαφάνιση. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι πως το δημητριακό τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει αργά και σταθερά να επανέρχεται στη χώρα, ενώ το μόνο που μένει είναι να εξοικειωθούμε μαζί του και να αρχίσουμε να το χρησιμοποιούμε.