Λίγο πριν από την Πεντηκοστή, το σωτήριον έτος 1959, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βαλύρα, χάρη στις προσπάθειες των προκομμένων κατοίκων της, είχε αρχίσει να ανακάμπτει οικονομικά και να επουλώνει σταδιακά τις πληγές της. Όχι ότι οι κάτοικοι ευημερούσαν ιδιαίτερα, αλλά με τη γεωργία , την κτηνοτροφία, τις μικρές βιοτεχνίες που έστησαν μετά τον πόλεμο, τα καταστήματα που άνοιξαν , και γενικά την αξιοποίηση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων τους , την υπομονή, επιμονή και τη σκληρή καθημερινή εργασία τους, κατόρθωσαν να στηρίξουν τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους που σπούδαζαν μακριά τους, τα στρατευμένα νιάτα, να ανέλθουν οικονομικά, ακόμη και να αποταμιεύσουν τα απαραίτητα χρήματα για τη μετανάστευσή τους στο εξωτερικό, μόνοι ή μαζί με την οικογένειά τους.
