ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.
Οι πρώτες μου φωτογραφίες είναι μια αναμνηστική οικογενειακή, στο γάμο του θείου μου Παναγιώτη Παπαγεωργίου, αδελφού της μητέρας μου, στην πλατεία του χωριού, και στο πρώτο τρακτέρ της Βαλύρας.
Θυμάμαι αυτές τις σκηνές οι οποίες με σημάδεψαν στην πορεία μου με πρόσωπα, γεγονότα ,καταστάσεις.
Από τις φωτογραφίες αυτές πολλά πρόσωπα δεν υπάρχουν. Πρώτα οι γονείς μου, οι θείοι-θείες, με τελευταία εναπομείνασα εν ζωή το θεία Μαρία, σύζυγο του Παναγιώτη Παπαγεωργίου, της οποίας εύχομαι να είναι γερή και δυνατή.
Οι υπόλοιποι μας βλέπουν από ψηλά και χαίρονται που τους μνημονεύουμε, και βλέπουν τα προσωπά τους στις φωτογραφίες τους.
Ερχόμαστε άδειοι, φεύγουμε άδειοι, χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Η φύση δεν μας ρωτά. αδιαφορεί για τις επιθυμίες μας, για το αν μας αρέσουν οι νόμοι της με τη νονοτελειά τους. Είμαστε υποχρεωμένοι να τους δεχτούμε, και συνεπώς με όλα τους τα αποτελέσματα
Κανείς δεν ήλθε για να μείνει.
Ευχόμαστε μέχρι το τέλος της ζωής μας να είμαστε όλοι με γερά πόδια και γερό μυαλό.Κανείς δεν ήλθε για να μείνει.
