Οι άνθρωποι δεν χωρίζονται σ’ εκείνους που
είναι με το καθεστώς και σε εκείνους που δεν
είναι με το καθεστώς είναι λάθος.
Η αγάπη προς τους απλούς ανθρώπους που δεν
φιλοσοφούν, αλλά απλώς ζουν με λίγες χαρές, ατέλειωτο πόνο, και ανεξάντλητες
ελπίδες μέσα από τα επιχειρήματα θανάτου για να θέλουμε να ζούμε τάσεις
αυτοκτονίας, απομόνωσης, φθοράς και θλίψης. Ξέμπαρκα η ανθρώπινη ζεστασιά, η
συντροφικότητα, η προσέγγιση. Μια διαμαρτυρία για το απάνθρωπο, το παρανοϊκό, το γελοίο, που μας
περισφίγγουν από παντού, να βγάλω κοροϊδευτικά προς κάθε κατεύθυνση τη γλώσσα
μου. Η σχέση του ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με τις εχθρικές εξουσίες,
ολοκληρωτικές και υπό κοινοβουλευτικό μανδύα είναι σταθερά θέματα του Σαμαράκη.
