Ο Θ. Π. Τάσιος παραθέτει συνοπτικά
ερμηνείες του όρου «διανοούμενος» και εν συνεχεία κάνει μια απόπειρα
σύνθεσης και σχολιασμού των χαρακτηριστικών των διαφόρων αυτών
εναλλακτικών ορισμών
 |
1 Τα τελευταία 20-30 χρόνια ο όρος «διανοούμενος» έχει
πολυσυζητηθή. Κάμποση σαφήνεια όμως χάθηκε απ' την εποχή του Ζολά ή της
Ρωσικής ιντελιγκέντσιας. Οι «Νέες Εποχές», χρόνια τώρα, το φέρνουν και
το ξαναφέρνουν το θέμα στην επικαιρότητα. Κονδυλοφόροι διασταυρώνονται
(και λίθοι ρίπτονται ενίοτε), κι άκρη δεν βγάζουμε. Θα υποστηρίξω ότι
τούτο είναι φυσικό: Οι συμφυείς με το θέμα έννοιες είναι πάντα ζωντανές,
οι συνθήκες όμως και τα κοινωνικά λειτουργήματα αλλάζουν σταδιακά γι'
αυτό και η ορολογία-μας θέλει τροποποίηση. Ανάλογο λεκτικό απολίθωμα
είναι κι εκείνο το ανεκδιήγητο «άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών»
(λογοτέχνες δηλαδή και ηθοποιοί, υποθέτω) ως δηλωτικό των όσων μυριάδων
δουλεύουν σήμερα με το μυαλό-τους.
