Αφιερωμένο στα ΑΜΕΑ της Βαλύρας , που έδωσαν
νόημα στον πρόσκαιρο βίο μας
“Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών”, είπε ο
Κύριος στους Μακαρισμούς (Ματθ.Ε΄,3),
αλλά δεν αφορά τους νοητικά ανάπηρους,
γιατί αυτούς τους έχει ήδη αναλάβει η θεία πρόνοια. Αναφέρεται σε εκείνους που
ταπεινά αισθάνονται τη πνευματική τους
φτώχεια και ο εαυτός τους εξαρτάται από
τον Θεό. Πώς να κατανοήσει τον Λόγο του Χριστού ο αδαής και υλικά αποστερημένος άνθρωπος , όταν τον έχει πλακώσει η φτώχεια και τα κοινωνικά αδιέξοδα, ώστε να κρίνει λογικά και
να ζητήσει από τον Θεό να τον ελεήσει; Το απειλούμενο εγώ του καταρρέει από
τη συνεχή ανέχεια και ως άμυνα
ενδύεται την αχαλίνωτη φαντασία .Καλπάζει σαν άλογο η
ψυχή, δραπετεύοντας από το στάβλο της
πραγματικότητας, σε χώρους μακρινούς, εκεί που όλα είναι κομμένα και
ραμμένα στα μέτρα μίας “ καθωσπρέπει
ζωής”, κοινωνικά αποδεκτής και άκρως επιθυμητής, με πλούτο , δόξα και κοινωνική
αναγνώριση, έτσι όπως φαντάστηκε ο απονήρευτος, ο αγράμματος, ο άπιστος, ο άπληστος, ο
ματαιόδοξος, αλλά και ο ψυχοπαθής,
αυτή τη μάταιη ζωή του.”Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι τον Θεό
όψονται”, είπε ο κύριος και ο διάβολος φρόντισε να μην τον δει κανείς κοσμικός,
πάνω σε τούτο τον πλανήτη. Η
Αννούλα της ιστορίας μας, όπως διαβάζουμε στο ιστορικό αρχείο για τη
Βαλύρα, του καθ . Ιωάννη Λύρα, αισθάνθηκε τον Θεό στα βαθιά της γεράματα, γιατί όλη της τη ζωή έβλεπε μόνο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ζήλεψε
τη πολιτική, τη δύναμη , την εξουσία και
το χρήμα και τα αναβίβασε σε Θεό μέσα της . Ήταν μία άμυνα ,ενάντια σε εκείνους που δεν εκτιμούσαν πραγματικά τη προσφορά της και
υποβίβαζαν την όμορφη βοσκοπούλα της
Βαλύρας.
