Αφιερωμένο
στους αγωνιστές και ήρωες της Μεσσηνιακής Γης
Το Σωτήριον έτος 1804, γεννήθηκαν την
ίδια μέρα ,στον Δήμο Δερρών της Μεσσηνίας ,δύο αρσενικά παιδιά , που
οι μανάδες τους ήταν ξαδέρφες και λέγονταν Τζαμαλίνες . Το πρώτο παιδί
βαπτίστηκε Θεοφύλακτος- Ιωάννης και το
δεύτερο Αναστάσης. Ονομάστηκε ο
Ιωάννης Θεοφύλακτος, γιατί όταν το συνέλαβε η μητέρα του και πριν καταλάβει ότι
έμεινε έγκυος ,είδε στον ύπνο της τη Παναγία ,που κρατούσε και κοιτούσε με
αγάπη το θείο βρέφος. “Ο Θεός το φυλάει”
είπε η Παναγία στη Τζαμαλίνα. Γι
αυτό, κι όταν γέννησε εκείνη τον γιο της , τον ονόμασε Θεοφύλακτο και σπάνια
τον φώναζε Ιωάννη, το όνομα του πεθερού της. Ο Θεοφύλακτος και ο Αναστάσης
γεννήθηκαν σημαδεμένοι. Ο μεν πρώτος
κουτσός στο αριστερό του πόδι και ο
δεύτερος με λυγισμένα τα δάκτυλα στο αριστερό του χέρι, λες και
ο Θεός του έδωσε να κρατεί τη Γη
με τον Σταυρό επάνω, σαν τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Ενώ μεγάλωσαν μαζί τα δυο
παιδιά μέχρι τα δεκαπέντε τους χρόνια,
στη συνέχεια ο Αναστάσης έφυγε καβάλα στο άλογο και πήρε τα βουνά, πήγε να πολεμήσει κοντά στον γέρο του Μοριά,
τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ο Θεοφύλακτος
τελείωσε το Ελληνικό σχολείο της εποχής του και
έκανε ιερατικές σπουδές, κοντά σε ντόπιους δασκάλους και ιεράρχες.
Μελετούσε πολύ ,ήταν ένας μοναδικός,
αυτοδίδακτος δάσκαλος και ιστοριοδίφης
της εποχής του. Ο πατέρας του είχε πεθάνει και ζούσε με τη μητέρα του σε
ένα παλιό πέτρινο σπίτι στη
Βαλύρα. Αυτά που θα σας διηγηθώ,
συνέβησαν μετά την ερήμωση του Δήμου των
Δερρών το 1833, τη καταστροφή του
Μελιγαλά και της Σκάλας, από τον Φέδερ, που είχε αναλάβει να καταστείλει κάθε
αντίσταση των κατοίκων της Πελοποννήσου, μαζί με τους αντικαποδιστριακούς στρατιώτες του Κωλέττη.
