Η Εορτή του Αγίου Φανουρίου στη Βαλύρα ,τον Αύγουστο του 1968

Αφιερωμένο  στους συνανθρώπους μας,  οι οποίοι  χρειάζονται βοήθεια ,λόγω των πρόσφατων πυρκαγιών στη Μεσσηνία

       Ήταν μεγάλη και σημαντική η εορτή του Αγίου Φανουρίου, ιδιαίτερα για τις  νέες νοικοκυρές και τις ανύπαντρες γυναίκες της Βαλύρας, εκτός από τις γιαγιάδες  , οι οποίες  παραδοσιακά εόρταζαν τον Άγιο, ως αναπόσπαστο μέρος της Χριστιανικής μας παράδοσης.
Κάθε σπίτι ετοίμαζε τη Φανουρόπιτά του με   εννέα υλικά, όσο και τα τάγματα των αγγέλων, άλλοι πάλι με επτά  , όσα τα μυστήρια της εκκλησίας και οι ημέρες της Δημιουργίας του Κόσμου.
Θυμάμαι, ήμουν δέκα ετών και η γιαγιά μου Κωνσταντινιά με έστειλε στο μπακάλικο της πλατείας, ενωρίς το πρωί της 26ης Αυγούστου ,για να   αγοράσω τριμμένη κανέλα ,  ξανθή σταφίδα και σουσάμι.
Θα ετοίμαζαν δύο φανουρόπιτες με τη μητέρα μου και θα τις έψηναν στον ξυλόφουρνο στην αυλή στο σπίτι της γιαγιάς μου, που ήταν χαμηλά στη Δημοσιά, προς τη γέφυρα της Βαλύρας.
Καθώς ψώνιζα στο μπακάλικο του Μακρή, πέρασε ο παπά  Δημήτριος Ξυδόπουλος, του φίλησα το χέρι και τον ρώτησα: