Στη μνήμη του Θόδωρου Γεωργακόπουλου για το 40ήμερο μνημόσυνο, από το ξαφνικό θανατό του. Μας βλέπει από ψηλά και χαίρεται.
1ον
Σε τούτο το χωριό της Λευκάδας όλα
τα σπίτια είναι δυσμικά, όλα κοιτάζουν προς κατά το γιαλό! Έτσι, σα φυσάει
τραμουντάνα, θολώνουν τα τζάμια και οι νοικοκυρές κλείνουν τα παράθυρα για να
μη μπαίνει μέσα ο αχνός του πελάου! Κανένα ξένο δεν έφερνε η θάλασσα! Μόνο κάτι
χωριάτες πηγαινόρχουνταν λυπημένοι στην αντικρινή στεριά για δουλειές καιψώνια.
Παπόρι δε ζύγωνε ούτε σε δυό μίλια απόσταση! Έτσι τη συγκοινωνία έκανε μιά
κοντοφάρδουλη γκαζολίνα που άκουε στο χαϊδευτικό όνομα «Μαρικάκι». Καραβοκύρης
της ο καπτάν – Στραβόξυλος, ένα στριμμένο μούτρο που έκανε τη συνεννόησή του
μόνο με βρισιές γι’ αυτό και το παρατσούκλι!! Καπτάν Σπύρος λοιπόν,
Στραβόξυλος!!