ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ...

* Η ύπαρξη του κάστρου σε μια περιοχή εξασφάλιζε την καλύτερη άμυνα και προστασία των κατοίκων και αποτελούσε καταφύγιο για τους άρχοντες και ευγενής σε περιπτώσεις τοπικών εξεγέρσεων. Έλεγχε το θαλάσσιο και χερσαίο πέρασμα και τις στρατιωτικές, εμπορικές και οδικές αρτηρίες. Ο οικισμός κτίζεται έξω από το κάστρο και περιβάλλεται από αμυντικό τείχος.
*Η οχυρωματική αρχιτεκτονική του κάστρου επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό και από την εξέλιξη των όπλων. Γι' αυτό το λόγο ο κάθε κατακτητής έκανε προσθήκες και τροποποιήσεις ώστε το κάστρο να ανταποκρίνεται στις πολεμικές συνθήκες της εποχής. Παράλληλα με το πέρασμα των χρόνων είναι λογικό να προκαλούνται φυσικές φθορές. Έτσι και τα κάστρα της Μασσηνίας παρουσιάζουν δείγματα τέχνης και τεχνικής, όλων των κατακτητών του.
*Μια επίσκεψη στα κάστρα της Μεσσηνίας αποτελούν ένα μοναδικό ταξίδι στην ιστορία.
Με τα μάτια φαντασίας, μπορούμε να δούμε το κάστρο πως ήταν παλιά. Μπορούμε να φανταστούμε μάχες, συμπλοκές, πολιορκίες, δημιουργικές και ευχάριστες στιγμές, που έγιναν κατά καιρούς, από διάφορους κατακτητές.
*Να ακούσουμε καλπασμούς από άλογα βυζαντινών ιππέων, να περνούν ντυμένοι με τις βαριές ασπίδες τους και οπλισμένοι με τα μακριά κοντάρια.
*Να δούμε με τα μάτια της φαντασίας μας:
Φράγκους σταυροφόρους να περνούν οπλισμένοι με αλυσιδωτούς θώρακες και περικνημίδες, σιδερένια κράνη και χρωματιστές επενδύσεις
Βενετούς με τον άριστα εξοπλισμένο στρατό τους
Τούρκους με τα κανόνια να μάχονται στο κάστρο και τέλος
Έλληνες με φουστανέλες, καριοφίλια και σπαθιά να παίρνουν τα κάστρα της Μεσσηνίας.
*Πολλά μπορούμε να φανταστούμε μέσα στους αιώνες που διαδραματίστηκαν πάνω, γύρω και μέσα σε αυτά τα βουβά τείχη του κάστρου
*Στις μέρες μας είναι χώροι πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Ο Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΟΜΙΛΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ
Το κάστρο εξασκεί μυστηριώδη γοητεία επί της ψυχής του ανθρώπου. Ξεσηκώνει τη φαντασία μας σε ιλιγγιώδη ύψη και την οπλίζει για τα μακρινά ταξίδια στις μεγάλες αποφάσεις.
‘Όταν ατενίζουμε το κάστρο αθελά μας βγάζουμε μια κραυγή σαν ηχώ πολέμου που μοιάζει σαν η ίδια μας η ψυχή συνταράχτηκε σύσσωμη και κινητοποίησε οτιδήποτε ευγενικό και μεγαλειώδες έχουμε μέσα μας.
Όπως η ποίηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ανάλυση ενός καημού ή μια χαρά τραγουδημένη με λόγια, έτσι και η άναρθρη αυτή φωνή είναι μια ολόκληρη ποίηση, η έξαρση της ψυχής μας, η κινητοποίηση του εσωτερικού μας κόσμου.
Οτιδήποτε βλέπουμε στον κόσμο, το έχουμε και εμείς μέσα στην ψυχή μας. Βουνά, θάλασσες, λαγκάδια, δάση, αλλά έχουμε και το ΚΑΣΤΡΟ ΜΑΣ. Και μέσα σε αυτό φυλάμε, την τιμή μας, τα ιδανικά μας, τις αγάπες μας και τα μυστικά μας.
Γι’ αυτό όταν ατενίζουμε ένα κάστρο, τον εαυτό μας βλέπουμε, το μέσα μας θωρούμε.