Για τέμπλο το κάθε ξυλικό δεν κάνει. Θέλει φλαμούρι, αγριοξιά και καρυδιά. Να του μιλάει η σμύλη και η ροκάνα. Κι εκείνο ν’ απαντάει ταπεινά. Δεν είμαι μάρμαρο ακτίνες να σκορπίσω.Να τις μαζέψεις σε κλωστή ονειρευτή.Εγώ γυρεύω από ψυχές να ζήσω με τη δική σου και την άλλη τα’ ασκητή. Εγώ γυρεύω δίψυχο τεχνίτη η μια ψυχή να τρέμει σ’ ανεβαίνει κι’ η άλλη; Ποιος της λέει να φρίττη!
Η πίστη κι’ αγάπη δεν πεθαίνει! Είν’ τόσο γλυκός ο Κύριος της Αγάπης! Αρνιά , πουλιά, σταφύλια που στολίζεις.
Κι΄τέλεια αγάπη και στο Γολγοθά της.Και με τα’ αγκάθια αν τη στολίσεις.Φορεί τα’ ακάνθινο στεφάνι. Τώρα, τεχνίτη, πως θα ζήσεις.Το ξύλο να σου λέει φτάνει και Συ να θες να τα’ αναστήσεις.
Ήταν βαριά του τάφου η πέτρα.Μα ήρθε ο άγγελος σαν φλόγα. Τη σμίλη μου την ταξιθέτρα. Μ’ ένα του νεύμα την ευλόγα.
Σημείωση 2.
Ευχαριστώ τον συνταξιούχο δάσκαλο Γρηγόρη Κριμπά για το ενδιαφέρον του που μου δάνεισε το βιβλίο με τίτλο: Μνήμες από το Βαλτεσινίκο και τα γύρω χωριά , του Νέστορος Μπούμπουλη, Αθήνα 1978 κεφάλαιο ΚΗ σελίδες 527-555, μαθαίνοντας για τα τέμπλα, προσκυνητάρια, και σκαλιστά ταβάνια, των ιερών ναών στα διάφορα χωριά του νομού Μεσσηνίας.
ΒΑΛΥΡΑ 7-7-2011
