Από τον αείμνηστο βαλυραίο Αθανάσιο Καρύδη, τον οποίο είχα επισκεφτεί 2 φορές στη Θεσσαλονίκη, φωτογράφισα από το αρχειακό του υλικό, τη φωτογραφία οικοπέδου του ξεροπήγαδου, τις Τούρλες μετά το Γοργόρεμα (που τώρα δεν υπάρχουν) και μου έστειλε ταχυδρομικά την ιστορία του Ξεροπήγαδου, την οποία φωτογράφισα και αναρτώ.
Από φουρνέλο ο θείος μου Βαγγέλης Βάκρινος έχασε το ένα μάτι του προσπαθώντας να σπάσουν το πέτρωμα που συνάντησαν όταν ξανάνοιξαν το πηγάδι.
Η όψη του χωριού μας αλλάζει και με το μάτι του φακού διαπιστώνουμε το πριν και το μετά στο Ξεροπήγαδο, βιώνοντας έντονα συναισθήματα από τα διάφορα ομαδικά παιχνίδια και την γιορτή της αποκριάς.
