Αφιερωμένο σ΄ όσους διακρίνονται για τον φωτισμένο νου τους
Οι Μεσσήνιοι, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, υπόδουλοι και καταπιεσμένοι, είχαν δύο θεία λιθάρια για ν΄ ακουμπήσουν. Το ένα ήταν να θαυμάσουν τα αθάνατα έργα των προγόνων τους , που δεν τους άφηναν να ξεχάσουν την Ελληνική καταγωγή τους ,και το δεύτερο ήταν το φωτεινό θυσιαστήριο στην εκκλησιά της Παναγιάς, που ποτέ δεν τους εγκατέλειψε και φώτιζε στο σκοτάδι της σκλαβιάς τον νου και την ψυχή τους. Και τα δύο αυτά σημεία αναφοράς ανέκαθεν συνδυάζει το όρος Ιθώμη, με το Μοναστήρι του Βουλκάνου και τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Βουλκανιώτισσας, και πίσω από το βουνό , στο χωριό Μαυρομάτι , ορθώνονται τα αρχαία τείχη , με τα σημάδια κατά γης του αλόγου του ανδρειωμένου Αριστομένη. Αυτά ζητούσαν οι ψυχές των δύστυχων ραγιάδων. Να ακουμπήσουν στην Παναγιά και στον Ανδρειωμένο τους, για να μην αστοχήσουν, να μην ξεχάσουν και να μην χάσουν το προορισμό τους ,που οδηγούσε στην πολυπόθητη και χιλιοτραγουδισμένη ελευθερία, που πάντα βγαίνει από τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά.
