Ηταν προχωρημένη η ΄Ανοιξη. ΄Ενα πρωινό, ξεκίνησα μόνος μου για το χωριό μου.
Η διαδρομή ήταν καταπληκτική, ο δρόμος άνετος, όλα χαρά θεού. Από τα Παραδείσια και κάτω ο δρόμος στενεύει αλλά δεν παύει να είναι όμορφος. Κατηφόριζα σιγά σιγά και εκεί στις πρώτες στροφές της Τσακώνας, στα δεξιά μου είδα το στενό δρομάκι που οδηγεί στον Βλαχονικόλα. Αμέσως χωρίς να το πολυσκεφτώ, έκανα δεξιά , μπήκα στον μικρό χωματόδρομο και μετά από οκτακόσια δύσκολα μέτρα, σταμάτησα κοντά στο εκκλησάκι του Αη Νικόλα. ΄Ηθελα να ειδώ τον τόπο που κάποτε είχα πάει κατασκήνωση και που αρκετές φορές με φίλους ήπιαμε ένα κρασάκι και ξεκουραστήκαμε.
