Ο Αθανάσιος Καρύδης περιγράφει τα τοπωνύμια, προσωνύμια, και την ύδρευση της Βαλύρας από τα τότε πηγάδια της.
Στα τοπωνύμια και προσωνύμια συναντάμε και τη λέξη Αλέζαγας,
ο οποίος επί τουρκοκρατίας ήταν αγάς στη σημερινή Λάμπαινα , και είχε πάρει το
ονομά του Λέζι.
Μετά την απελευθέρωση η οικία του αγά έγινε ιδιοκτησία της οικογένειας Παπαγεωργίου. Ο πατέρας της μάννας μου Χρίστος Παπαγεωργίου, μετανάστευσε 7 φορές στην Αμερική. Είχε εκεί πατσατζίδικο, και κάθε φορά που ερχόταν έκανε και ένα παιδί με τη γιαγιά μου Ελένη το γένος Μουρούσια, και το πρώτο με το τελευταίο παιδί τη μάννα μου ,είχανε μεγάλη χρονική διαφορά ηλικίας. Στο πατσατζίδικο έγινε συμπλοκή μεταξύ Ιταλών- Ιρλανδών-Ελλήνων, το μαγαζί έγινε καλοκαιρινό, και κάποιος Βαλυραίος δικηγόρος Σπηλιώτης ανέλαβε την υπόθεση, πήρε αποζημίωση ,και αγόρασε το σπίτι που είναι κτισμένο το 1867, και το κτήμα που δυστυχώς τώρα το μισό θεωρείται δασικό. Έτσι έμεινε το τοπωνύμιο και προσωνύμιο ΑΛΕΖΑΓΑΣ .
Στο κτήμα Αλέζαγα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια με τα εξαδέλφια μου, ήταν ο παραδεισός μας, γιατί βιώναμε με τις 5 αισθήσεις μας το μεγαλείο της φύσης, και στοχαζόμαστε το μεγαλείο του Θεού, τα βράδια του καλοκαιριού κοιτάζοντας και παρατηρώντας τα αστέρια του ουρανού, δίπλα στο αλώνι να μην κλέψουν τα σύκα και τη σταφίδα.Το κτήμα βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα μετά το γεφύρι προς τη μονή Βουλκάνου και έχει πρόσβαση από 3 διαφορετικές διαδρομές. Ένα γεγονός που μας έχει αφήσει άφωνους, είναι άλυτο ακόμη και σήμερα, και δεν μπορούμε ακόμη να το εξηγήσουμε, όταν πήραμε στο σακούλι ένα μικρό μαύρο γατάκι, για να μας προστατεύει στο κτήμα από σαύρες, φίδια, ποντίκια, μετά από λίγες ημέρες ξαναβρέθηκε στο σπίτι μας, χωρίς να γνωρίζουμε πια διαδρομή ακολούθησε, μιας και υπάρχει και το ποτάμι Μαυροζούμενα. Υπήρχαν οι βρύσες με το δροσερό και γάργαρο νερό, πιάνοντας καβούρια και χέλια, οι σταφίδες, οι συκιές, το αλώνι, οι κουμαριές, το κυνήγι χειμώνα - καλοκαίρι με δόκανα, αγκίστρια, πλακοπαγίδες, δίπλα στις κατάγιομες πολύχρωμες κουμαριές από κούμαρα,τα φρέσκα αγριόχορτα, η παράγκα του μπάρμπα Βαγγέλη το 15γουστο, η γιαγιά Αλεζαγού να φυλάει τις συκιές να μην κλέψουν οι προσκυνητές σύκα,και τα βράδια στο αλώνι το καλοκαίρι ακούγαμε τη μουσική των τριζονιών και τζιτζικιών, παρατηρώντας τον έναστρο ουρανό και το πέσιμο των αστεριών, ξαπλωμένοι σε ψαθιά και σκεπασμένοι με τις κουρελούδες,και για να προστατευτούμε από τα φίδια ρίχναμε θειάφι.Δυστυχώς όλα κάποτε τελειώνουν και μένουν τα συναισθήματα, αναμνήσεις, βιώματα , συγκινήσεις, και φυλακίζονται με το φωτογραφικό υλικό που υπάρχει. Οι άνθρωποι φεύγουν και οι φωτογραφίες μένουν
Για ορισμένα τοπωνύμια
έχουμε φωτορεπορτάζ και τα πηγάδια της Βαλύρας είχαν άδοξο τέλος, όπως
και το πηγάδι του Λύρα.
Τιμούμε με την ανάρτηση αυτή τον Αθανάσιο Καρύδη που μας θυμίζει πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις, την ιστορία, και λαογραφία του χωριού μας, μνημονεύοντας την, και στην προηγούμενη ανάρτηση υπάρχει η εργογραφία του..
ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΑΛΥΡΑΣ
Η ΔΕΣΗ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ
ΤΑ ΠΟΤΙΣΤΙΚΑ
Η ΔΕΣΗ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ ΜΕ ΒΑΛΥΡΑΙΟΥΣ
ΤΑ ΠΟΤΙΣΤΙΚΑ ΒΑΛΥΡΑΣ
ΤΟ ΑΥΛΑΚΙ ΚΑΙ Ο ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ
ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΓΕΦΥΡΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΝΕΡΟΜΥΛΟ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΦΥΛΑΚΙΟ ΔΕΡΒΕΝΤΖΗ
ΟΙ ΤΟΥΡΛΕΣ ΠΟΥ ΙΣΩΠΕΔΟΘΗΚΑΝ
Η ΔΕΣΗ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ
ΤΟ ΑΛΛΟ ΑΡΧΑΙΟ ΓΕΦΥΡΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΑΒΒΟ
Η ΒΑΛΥΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ
Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟ
ΤΣΙΓΚΕΛΙΑ ΠΟΥ ΒΓΑΖΑΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΥΒΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΗΓΑΔΙΑ
ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΑΛΥΡΑΣ
Η ΒΑΛΥΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥ ΤΖΟΥΜΗ ΤΗ ΒΡΥΣΗ
Η ΔΕΣΗ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΣΤΟ ΛΙΟΜΑΖΩΜΑ
ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΑΛΕΖΑΓΑ
ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ
ΠΟΤΙΣΤΙΚΑ ΒΑΛΥΡΑΣ
ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟ
ΠΗΓΑΔΙ ΛΥΡΑ
1 σχόλιο:
Αγαπητε μας ξαδερφε ΓΙΑΝΗ Δ. ΛΥΡΑ θερμά συγχαρητήρια απο καρδιάς για το ιστορικο αρχειο της οικογένειάς μας ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ !!!Χρ. ΠΑΠ Βαλύρα Ιθωμης....
Δημοσίευση σχολίου