1.ΛΙΟΤΡΙΒΙΑ ή ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΑ ή ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΑ*
Η καραγκιόζα, ήταν ένα είδος χειροκίνητου ελαιοπιεστηρίου στα Επτάνησα, που βασιζόταν η εξαγωγή του λαδιού στην χρήση του μοχλού. Το υπομόχλιο ήταν μεταξύ δύναμης και αντίστασης. Ήταν ένα οριζόντιο δοκάρι μεγάλου μήκους που έμπαινε σε μια τρύπα (υπομόχλιο) για να είναι σταθερό. Κατέληγε στα κοφίνια που είχαν τον ελαιοπολτό (αντίσταση) και με τη χειρωνακτική δύναμη του ανθρώπου προκαλούσε πίεση για να βγει το λάδι. Ήταν μεγάλη ανακάλυψη η χρήση της τεχνικής αυτής, και υπάρχει στη Λιθακιά Ζακύνθου αυτό το είδος ελαιοπιεστηρίου, σε εστιατόριο, θυμίζοντας τις παλιές καλές εποχές.
Τα πρώτα βιομηχανοποιημένα χειροκίνητα χυτοσιδηρά πιεστήρια είχαν ενσωματωμένα: Πλάντρα, κοχλία, μανέλλα ή ρόδα, χειρολαβή και βάση. Η μανέλλα ήταν μια τρύπα ενσωματωμένη στην πλάντρα που έμπαινε ένα τετραγωνικός η κυκλικός κορμός από κυπαρίσσι ή άλλο δέντρο, και με τη μυϊκή δύναμη ανθρώπων ή ζώου γινόταν η πίεση των τσαντίλων, για να βγει το λάδι. Από το "μάννα μου έλα" πήρε το όνομα "μανέλλα" και αργότερα αντικαταστάθηκε από το σύνθημα ήταν "βίρα - μάϊνα". Η πλάντρα ήταν μια επιφάνεια που πίεζε τα τσαντίλια που είχαν τον ελαιοπολτό.Στη συνέχεια της εξέλιξης ακολουθεί ο συνδυασμός λιθαριών - πιεστηρίου.
Στο ελαιοτριβείο των αδελφών Χαραλαμπόπουλοι ,απέναντι υπάρχει ο άγιος Βλάσσης με τον καλύτερο κεραμοπλαστικό διάκοσμο σ’ όλη τη Μεσσηνία. Γυρνώντας πίσω και περνώντας τη γέφυρα, στρίβουμε αμέσως δεξιά και στα 50 μέτρα συνεχίζουμε δεξιά το χωματόδρομο. Στα 100 μέτρα είναι η Παναίτσα που δίπλα της είναι αρχαίο πηγάδι. Παλιά πριν το 1936 λεγόταν Ιωάννης Χρυσόστομος γιατί οι Βαλυραίοι έφτιαξαν πριν το γεφύρι μπεζεστένι και γινόταν εμποροπανήγυρη κάθε Σεπτέμβρη, το οποίο αργότερα με παρέμβαση των κατοίκων του Μελιγαλά καταργήθηκε, γιατί τις ίδιες ημέρες έκαναν και αυτοί εμποροπανήγυρη.
