Το θέατρο στη Βαλύρα τη 10ετία του '50

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΟΙΚΟΚΥΡΙΚΩΝ ΣΤΗ ΒΑΛΥΡΑ, ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΄50, ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟ 1821

ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΣΑΜΟΥΗΛ Ο ΦΩΝΤΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ Η ΚΑΛΛΙΡΟΗ ΜΠΟΒΗ
Του Γιάννη Δ.Λύρα - Εκπαιδευτικού

Ελληνοπούλα τρομερή

περήφανη και ωραία

μη με κοιτάζεις σα γριά

με μάτια βουρκωμένα

Πασά μου εσένα σε κοιτώ

με γελαστό το βλέμμα

ενώ εσύ μας πότισες

στη Σμύρνη με το αίμα

και το λαό κατέστρεψες

και έκαψες τα χωριά μας

και κλαίνε οι μανάδες μας

που’ έσφαξες τα παιδιά μας

ΠΑΣΑΣ

Γίνεσαι τούρκα τρομερή

τούρκους να προσκυνήσεις

και μέσα στο χαρέμι μας

ναρθείς να κατοικήσεις

ΕΛΛΗΝΙΣ

Εμένα τούρκα δεν με ‘καναν

η μάνα και ο πατέρας

καλύτερα το θάνατο

και ευθύς να ξεψυχήσω

παρά μες στο χαρέμι σου

νάρθω να κατοικήσω.

Τα λόγια αυτά του ποιήματος, είναι της Λίτσας Ντουραμάκου-Μακρή, στην ταβέρνα του αδελφού της, το καλοκαίρι, παραμονή δεκαπενταύγουστου το 2001. Συμμετείχε και αυτή στο θεατρικό δρώμενο, μαζί με όλη τη γενιά του 1950. Λειτουργούσε τότε στη Βαλύρα, η σχολή οικοκυρικών, με δασκάλα την κυρία Νότα, καταγωγή από το χωριό Αρι Μεσσηνίας.

Στο θεατρικό συμμετείχαν οι:

Λιοντήρης Αλέκος, Μπουρολιάς Γιώρης (Τρούμαν),Γιάννης Μπάκας, Στέλιος Βίγκος, Γιάννης Αναγνωστόπουλος (Τσαντίλας),Φωντας Γαλανόπουλος, Ορέστης Φειδάς Θάνου, Δημήτρης Σιάγκρης, Γιώργος Μελισσουργός, Ανδριάνα Ραμμογιαννοπούλου, Όλγα Δημοπούλου,Θωμάς Στρατής και αδελφή του, Βασιλική Παπασαραντοπούλου αναγιώτα Σπηλιώτη και εξαδέλφη της Καλλιόπη Σπηλιώτη του Γεωργίου, Ευγενία Μπάκα, Βούλα Σιάγκρη, Αθανασία Μπουρολιά σύζυγος Στράτη Μπούτου, Κόνιαρη Κατίνα σύζυγος Χρίστου Μπότσικα(μόνη στη φωτογραφία), Λιτσα Ντουραμάκου σύζυγος Γεωργίου Μακρή, Πότα Γρίβα Μετανάστης στην Ελβετία, Πότα Μπάκα του Άγγελου, Νίτσα Μπάκα του Βασιλείου, αδελφές Φωφώ και Καλλιρρόη Μπόβη, Δασκάλα Νότα, αδελφή και ανηψιός της, Μαρίκα θεοδωρακοπούλου με τα παιδιά της Δημήτρη και Θανάση, αδέλφια Μπάμπης και Λάκης (Τσουρούχης) Μπάκας.

Το θέατρο παίχτηκε στο τότε καφενείο που το λειτουργούσε ο Νικόλαος Μανιάτης, στην οικία του Λούη Σπυρόπουλου. Είχαν πωληθεί περισσότερα εισιτήρια και πολλά άτομα που είχαν εισιτήριο δεν μπόρεσαν να ιδούν το θέατρο. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Χρίστος Ντουραμάκος με τη γυναίκα του. Είπε τότε στην κόρη του Λίτσα που συμμετείχε στο θέατρο να βγει έξω. Πείστηκε όμως από τους συγχωριανούς του και η Λίτσα να παρέμεινε ,χωρίς τελικά οι γονείς της να ιδούν την κόρη τους να παίζει στο θέατρο.

Η όλη διαδικασία για την πραγματοποίηση της παράστασης διήρκησε περίπου 2 μήνες και οι πρόβες γίνονταν στο χώρο μαθήτευσης βραδινές ώρες και κυρίως Κυριακή. Το σκηνικό έγινε με προσφορά χρημάτων από τους ίδιους, που συμμετείχαν στο θέατρο και η κατασκευή του έγινε από τον Αλέκο Λιοντήρη ο οποίος έχει ζωγραφίσει και την παλιά σιδερένια γέφυρα της Βαλύρας.