ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ.ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΡΥΔΗ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ,ΤΟΥ 1925. ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΡΥΔΗ

Εύχομαι στους απανταχού βαλυραίους και αναγνώστες καλή χρονιά, υγεία και να κάνουν τα ονειρά τους πραγματικότητα.

 Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στον Αθανάσιο Καρύδη, κάνοντας την πέμπτη ανάρτηση, που μας περιγράφει για τις παιδικές του μνήμες, το 1925.

Η μια περιγραφή σε μορφή διηγήματος έχει σχέση με το ποτάμι, το αυλάκι και τα ψάρια, και η άλλη έχει σχέση με την πώληση της σταφίδας, και η  είσπραξη των χρημάτων, δαπανήθηκε σε ψυχαγωγία, φαγητό και διασκέδαση στο πανηγύρι, στο Μελιγαλά.

Όλοι μας όταν μεγαλώνουμε, νοσταλγούμε τα παιδικά μας χρόνια, γιατί είναι η ηλικία της αθωότητας , χωρίς ευθύνες, και φρόντιζαν- νοιάζονταν, άλλοι για μας.

Μιας και αναφέρεται το πρώτο διήγημα, για το ποτάμι, αυλάκι και ψάρια, στα παιδικά μου χρόνια, τα καλοκαίρια, περπατούσαμε το ποτάμι , από τα Διπόταμα (εκεί που σμίγουν ο Πάμμισος με τη Μαυροζούμενα) μέχρι τον Κάκκαβο και το αυλάκι από τον κάμπο, μέχρι τη δέση.

 Όλη την ημέρα με ένα σώβρακο, φτιαγμένο από κάμποτο, ζούσαμε, όταν δεν είχαμε φροντίδες για τα ζώα του σπιτιού και αγροτικές εργασίες, με τα εργαλεία ψαρέματος απολαμβάνοντας τα ψητά ψάρια, τα ακούσματα της φύσης, το μπάνιο, τις φωνές των πουλιών και ζώων, το βαθύ ύπνο, και με το ξύπνημα κάναμε γιουρούσι στα χωράφια που είχαν δένδρα με φρούτα κηπευτικά, για να γεμίσουμε το στομάχι μας και την πείνα μας, πίνοντας νερό από το ποτάμι, το οποίο ήταν πεντακάθαρο. Όλες αυτές οι δραστηριότητες είχαν σχέση με το αυλάκι και τα δύο ποτάμια Πάμμισο και Μαυροζούμενα. Ειδικά στον Πάμμισο ήταν πολύ νόστιμες οι Γκαστρούδες και κόκκινες μενίδες, και απολαμβάναμε τα ψητά καλαμπόκια, καρπούζια, πεπόνια- από κλεψιά- και τις βουτιές , από ψηλά στο Μεγάλο Μάτι, του Δυρού, που τώρα οι νέοι μας δεν γνωρίζουν καν τα δύο ποτάμια, το αυλάκι και δεν έχουν εμπειρίες, συναισθήματα και ομαδικότητα.

Το πανηγύρι στο Μελιγαλά ,γίνεται τον Σεμπτέβριο και είναι ζωοπανήγυρο-εμποροπανήγυρο. Με έπαιρνε ο θείος μου Βαγγέλης Βάκρινος και πωλούσα αναψυκτικά και παστέλι με μέλι και κρύο νερό. Το χαρτζηλίκι μου ξοδευόταν σε λιχουδιές, κούνιες, φλιμπεράκια, τσού-μποξ, γύρω του θανάτου κ.λ.π..

Οι παιδικές αναμνήσεις δεν σβήνουν ποτέ από τη μνήμη μας , γιατί υπάρχουν ωραία συναισθήματα, εμπειρίες, φιλίες, ενδιαφέροντα, ζωντάνια, αθωότητα, λίγη δόση τρέλας, μαγκιά, τσαμπουκάς και πολλές θράσος, που υπερβαίνει τις δυνάμεις μας και τη λογική.

Και τώρα απολαύστε τη βιωματική περιγραφή του Αθανασίου Καρύδη, των παιδικών του χρόνων ,το έτος 1925.