ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΝΙΑΡΗ, ΑΠΟ ΜΟΥΛΑΤΣΙ(ΕΛΛΗΝΙΚΟ) ΑΡΚΑΔΙΑΣ.ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ  Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Ο Περικλής Κόνιαρης με καταγωγή από το Μουλάτσι (Ελληνικό) Αρκαδίας, που είναι ορεινό μέρος , μου θυμίζει τα  ευχάριστα χρόνια που ήμουν τεχνικός με την ειδικότητα επιτηρητού-συντηρητού Σταθμών-Υποσταθμών ΣΤ ειδικότητας, στη ΔΕΗ, κατόπιν αυστηρών εξετάσεων.  Εκεί λειτουργούσαν οι σχολές της , για να εκπαιδευτούν οι εργαζόμενοι, στις διάφορες ειδικότητες , στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, στη Μεγαλόπολη, που είχε ιδρυθεί λίγα χρόνια πριν, λόγο της μεγάλης ποσότητας λιγνίτη,στην πεδιάδα της Μεγαλόπολης.  Η οικονομικη κίνηση,τα μαγαζιά και τα διάφορα επαγγέλματα, έσφυζαν από ζωή και τώρα το χωριό έχει ερημώσει και οι σχολές είναι κλειστές και οι καλοκαιρινές μήνες παρουσιάζουνλίγη κίνηση λόγο των θρησκευτικών μνημείων και φυσικής ομορφιάς.

 

ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΚΟΝΙΑΡΗ ΚΑΙ ΚΑΤΩ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΚΟΝΙΑΡΗ

 Το Ελληνικό είναι χτισμένο επάνω σε τρεις λοφίσκους σε υψόμετρο 700 μ., εξ ου και το προσωνύμιό του«Τρίλοφο». Ανήκει στην επαρχία Γορτυνίας του νομού Αρκαδίας κι ευρίσκεται μεταξύ Στεμνίτσας προς βορρά, όπου προβάλλει το όρος Υψούς (Κλινίτσα: 1516μ.) και Καρύταινας προς νότο. Νοτίως απλώνεται εξάλλου το οροπέδιο της Μεγαλοπόλεως, ορατό από την θέση Άγιος Γεώργιος, ενώ νοτιοδυτικά διακρίνεται το Λύκαιο όρος της Ολυμπίας. Προς δυσμάς φαίνεται το χωριό Ατσίχωλος φαίνεται,  το οποίο διασχίζει ο γνωστός από την μυθολογία μας ποταμός Λούσιος, όπου οι Νύμφες Αργώ, Θεισόα και Νέδα έλουσαν τον Αρκάδα Δία. Το Ελληνικό είναι ένα από τα ομορφότερα παραδοσιακά χωριά της Ελλάδας.

 ΜΟΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΟΥΛΑΤΣΙΟΥ

  Το παλαιότερο όνομα του χωριού ήταν Μουλάτσι^[1]Αν αναζητήσετε τη λέξη mulach σε σλαβικές διαλέκτους όπως τσέχικα,σλοβάκικα ή πολωνικά,θα δείτε να μεταφράζεται ως ¨μουλάρι¨,εξάλλου λέξη έχει καταγωγή από την περίοδο της εποίκησης της Αρκαδίας από σλαυικά φύλα. Βρίσκεται στη διαδρομή μεταξύ Στεμνίτσας και Καρύταινας στις νοτιοδυτικές πλαγιές του Μαινάλου. Το χωριό ανήκει διοικητικά στον δήμο Γορτυνίας και ο πραγματικός πληθυσμός του (2001) είναι 367 κάτοικοι.

Ιστορικά στοιχεία

Το Ελληνικό (με την ονομασία Μουλάτσι) αναφέρεται για πρώτη φορά στην απογραφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1515. Το χωριό αναφερόταν ως φέουδο του Αχμέτ Μπέη με πληθυσμό αποτελούμενο από 41 οικογένειες, 5 αγάμους και 1 χήρα. Το 1690 αναφέρεται από τον Βενετό περιηγητή Aντόνιο Ρακιφίκο. Σε απογραφή των Βενετών το 1700 εμφανίζεται να έχει 148 κατοίκους. Συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση του 1821.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας ο οικισμός εντάχθηκε διοικητικά στον Δήμο Τρικολώνων, έδρα του οποίου ήταν η γειτονική Στεμνίτσα.υπήρξε ξεχωριστή κοινότητα στο διάστημα 1912-1998 οπότε εντάχθηκε στον νέο δήμο Τρικολόνων που δημιουργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καποδίστριας.
Από το 2011 ανήκει στον Δήμο Γορτυνίας.
Πορεία του πληθυσμού:

Έτος	1981	1991	2001
Πληθυσμός	401	349	367

Από το Ελληνικό καταγόταν ο οπλαρχηγός του 1821 Σάββας Νικολόπουλος.

 Πολλοί από το χωριό ασκούσαν το επάγγελμα του υποδηματοποιού, λόγο των βυρσοδεψείων που λειτουργούσαν στη Δημητσάνα, που τώρα ευτυχώς εδώ και λίγα χρόνια λειτουργεί το μουσείο της υδροκίνησης, που είναι πόλος έλξης τουριστών,στην περιοχή, μαζί με τα δύο μοναστήρια και τον ποταμό Λούσιο, την Καρύταινα με το κάστρο της και τις τρεις γέφυρες.

 Ο Εμφύλιος μόλις έχει τελειώσει. Οι άνθρωποι, μέσα σ’ αυτή τη χαώδη κατάσταση, προσπαθούσαν να οργανώσουν τη ζωή τους.

Ο αγώνας γινόταν για ένα πιάτο φαΐ, για ένα τρύπιο παντελόνι ή φουστάνι, για ένα ζευγάρι παπούτσια, που είχαν βαρεθεί να πηγαινοέρχονται στον τσαγκάρη.

 Για να βρεθούν όμως κι αυτά, ο αγώνας γινόταν κυρίως για τη δουλειά, για το μεροκάματο.

Οι διάφορες συντεχνίες , συγκεντρωμένες σε γνωστά στέκια, περίμεναν από τα ξημερώματα τους εργολάβους, αλλά και απλούς ιδιώτες,  για να τους δώσουν δουλειά.

Η διαπραγμάτευση σκληρή, αδυσώπητη, απάνθρωπη μερικές φορές!

Οι ανειδίκευτοι και τα παιδάκια, στις δουλειές του ποδαριού .

 Η πραμάτεια ήταν κάλτσες, τσατσάρες, πιαστράκια, καθρεφτάκια, ξυραφάκια και ότι χωρέσει ο νους σου, που να μπορεί όμως να χωρέσει, σ’ ένα τελάρο κρεμασμένο από το λαιμό.

Σ’ όλους αυτούς, μπορείς να προσθέσεις και τους χιλιάδες επαρχιώτες, που έφταναν κάθε μέρα με τρένα και λεωφορεία, εγκαταλείποντας τα χωριά τους, με την ελπίδα μιας καινούργιας ζωής.

 Η εσωτερική μετανάστευση  κράτησε χρόνια και χρόνια, ώσπου η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας, γίνουν τα σημερινά τέρατα, που όλους μας δυναστεύουν.

Τα τεφτέρια των τσαγκάρηδων, των ραφτάδων και πιο πολύ των μπακάληδων, έπαιρναν κάθε μέρα φωτιά.

«Μισή οκά ζάχαρη, μισή ρύζι, ψωμί και … γράφτα!». 

Οι δρόμοι τότε ήταν  χωμάτινοι, νερό από πηγάδια ή   βρύσες στις γωνιές των τετραγώνων, και το  ηλεκτρικό ρεύμα,  ήταν μόνο για το ένα τρίτο των Ελλήνων!
Στην εσωτερική αυτή μετανάστευση ήταν και πάρα πολλοί από το χωριό μου που έφυγαν ή ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στο χωριό μου, γιατί είχε αρκετό κόσμο και καλλιέργειες, ελιάς , σταφίδας, αμπελιών,  σύκων, μεταξοσκώληκα, ορυζώνες, αιγοπρόβατα, αγροτικό συναιτερισμό, συγκοινωνία με το μεταφορικό μέσο της εποχής το τρένο.

 ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΥΛΑΤΣΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ, σελίδες 353 του

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ  ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Α.Α 13

 ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ ΚΟΝΙΑΡΗΣ, ΣΕΛΙΔΕΣ 236-254
 ΠΩΣ ΠΡΟΗΛΘΕ ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ

Ο Γιάννης Κυριακόπουλος του Διαμαντή, υπηρετούσε στη μονή Ζωωδόχου Πηγής Στεμνίτσης, ως διακονιτής δηλαδή υπεύθυνος στις αγροτικές δουλειές και ζώα της μονής.

Εμάζευε τις σοδειές από τους ενοικιαστές των αγρών και αμπελιών, και συνεχώς εγύριζε με τα μουλάρια, από το Βιδώνι, Φυτιές και Παλιάμπελα.

Οι μορφωμένοι τον φώναζαν διακονιτή και οι αγράμματοι χωριατες, έλεγαν έρχεται ο διακονιάρης. Επειδή ο γιός του Διαμαντής θύμενε που τον έλεγαν διακονιάρη, έκοψαν το δια, έμεινε το κονιάρη και αργότερα έγινε Κόνιαρης.

ΚΟΝΙΑΡΗΣ

Σελίδα 236-7

Κόνιαρης Γεώργιος του Ιωάννου και της Γεωργίας 1883

 Χρύσανθος                                                    1885, 1962

 Ιωάννης  Χρύσανθου Πηνελόπης Παπαβασιλοπούλου 1910, 1957

 Αικατερίνη 1912

 Γεώργιος 1915

 Θεόδωρος 1918

Αθανάσιος 1921

Λάμπρος 1923

Ασπασία 1923.
O Ιωάννης παντρεύτηκε την Πηνελόπη Παπαβασιλοπούλου του Αθανασίου  και της Αικατερίνης το γένος Παπαγεωργάκη 1885, 1945* και η
Αικατερίνη παντρεύτηκε τον Πάνο Λαμπρόπουλο του Κωνσταντίνου και της Κανέλλας ,το γένος Σπηλιόπουλου, 1909
*Ο πρώτος αριθμός δείχνει τη χρονολογία  γέννησης και ο δεύτερος  αριθμός τη χρονολογία θανάτου.

Ο Λάμπρος παντρεύτηκε τη Μαγδαληνή Κουρνέτα και απόκτησαν τα παιδιά:
 Χρίστο, Πηνελόπη και Γιάννη.
ΟΛάμπρος εργάστηκε στο Μελιγαλά και Σκάλα με το επάγγελμα του υποδηματοποιού, το οποίο συνέχισε ο γιός του  Χρίστος, και το συνεχίζουν τα παιδιά του Χρίστου Λάμπρος και Κώστας

Ο συμμαθητής μου Χρίστος παντρεύτηκε  την Ελευθερία Πολίτου , από Ύδρα,  και απόκτησαν τα παιδιά Λάμπρο και Κωνσταντίνο.
Ο Χρίστος πήγε δημοτικό στη Σκάλα, γυμνάσιο στο Μελιγαλά   και φαντάρος στο πεζικό , στην Τρίπολη. Παντρεύτηκε το 1972 την Ελευθερία Πολίτου , από Ύδρα και ασκησε το επαγγελμα του πατέρα του στον Κορυδαλλό.Το 2012 συνταξιοδοτήθηκε και επέστρεψε με τη συζυγό του, στη γενετειρά του , στη Σκάλα Μεσσηνίας με το επάγγελμα του τροφοσυλλέκτη -αγρότη. Οι γιοί του συνεχίζουν τη δουλειά των προππαππούδων, ο μεν Λάμπρος με μαγαζιά σε Τρίπολη Καλαμάτα και ο Κώστας συνεχίζει το επάγγελμα του πατέρα του, στον Κορυδαλλό.

Ο πρώτος γιός του Χρίστου Κώστας, παντρεύτηκε τη Μαρία-Άντζελα Καραχάλιου και απόκτησαν το γιο Χρίστο. Ο δεύτερος γιός του Χρίστου Λάμπρος παντρεύτηκε την Αγγελική Λεωτσάκου και απόκτησαν την κόρη Ελευθερία.

Η κόρη του Λάμπρου Πηνελόπη παντρεύτηκε το Γεώργιο Νικολόπουλο από την Ελληνίτσα Μεγαλόπολης και απόκτησαν τα παιδιά Δημήτρη, Δανάη, Μάγδα και Λάμπρο.

Ο γιος του Λάμπρου  Γιάννης  παντρεύτηκε την Καίτη Τσαρούχα, από Λεπτοκαρυά  και απόκτησαν τα παιδιά Παναγιώτη  και Αλέξανδρο .

Σελίδα 238-9
Κόνιαρης Γεώργιος Κυριάκου 1844, 1924
Παντρεύτηκε τη Χρυσάνθη Γεωργαντά του Βασιλείου 1845, 1822
Δεσπούλα Γεωργίου Χρυσάνθης Γεωργαντά 1866, 1890
Παντρεύτηκε τον Ανδρέα Καλλιανιώτη του Αναστασίου 1855, 1926
Βασίλειος................δίγαμος  1869, ,,,,,1944
Παντρεύτηκε πρώτα την Αικατερίνη Σπηλιοπούλου του Σπήλιου και της Παναγιώτας, το γένος Παπούλια  1874, 1919 και τη δεύτερη γυναίκα του Ευαγγελία Λεβέντη, εκ Ζυγοβιστίου  (Βαλύρα), η οποία απεβίωσε το 1953.
Κωνσταντίνος Βασιλείου  της Αικατερίνης Σπηλιοπούλου 1897, 1977  παντρεύτηκε την Παρασκευή Κόνιαρη του Κωνσταντίνου και της Θεοφανώς, το γένος Παπαιωάννου 1906 και απόκτησαν τα παιδιά:
Βασίλειος Κωνσταντίνου Παρασκευής Κόνιαρη 1927
Αικατερίνη.............................................................1931, 1932
Αγγελική................................................................1934, 1935
Ιωάννα                                                                   1937
Παναγιώτης............................................................1941 και
Σπύρο                                 .....................................1943

Κόνιαρη Ευφροσύνη Βασιλείου Αικατερίνης Σπηλιοπούλου 1901, 1991 Παντρεύτηκε τον Αναστάσιο Καλλιανιώτη του Χρίστου και της Ευγενίας το γένος Βαρούτσα 1890,1961

Ελένη  του Βασιλείου και της Αικατερίνης Σπηλιοπούλου1903, παντρεύτηκε το Γεώργιο Δούμουρα του Δημητρίου και της Ελένης, το γένος Μπαρμπαλια 1898, 1937

Περικλής του Βασιλείου και της Αικατερίνης Σπηλιοπούλου 1905, παντρεύτηκε την Αρετή Μπαρμπαλιά, του Βασιλείου και της Διαμάντως το γένος Λυκόγιαννη 1909 και απόκτησαν τα παιδιά:

Βασίλειος

Ηλίας

Ιωάννης

Διαμάντω

Αικατερίνη

Γεώργιος

Παναγιώτης

Ο Κόνιαρης Γεώργιος του Βασιλείου και της Αικατερίνης Σπηλιοπούλου 1910 Παντρεύτηκε τη Σοφία Καλλιανιώτη του Ηλιού και της Αγγελικής το γένος Μπαρμαλιά,1912, 1949 και απόκτησαν τα παιδιά:
Αικατερίνη 1939
Ηλία 1944. Τα παιδιά αυτά γεννήθηκαν στο Μουλάτσι, ενώ η Σοφία και  ο Λεωνίδας γεννήθηκαν στο Μελιγαλά.
Ο Λεωνίδας συνεχίζει στο Μελιγαλά το επάγγελμα του πατέρα του μέχρι και σήμερα.Παντρεύτηκε την Παναγιώτα Ξυδοπούλου από Βαλύρα και απόκτησαν τα παιδιά Γεώργιο και Μερόπη. Ο Γεώργιος είναι ανύπανδρος και η Μερόπη Παντρεύτηκε τον Ηλία Κρόμπα και απόκτησαν τα παιδιά Παναγιώτη και Δέσποινα

Μεταξύ αυτών στη Βαλύρα ήλθε και ο Περικλής Κόνιαρης του Βασιλείου και της Αικατερίνης. Γεννήθηκε το 1905 στο Ελληνικό(Μουλάτσι) και παντρεύτηκε την Αρετή Βασιλείου Μπαρμπαλιά, που γεννήθηκετο 1909. Είχε και άλλα δύο αδέλφια που ασκούσαν και αυτοί το επάγγελμα του υποδηματοποιού τον Κώστα και Γιώργο, που είχαν εγκατασταθεί σε Μελιγαλά, καθώς και τον   εξαδελφό τους Λάμπρο Κόνιαρης που είχε το γιό Χρίστο, συμμαθητή μου στο γυμνάσιο Μελιγαλά, που είχε εγκατασταθεί στη Σκάλα Μεσσηνίας. 

Ο Κώστας είχε παιδιά το Βασίλη, Παναγιώτη(πέθανε), Σπύρο και Νίτσα, του οποίου κανένα παιδί δεν συνεχίζει το επάγγελμα του πατέρα τους. 

Ο Γεώργιος είχε παιδιά τον Βασίλη, Ηλία, Αικατερίνη, από τον πρώτο του γάμο  και το Λεωνίδα,  Σοφία από δεύτερο γάμο . Την επιχείρηση στο Μελιγαλά συνεχίζει ο γιός του Λεωνίδας. 

Ο τρίτος αδελφός Περικλής εγκαταστάθηκε στη Βαλύρα, γιατί ήταν μεγάλο χωριό και υπήρχαν μεγάλες εκτάσεις καλλιέργειας, όπως προανέφερα.

 Στο βιβλίο των οικογενειακών μερίδων της κοινότητας Βαλύρας, έχει αριθμό μητρώου 145.

Απόκτησαν τα παιδιά 

ΒΑΣΙΛΗ

ΗΛΙΑ

ΙΩΑΝΝΗ

ΔΙΑΜΑΝΤΩ

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΓΕΩΡΓΙΟ και 

το συμμαθητή μου Παναγιώτη.

1.Ο Βασίλης παντρεύτηκε τη Δήμητρα Μανώλη του Νικολάου και απόκτησαν τα παιδιά Περικλή και Αρετή.

2. Ο Ηλίας παντρεύτηκε την Χριστοπούλου, απο το Ναζήρι και απόκτησαν τα παιδιά Ηλία, Περικλή και Αρετή.

3. Ο Ιωάννης παντρεύτηκε την Ευαγγελία Κολτζή,απο τους Ταξιάρχες Ευβοίας και απίκτησαν τα παιδιά Περικλή, Παναγιώτη και Μαρία.

4. Η Διαμάντω παντρεύτηκε το Ντίνο Γεωργόπουλο, απο Βαλύρα, και απόκτησαν τα παιδιά Τούλα και Σταύρο.

5. Η Αικατερίνη παντρεύτηκε τον έμπορο Χρίστο Μπότσικα, από Βαλύρα, και απόκτησαν τα παιδιά Βασιλική και Θόδωρο.

6. Ο Γεώργιος παντρεύτηκε  την Οικονόμου Αικατερινη ,απο Λάμπαινα και απόκτησαν τα παιδιά Περικλή και Κωνσταντίνα.

7. Τέλος ο συμμαθητής μου Παναγιώτης παντρεύτηκε την Αικατερίνη Λάγιου και απόκτησαν τα παιδιά Αρετή και Περικλή.

Διαπστώνεται εδώ ότι το όνομα των γονιών μεταφέρεται από την πλευρά των αγοριών και στις δύο περιπτώσεις.

Η εκτέλεση οποιουδήποτε επαγγέλματος απαιτεί κάποια γνώση. Για κάθε επάγγελμα υπάρχουν διαφορετικές  χαρακτηριστικές δραστηριότητες.

Το επάγελμα του υποδηματοποιού ή τσαγκάρη στο χωριό μου Βαλύρα, στα παιδικά μου χρόνια το ασκούσαν οι:

1.Περικλής Κόνιαρης, με καταγωγή από το Μουλάτσι(Ελληνικό) Αρκαδίας.Αρχικά το είχε στην οικία Γεωργίου Λιοντήρη και όταν το σπίτι κατεδαφίστηκε για να γίνει οικία μεταφέρθηκε στην οικία του Γεωργίου Ματσούκα.

2. Ο Στασινός Φειδάς, που είχε το εργαστηριό του στην οικία του Στεφανή Μπόβη

3. Ο Νίκος Παπαδόπουλος που είχε το εργαστηριό του κατω από το χαγιάτι της οικίας του Μαρίνου Γεωργακόπουλου

4. Ο Χρίστος Καρτερολιώτης είχε το εργαστηριό του στην οικία του Λεωνίδα Μπάκα, για λίγα χρόνια.

5. Οι αδελφοί Λάγιου Λύσανδρος και Μιχάλης και τέλος

6. Ο  Γεώργιος Κατσαμπάνης από τη Σκάλα Μεσσηνίας ήλθε στη Βαλύρα το 1968 και το συνέχισε η γυναίκα του Ουρανία την οποία βοηθούσε ο γιός του Γρηγόρης, που ήταν και ο τελευταίος τσαγκάρης στη Βαλύρα. Έκλεισε το έτος 2004. Το εργαστηριό του ήταν στην οικία του δάσκαλου Χρίστου Καρτερολιώτη.

Πολλοί οι υποδηματοποιοί στη Βαλύρα, τα παπούτσια δεν ήταν μιας χρήσης όπως είναι τώρα , σολιάζονταν, ράβονταν τα φορούσαν και τα μικρότερα μέλη της οικογένειας, ή δίνονταν να φορεθούν από άλλους.

 Η φαμίλια μεγάλη, ο γεωργικός κλήρος μικρός, η οικονομική ευμάρεια ανύπαρκτη,οι συνθήκες διαβίωσης δύσκολες και πολλές φορές προβληματικές, αλλά ο Θεός είναι μεγάλος.  Η λύση ήρθε το 1958. Τα μεγάλα αδέλφια τα πήρε ο θείος Ηλίας, αδελφός της μητέρας των παιδιών, και τα μήυσε στο εμπόριο, στην περιοχή Ευριπίδου-Αθηνάς-Σωκράτου και Χαλάνδρι  το οποίο συνεχίζουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους.

 Ο μεγαλύτερος αδελφός  Βασίλης εγκατέλειψε τα εγκόσμια το 2006 που μαζί με τον αδελφό του Ηλία δώρισαν το οικόπεδο που στεγάστηκε το κοινοτικό κατάστημα της Βαλύρας καθώς και μέρος του κοιμητηρίου αγοράστηκε από τον Ηλία και δωρήθηκε. Ο Ηλίας έχει ξενοδοχείο στην Πάρο, το οποίο διαχειρίζεται ο γιός του και όσοι κάνουν διακοπές στην Πάρο, να το προτιμούν.
Στο δεύτερο μέρος  θα περιγράψουμε τα γενεαλογικά δένδρα των αδελφών Γεωργίου  και Κωνσταντίνου και του εξαδέλφου Λάμπρου, που θα είναι και το τελευταίο.

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΙΑΡΗΣ,ΤΡΙΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ,ΣΤΗΝ ΠΑΝΩ ΣΕΙΡΑ,ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΖΑΒΑΡΑ ΕΛΕΝΗ,ΣΕ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 1958

ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΒΑΛΥΡΑΣ,ΔΩΡΕΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΗΛΙΑ ΚΟΝΙΑΡΗ

ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΒΑΛΥΡΑΣ,ΔΩΡΕΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΗΛΙΑ ΚΟΝΙΑΡΗ.ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΑΡΜΑΡΟ ΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΩΡΗΤΩΝ

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΚΟΝΙΑΡΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΝΤΩ

ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Η ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΙΟ ΜΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΣΤΟ ΠΕΤΟ

ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΚΟΝΙΑΡΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΓΛΕΝΤΗ ΓΑΜΟΥ

Με φόντο το παλιό σπίτι του Λιοντήρη Γεωργίου, πριν διαμορφωθεί η πλατεία της Βαλύρας, πάνω στο  πρώτο τρακτέρ τα εικονιζόμενα πρόσωπα, από δεξιά προς τα αριστερά της φωτογραφίας είναι με τη σειρά:

Ο ιδιοκτήτης Κώστας Νανόπουλος  (με το παρατσούκλι Ντακουρός)

Γιάννης Φειδάς του Αριστοτέλη

Παπασαραντόπουλος Αθανάσιος του Παναγιώτη

Γεώργιος Τσαγκάρης

Δημήτριος Μπόβης

Αριστομένης Μητρόπουλος

Σωτήριος Καρτερολιώτης

και οι Πιτσιρικάδες

Λύρας Γιάννης

Θανάσης Τσιλιβίτης και πίσω ο

Παναγιώτης Κόνιαρης που είχε το υποδηματοποιείο ο πατέρας του, στην οικία του Λιοντήρη

ΟΙ ΒΑΛΥΡΑΙΟΙ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ,ΣΑΡΛΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ,ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΙΕΙΟ  ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΝΙΑΡΗ

ΟΙ ΒΑΛΥΡΑΙΟΙ ΤΙΣΑΠΟΚΡΗΕΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΙΕΙΟ ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΝΙΑΡΗ