Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Η ετυμολογία της λέξης "άνθρωπος" κατά τον Σωκράτη

Franc_Kavčič_-_Sokrat_z_učencem_in_Diotimo

Του Βασίλη Δρόσου | Αναδημοσίευση από: autochthonesellhnes | Πίνακας: Franc Kavčič, Ο Σωκράτης μ' έναν μαθητή και τη Διοτίμα


Η Ελληνική γλώσσα, είναι η μόνη εννοιολογική γλώσσα της γης, δηλαδή η μόνη γλώσσα στην οποίαν το σημαίνον (όνομα) εμπεριέχει απολύτως και άνευ παρερμηνείας το σημαινόμενον (νόημα).

Το ότι δίδονται σήμερα δια κάθε λέξιν της Ελληνικής καθομιλουμένης διάφορες ερμηνείες, αυτό είναι απόδειξις της απώλειας της σοφίας, η οποία ενυπάρχει στη γλώσσα μας, από τους σημερινούς χρήστες αυτής, δηλαδή από εμάς τους σημερινούς Έλληνες.

Όμως, σχετικά με το θέμα αυτό, υπάρχει ένας πραγματικός θησαυρός της Ελληνικής Γραμματείας, τον οποίον θα πρέπει όλοι οι Έλληνες να τον μελετήσουν. Είναι ο Πλατωνικός διάλογος «ΚΡΑΤΥΛΟΣ», ο οποίος αναφέρεται ακριβώς στην ιστορία, φιλοσοφία και ετυμολογία των ονομάτων της Ελληνικής γλώσσας. Ειδικά όσοι διακατέχονται από τον ετυμολογικόν της γλώσσας μας οίστρον, θα πρέπει απαραιτήτως να αναγνώσουν προσεκτικά τον εν λόγω διάλογο.

Περί του ονόματος «άνθρωπος», δίδεται από τον Σωκράτη στον «ΚΡΑΤΥΛΟ» η ακόλουθος ετυμολογική ερμηνεία (την παραθέτω εδώ σε μετάφραση):

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νομίζω ότι και το όνομα των ανθρώπων, μία από αυτές τις αλλοιώσεις υπέστη, καθώς και αυτό έγινε όνομα, ενώ πριν ήταν έκφρασις. Με την αφαίρεσιν του γράμματος Άλφα και με την μεταβολήν του τόνου της λήγουσας από οξύτερο σε βαρύτερο.

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Τι εννοείς;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ιδού τι εννοώ: Το όνομα «άνθρωπος» σημαίνει ότι τα μεν άλλα ζώα τίποτε από όσα βλέπουν δεν μελετούν, δεν συλλογίζονται και δεν αναθρούν... τίποτε ήτοι δεν παρατηρούν με προσοχή... ο δε άνθρωπος άπαξ και δει κάτι – άπαξ δηλαδή και «όπωπε» κάτι – και αναθρεί και συλλογίζεται ό,τι όπωπε. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι ο άνθρωπος σωστά ονομάστηκε «άνθρωπος», διότι είναι το μοναδικό ζώον, το οποίον «αναθρεί ά όπωπε», παρατηρεί δηλαδή με μεγάλη προσοχή ό,τι έχει δει.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο σοφότερος των ανθρώπων Σωκράτης, μεταφέροντας μέσα από τον συγκεκριμένον διάλογον την πανάρχαια γνώσιν της Ελληνικής ονοματοθετήσεως διά την συγκεκριμένην λέξιν, δίδει την πληροφορίαν ότι η λέξις «άνθρωπος» στην πρωτογένεσιν της ήταν περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός του όντος, το οποίον διέφερε από τα ζώα βασικά ως προς τον τρόπον με τον οποίον χρησιμοποιούσε τον νουν του και ως προς τις διανοητικές του ικανότητες.

Έτσι ο περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός «αναθρών ά όπωπε», συνεπτύχθη μονολεκτικά σε «ανάθρωπος», και εν συνεχεία με την αφαίρεση του γράμματος «α» μεταξύ των φθόγγων «ν» και «θ» και της μεταφοράς του τόνου στην πρώτην συλλαβήν της λέξεως, διεμορφώθη η λέξις «άνθρωπος»!

Εδώ θα πρέπει να τονισθή ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία χαρακτηρίζει τον άνθρωπο σύμφωνα με τις διανοητικές του ικανότητες. Όλες οι άλλες λατινογενείς διάλεκτοι, χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο μόνον με την υλικήν του υπόστασιν, την χοϊκήν, την χωμάτινη (homo, human, home, κ.λ.π.).

Να είναι άραγε τυχαίον αυτό, διότι και ο ορισμός αυτός από Ελληνικήν λέξιν έχει ληφθή, ή μήπως η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία αναδεικνύει την προτεραιότητα στην οποίαν πρέπει να επικεντρώνεται η προσοχή του ανθρώπου;
- See more at: http://www.egriechen.info/2014/05/i-etumologia-tis-leksis-anthropos-kata-ton-sokrati.html#sthash.qtrHh8td.dpuf

1 σχόλιο:

Παντελής Βλαχάκης είπε...

ΆΝΘΡΩΠΟΣ
Το "Ν" μας φανερώνει ότι έχει ΝΟΥ
Το Α μας φανερώνει αρχική ηλιακή ενέργεια
Τα άφωνα ΘΡΣ δηλώνουν Θωρός = ουράνιον σπέρμα
Τα άφωνα ΘΡΠ δηλώνουν Θεράπων
Τα γράμματα ΩΠΟΣ δηλώνουν παρατειρητικότητα
Τα γράμματα ΑΝΘΡ δηλώνουν αναθρωση = αναθρώνει αυτά που βλέπει,

Η κάθε λέξη, αυτή καθεαυτή φέρνει στο φως το νόημα της ίδιας της λέξης, και το νόημα της λέξης είναι το ΌΝΟΜΑ της λέξης, και το όνομα της λέξης, είναι ο ΝΟΜOΣ εκάστου ονομαζόμενου, οπιος έχει το όνομα το γνήσιο τοu αντικειμένου, έχει το σύνολο των ιδιωτητων του ονομαζωμένου

Εδώ η ίδια η λέξη μας παρέχει το σύνολο των ιδιοτήτων του Ανθρώπου μιά από αυτές της ιδιότητες είναι ότι ο άνθρωπος μπωρει χρησιμοποιώντας το νου, να θεραπεύει.

.....Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος, αυτάρ εμοί γένος ουράνιον,