Τον Αύγουστο μήνα του 2014 φωτογραφίζοντας την αρχιτεκτονική κληρονομιά της Βαλύρας, στην οδό αγίου Δημητρίου, συνάντησα και τον Ηλία Δαβίλλα ο οποίος έπλεκε καλάθια.Μου δόθηκε έτσι η ευκαιρία να τον φωτογραφίσω, μιας και είναι ο τελευταίος καλαθοπλέκτης του χωριού μας, ενώ στα παιδικά μου χρόνια ήταν πολλοί καλαθοπλέκτες βαλυραίοι, λόγο του ότι τότε δεν είχαμε μεγάλη χρήση αποθήκευσης και μεταφοράς προϊόντων από πλαστική ύλη.
Τώρα το πλαστικό έχει κυριαρχήσει σε όλους τους κλάδους παραγωγικής διαδικασίας. Τα καλάμια, λυγιές, ιτιές,βουρλα, μαρίτσα, σχίνος κ.λ.π.έχουν κλείσει τους δρόμους και το ποτάμι, γιατί είναι στα αζήτητα, λόγο της κυριαρχίας του πλαστικού.
Την τέχνη του καλαθοπλέκτη συνεχίζουν τσιγγάνοι που περιφέρονται στα χωριά και πωλούν την πραμάτεια τους.Τα επαγγέλματα, εργαλεία, μηχανές συνεχώς αλλάζουν, εξελίσσονται, άλλα εξαφανίζονται, και άλλα παραμένουν διαχρονικά.
Μέσο του διαδικτύου ζήτησε πληροφορίες η Χριστίνα Παπαγεωργίου, από Ρόδο αν μπορεί ο Ηλίας να της μάθει την τέχνη της καλαθοπλεκτικής, επικοινώνησε μαζί του, και όποτε έχει ελεύθερο χρόνο, θα έλθει από τη Ρόδο να της μάθει την τέχνη.
Η καλαθοπλεκτική είναι από τις αρχαιότερες τέχνες του ανθρώπου. Έχει τις ρίζες της από το 9000 π.χ. από διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα και σήμερα οι νέες τεχνολογίες(καφάσια, τελάρα, πλαστικά) έφεραν σε παρακμή την τέχνη αυτή, την οποία όμως στηρίζουν κυρίως οι Ρωμά και ορισμένοι ηλικιωμένοι έλληνες. Η τέχνη είναι εύκολη να μαθευτεί, δεν απαιτεί ειδικά ακριβά εργαλεία, δεν χρειάζεται ειδικές εγκαταστάσεις ούτε κεφάλαια κίνησης και πολλοί την μάθαιναν για να έχουν ένα πρόσθετο έσοδο. Δυστυχώς σήμερα τα πλαστικά σκεύη εκτόπισαν τα κάθε είδους καλάθια και ο θησαυρός των φυτών από τα οποία τα κατασκεύαζαν, έχασε την αξία του.
Η έρευνα -μελέτη-καταγραφή έχει σκοπό να γίνει γνωστή η παραδοσιακή τεχνική διαδικασία των ξεχωριστών αυτών αντικειμένων, της Ελληνικής καλαθοπλεκτικής. Γίνεται διεπιστημονικά-πολυεπιστημονικά-πολυθεματικά, για να έχουμε πλήρη εικόνα της υπάρχουσας κατάστασης και να δώσουμε το ερέθισμα σε ορισμένους, αφού κάνουν έρευνα αγοράς με φούρνους-ανθοπωλεία-κάβα ποτών, να ασχοληθούν με το επάγγελμα αυτό, για να έχουν ένα πρόσθετο έσοδο.
Αξίζει να σημειώσουμε πως είναι από τις αρχαίες σπάνιες τέχνες και ύστερα από δεκαετίες ενεργειακής σπατάλης και ρύπανσης-μόλυνσης-δηλητηρίασης της γης από προβληματικά και ενεργοβόρα υλικά, όπως τα πλαστικά, καθίσταται αναγκαία η αναβιωσή τους. Το καλάμι είναι και δομικό υλικό για σκίαση, σκεπές σπιτιών, μεσοτοιχία σπιτιών (τσατμάδες)και επειδή το υλικό είναι ελαφρύ αντέχει στους σεισμούς και γίνεται αντισεισμικό, σχηματισμό καλυβών και καλυβόσπιτων.Λύνει προβλήματα πρακτικά οικονομικά, οικολογικά και αξιοποιούνται τα φυτά της μάνας γης. Λειτουργεί μια βιοτεχνία με πρώτη υλη το καλάμι φτιάχνοντας πέργολες διοφόρων τύπων και κόστους ανάλογα με την πλέξη και το καλάμι αν είναι ολόκληρο ή μισό, ο παλιός μαθητής μου Μιχαλάκης Γιώργος, στη Μανωλάδα Ηλείας
Αρχικά γίνεται η καταγραφή των φυτών (πρώτη ύλη-υλικά κατασκευής-φωτογραφικό υλικό), μετά η καταγραφή των εργαλείων, στη συνέχεια θα γινει αναφορά στη λαογραφία του κάθε φυτού με τις ιδιοτητές του, η τέχνη και διαδικασία της πλεκτικής (καλαθοπλεκτικής, καλαμοπλεκτικής, αργαλειός),οι παλιοί τεχνίτες της Βαλύρας.
Καλαθοπλέκτες από την Βαλύρα ήταν οι Γρίβας Γιάννης, Μπουρολιάς Νίκος, Σκραπετός Γεώργιος, Κουβελάκης Ιωάννης, Παπαιωάννου Ιωάννης, ψαθάδες οι Διαμαντόπουλος-Φειδάς και χελοκοφινάς ο Σωτήρης Αδαμόπουλος.
1. ΥΛΙΚΑ
Το οικοσύστημα με τη χλωρίδα της κάθε περιοχής έδινε απλόχερα τα υλικά από διάφορα δένδρα, θάμνους , βούρλα, μαρίτσα, βουτούμι και αρκουδόβατο για ειδικές και εξιδεικευμένες ανάγκες στη γεωργία,κτηνοτροφία,μελισσοκομία,βιοτεχνία,σπίτι κ.λ.π.Τα υλικά προέρχονται κυρίως από τα δένδρα ιτια,σφενδάμι, μουριά και ελιά (κολορίζια αγριλιάς), από τους θάμνους λιγαριά,μυρτιά, σχινο, πικροδάφνη και από τα υδροχαρή φυτά βούρλα-βουτούμι και μαρίτσα. Το πιο σπουδαιότερο, απαραίτητο και αναγκαίο είναι το καλάμι.
Τα καλάμια κόβονται το χειμώνα και στη χάση φεγγαριού, για να μην έχουν πολλούς χυμούς. Τα καλύτερα καλάμια είναι τα τρίχρονα που αντι για φύλλα έχουν παραπούλια (από τρίχρονα καλάμια φτειάχνονται αποκλειστικά οι φλογέρες).Καθαρίζονται, γίνονται δεμάτια (κιντινάρια =40 καλάμια,ρωμαικό κατάλοιπο),συσκευάζονται όρθια σε σκεπασμένο χώρο,ξεραίνονται για να χρησιμοποιηθούν αργότερα στην πλέξη. Το καλάμι σχίζεται σε 8 ή 10 λωρίδες (σχίζες) και πρίν την πλέξη από την προηγούμενη μέρα έμπαιναν στο νερό για να γίνουν πιο λυγερά, ευκολόπλεκτα και να μην σπάζουν.
Τα δένδρα ιτιά-σφενδάμι-ελιά-μουριά, οι θάμνοι σχίνος-μυρτιά -πικροδάφνη-λυγαριά,το καλάμι,το αρκουδόβατο και τα υδροχαρή βούρλα-μαρίτσα-βουτούμι, δίνουν τα υλικά πλέξης στημόνι-υφάδι-χερούλια. Η μυρτιά και σχίνος δίνουν γερές και λεπτές βέργες και γίνονται πιο διακοσμητικές όταν ξεφλουδιθούν και στη συνέχεια χρωματιστούν. Τα δένρα και οι θάμνοι κλαδεύονταν και μονοχρονιάς έβγαιναν νέες βέργες σε ικανοποιητικό μήκος,βλεποντας τα με αγάπη, στοργή και προστασία. Οι βέργες πρέπει να είναι μεστωμένες και όχι τρυφερές. Κόβονται όπως και τα καλάμια χάση φεγγαριού,γιατί έχουν ελάχιστα υγρά και έτσι είναι ανθεκτικώτερες, δεν σαπίζουν και δεν τις τρώει αργότερα το σαράκι (για το τελευταίο υπάρχει το απεντομωτήριο, πρίν ή μετά την πλέξη). Αποθηκεύονται ξηραίνονται και είναι το καλύτερο να μένουν άπλεχτες πάνω από 3-4 μήνες. Προτού πλεχτούν οι βέργες μένουν μέχρι και 15 ημέρες στο νερό για να μουλιάσουν και στη διάρκεια της πλέξης τα υλικά είναι σκεπασμένα με κουρελούδες ή λινάτσες, για να μην στεγνώνουν,ώστε να είναι ευλίγιστα στην πλέξη και να μην σπάζουν, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν αντί για το νερό τη στάχτη, προκαλώντας τα ίδια αποτελέσματα του νερού
Υπάρχει τέλος το αρκουδόβατο με πολλά μετρα μήκος που χρησιμοποιείται κυρίως για φίμωτρο ζώων και τυροβόλια,καθώς και τα ελόβια φυτά βούρλα, μαρίτσα και βουτούμι.
ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΤΕΛΑΡΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΤΟΠΙΣΕ ΤΟ ΠΛΕΚΤΟ ΚΑΛΑΘΙ
ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΜΑ
1 σχόλιο:
ΗΛΙΑ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΟΥ.
Δημοσίευση σχολίου