Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ. TOY NIKOY MAΡΑΜΠΕΑ

ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΕΔΩ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ" ΠΟΥ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 16 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΩΝΥΜΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
Ιούνιος 2015

Η εικόνα που ακολουθεί προέρχεται από την παιδική μου ηλικία: Πηγαίνοντας σε ένα απόμερο κτήμα μας είδα πεσμένη στο χώμα μια πολύ αδυνατισμένη αγελάδα που επιχειρούσε να ανακυληθεί για να διώξει τα πολλά τσιμπούρια και τα σκουλήκια που είχαν τρυπήσει το δέρμα της και απομυζούσαν το υλικό των ιστών της. Ήταν τόσο αδύναμη που δεν μπορούσε να καταφέρει το ανακύλισμα, ενώ τα τσιμπούρια την είχαν απομυζήσει γιατί ήταν πολλά και είχαν πολλαπλασιαστεί παρασιτώντας στο σώμα της. Μετά από αρκετό χρονικό διάστημα που ξαναπέρασα από το ίδιο μέρος η αγελάδα είχε ψοφήσει, αλλά είχαν ψοφήσει επίσης και οι παρασιτικοί οργανισμοί που τρεφόντουσαν από το σώμα της και δεν είχαν πιά τροφή. Ζήτησα από τους γονείς μου να μου εξηγήσουν το φαινόμενο και μου απάντησαν ότι η αγελάδα, που ήταν γερασμένη και μη παραγωγική, αφέθηκε στην τύχη της, λόγω μειωμένου ενδιαφέροντος από τους ιδιοκτήτες,

 Η εικόνα αυτή μου δημιουργεί από τότε, και σε πολλές φάσεις της ζωής μου, έντονο προβληματισμό, γιατί μεταφέρεται και αντιστοιχείται με κοινωνικά δρώμενα που έρχονται στην εποπτεία μου. Ειδικότερα κατά την τελευταία περίοδο, τα χρόνια της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα μας, η συχνότητα προβολής της είναι πολύ συχνή. Βοηθούν σ` αυτό και τα πολλά στοιχεία που ήλθαν στην επιφάνεια, κατά την περίοδο της κρίσης, σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας προσώπων που πρωταγωνιστούν σε πολλές εκφράσεις του κρατικού τομέα. Αναφέρομαι σε πρόσωπα που ανήκουν τόσο στην κατηγορία των πολιτικών προϊσταμένων όσο και σ` εκείνη των ανώτερων κρατικών λειτουργών.
Αντιστοιχείστε την αγελάδα με το δημόσιο τομέα, τους παρασιτικούς οργανισμούς με όλα αυτά, τα πολλαπλά κυκλώματα προσώπων που νέμονται μακροχρόνια και για δικό τους όφελος τα κρατικά αγαθά και τους προϋπολογισμούς τους, αλλά και τους ιδιοκτήτες της αγελάδας με το εκλογικό σώμα και θα έχετε πλήρη αντιστοίχηση της εικόνας που περίγραψα στην αρχή με την κοινωνική πραγματικότητα που ενδημεί στη χώρα μας, τουλάχιστο τα 35 τελευταία χρόνια.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: θα μπορούσε να ζήσει η αγελάδα; Η απάντηση που δίνω είναι: και βέβαια, αν οι ιδιοκτήτες της την φρόντιζαν. Κυρίως αν είχαν μόνιμη και καθημερινή φροντίδα γι` αυτήν ώστε να μην προσβάλλεται από παράσιτα. Και στη χειρότερη περίπτωση, αν παρά τη φροντίδα τους είχε προσβληθεί απ` αυτά, να την καθαρίσουν από τους παρασιτικούς οργανισμούς που αλλιώς ανενόχλητοι αφήνονται να απορροφούν την ικμάδα της.
Όπως προκύπτει από τα πράγματα, το εκλογικό σώμα της χώρας μας, για μια μεγάλη χρονική περίοδο δεν εκφράστηκε έχοντας συνεκτιμήσει με υψηλό συντελεστή το μακροπρόθεσμο συμφέρον της χώρας, αλλά ο καθένας με κριτήριο το βραχυπρόθεσμο δικό του συμφέρον. Έτσι η κρατική οντότητα έχασε την ανοσία της και έγινε ευάλωτη από κάθε είδους παρασιτικούς μηχανισμούς, που λειτουργούσαν και εκείνοι για τα δικά τους συμφέροντα. Γι` αυτό το λόγο η εξασθένιση του κράτους προχώρησε και έφθασε στα «μη περαιτέρω», την ουσιαστική χρεοκοπία.
Από όλους τους παρασιτικούς μηχανισμούς που λειτουργούσαν μακροχρόνια θα αναφέρω ένα, τον πιο εμφαντικό κατά την κρίση μου. Στη Βουλή, όταν το Δεκέμβρη κάθε χρόνου ψηφιζόταν ο προϋπολογισμός του κράτους, ακόμα και τα κόμματα της εκάστοτε αντιπολίτευσης που τον καταψήφιζαν, υπερψήφιζαν το τμήμα του που αφορούσε την Εθνική Άμυνα. Στην πράξη αποδείχτηκε ότι αυτή η ενέργεια, που αποτελούσε έκφραση εθνικής ομοψυχίας, στην πράξη τροφοδοτούσε τους μιζαδόρους. Εκείνους δηλαδή που αποφάσιζαν την αγορά οπλικών συστημάτων, όχι γιατί νοιάζονταν για την εθνική ασφάλεια αλλά γιατί είχαν τα ποσοστά τους από την αγοραπωλησία. Και μάλιστα, όσο μεγαλύτερες ήταν οι προμήθειες όπλων τόσο μεγαλύτερα ήταν τα οικονομικά τους οφέλη. Και επιπλέον, οι μίζες έμπαιναν καπέλο στην τιμή αγοράς και ανέβαζαν τα κόστη της αγοραπωλησίας. Σ` αυτό το κατάντημα οδηγήθηκαν οι εθνικές υποθέσεις, δηλαδή εκείνες που αποτελούν το σκληρό πυρήνα της συνεκτικότητας του κράτους μας. Με αποτέλεσμα τα μέσα για τη διαμόρφωση της ασφαλούς πορείας στο μέλλον, μεταβλήθηκαν σε ευκαιρία πλουτισμού των επιτήδειων αρμοδίων!. Πλουτισμού, μάλιστα, πολλών από εκείνους που είχαν οριστεί για την προστασία της χώρας από τους τυχόν επιβουλευόμενους την ακεραιότητά της! Αφού παραδόθηκαν και «τα άγια τοις κυσί» πώς να μη χρεοκοπήσει η χώρα;