Το σώμα είναι Ναός της Ψυχής, συνεπώς τα ανεξίτηλα τατουάζ, οι αντιαισθητικές μόνιμες εγγραφές στο δέρμα που είναι και επώδυνες, φαντάζουν αναλογικά, με ανίερα τοιχογραφήματα στο εξωτερικό μέρος των Ιερών Ναών. Πέραν όμως της διαπίστωσης μιας Θεολογικής άποψης, το θέμα μπορεί να προσεγγιστεί από πολλές ατραπούς και να ειδωθεί από πολλές γωνίες:
1. Δικαίωμα στην αλλαγή: Όλοι στην ζωή μας αλλάζουμε συνεχώς. Αλλάζουμε και αισθητική. Αλλάζουμε απόψεις. αλλάζουμε μουσικές προτιμήσεις. Αλλάζουμε έως και διατροφικές συνήθειες. το «άρχι θανάτου» ανεξίτηλο γιατί;
2. Έχει δει κάποιος αισθητικώς ωραίο τατουάζ; Όλα ίδια μοιάζουν, πολυδαίδαλα σχέδια σαν βρομιές στα χέρια και στο σώμα, μη συγκεκριμένα.
Εννοείται ότι αυτά τα αφορμίζομαι από τους τους αντιπροσώπους της Ελλάδος που παίζουν μπάλλα και που μέσα τους δεν έχουν τίποτε Ελληνικό. Πειρατικό, ναι, έχουν. Κουρσάρικο, ναι, διαθέτουν. Σαρακινικό, ναι, αρκετό!. Ποίοι όμως βάφουν το δέρμα τους; Ποίοι βάζουν κρίκους και ελατήρια και αλεξικέραυνα σε μάτια, αυτιά χείλια, μύτες αφαλούς και αλλαχού βεβαίως-βεβαίως;; Μα....οι έχοντες έσχατο πολιτισμό, άνθρωποι της νεολιθικής εποχής, ζωντανά απολιθώματα του σήμερα, φυλές της Αφρικής και Νοτίου Αμερικής. Μάο-Μάο και Ζουλού. Οι Έλληνες, η Ελληνική παράδοση, η Ελληνική φιλοκαλία, η Ελληνική αισθητική, το Ελληνικό ήθος, η Ελληνική παράδοση, όλα πάνε περίπατο.
Για πολλά χρόνια υποστηρίξω την διαφύλαξη ως κόρης οφθαλμού, ενός φίλτρου: Το φίλτρο λέγεται «αίσθηση του γελοίου» Όσο πιο πολύ αίσθηση του γελοίου έχουμε τόσο πιο πολύ προφυλασσόμαστε από λανθασμένες επιλογές. Τι είναι όμως η αίσθηση του γελοίου; Το να γελάς στην πρώτη σου επαφή με κάτι νέο! Να πιάνεις την κοιλιά σου από τα γέλια! Η αίσθηση του γελοίου υπόκειται σε άμβλυνση:
α) Με την επανάληψη.
β) Με την διάδοση στην κοινωνία.
γ) Με την υποστήριξη της επιλογής από την πλειοψηφία.
δ) Με την καθοδηγούμενη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
ε) Με την τάση της κοψονούρας αλεπούς να θέλει να πείσει και όλες τις άλλες να κόψουν τις δικές τους!
Ωστόσο, όταν ένας άνθρωπος έχει υγιή αντανακλαστικά, ειλικρίνεια και παρρησία, θα φωνάξει όπως το μικρό παιδί του γνωστού παραμυθιού:
-Ο Βασιλιάς είναι γυμνός!
Δεν είναι δα και πολύπλοκο και συνταρακτικό! Είναι ακριβώς το ίδιο με το να δεις το πρωί στον δρόμο έναν γυμνό και να του πεις «Ξέχασες να φορέσεις το παντελόνι σου!»
Πάντως για να λέω και όλη την αλήθεια, δεν μπορεί κάποιος να γίνεται κακός με τον οιονδήποτε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα απόγευμα στην πλατεία Ορεστιάδας πριν μόλις ..25 χρόνια(!) , να κυκλοφορεί με μια άψογη εμφάνιση από την μέση και πάνω και κάτω να φορά ένα μπλου-τζιν, που το είχε κλέψει μάλλον από το παρακείμενο πεδίο βολής των φαντάρων που φαίνεται το είχαν βάλλει όλοι στόχο με 50-άρια Μπράουνικ πολυβόλα. Αυθόρμητα μου ήλθε να τις δώσω λεφτά για να αγοράσει παντελόνι. Έβγαλα μάλιστα και ένα πεντακοσάρικο (δραχμές ήταν τότε) να της το ....δώσω. Η προφανής απειλή ενός ενδεχόμενου κατακέφαλου από την άγνωστη γυναίκα με ανέκοψε.
Σε μένα η άμβλυνση της αίσθησης του γελοίου τουλάχιστον στο συγκεκριμένο θέμα είχε αρχίσει από τότε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου