Η εξομολόγηση ενός ποντικού

Θα το πω...δεν θα κρυφτώ...έπαψα να ντρέπομαι:

νιώθω μικρός , ασήμαντος και κακομοιριασμένος.
Ξεφτίλας.
Εχω φάει τόσες πολλές σφαλιάρες στον σβέρκο , που παραμιλάω.
Γιά να μην πώ τίποτε χυδαιότερο που να αφορά τον κώλο μου.
Το πιό τρομερό είναι πως δεν νιώθω αδικημένος με την κατάντια μου.
Δεν νιώθω αδικημένος, γιατί κατά βάθος, νιώθω πως μου αξίζει.
Μου αξίζει η κατάντια, μου αξίζει το πήδημα που έφαγα...γιατί ξέρω πως δεν αξίζω:
αν και φανερά καμώνομαι τον μάγκα, βαθειά μέσα μου, ξέρω πως είμαι ποντίκι.
Δεν αδικούμαι μεν, αλλά θυμώνω.
Θυμώνω που είμαι ασήμαντος. 

Δεν ελπίζω να γίνω κάτι, δεν έχω ικανότητες πέρα από κακία και πονηριά.
Στην ρουφιανιά, την εξαπάτηση και την μηχανορραφία , ναι, ομολογώ ότι τα καταφέρνω.
Το πιό σπουδαίο χάρισμά μου είναι η συνεργασιμότητα: ανακαλύπτω με μιά ματιά τους ομοίους μου και φτιάχνουμε αμοιβαία επωφελείς συμμαχίες.
Τα έξυπνα ποντίκια δεν δρουν μοναχικά...εχουν την ικανότητα να αναγνωρίσουν ότι οι μοναχικοί απατεώνες είναι αναποτελεσματικοί.
Γιαυτό οργανώνονται σε συμμορίες ώστε να εξουδετερώσουν κάθε αντίσταση.
Τα κόμματα, είναι το καλύτερο παράδειγμα: τα στελέχη τρώγονται μεταξύ τους αλλά μπροστά στον κοινό στόχο, την λαφυραγωγία της εξουσίας, γίνονται ενωμένα σαν γροθιά.
Ποντίκι είμαι, όχι κουνέλι...δεν είμαι χαζός: το κουνέλι είναι καλό, χαζομούνικο, δεν υποψιάζεται τίποτε... ούτε καν την κακή του μοίρα ψυχανεχίζεται, ότι θα καταλήξει στιφάδο.
Το ποντίκι, είναι και αυτό μικρό και αδύναμο, είναι όμως κακό, ύπουλο και πονηρό.
Χώνεται παντού.
Τρυπώνει, μαθαίνει μυστικά, ροκανίζει, κρυφομασσάει.
Είναι κακό, γιατί είναι αδύναμο και έξυπνο...
Είναι ενα μικρό, ασήμαντο ποντίκι, που θυμώνει γιατί θάθελε πολύ να είναι κάτι άλλο:
λιοντάρι πχ....που είναι το τοπ...αρκούδα, λύκος, τσακάλι είναι καλά.
Ακόμη και αγριόγατα ή αγριόχοιρος καλούτσικα θα ήταν.
Αλλά ποντίκι? Τι να ελπίσει ένα παλιοποντίκι?
Μπορεί να ελπίσει μόνο ένα πράγμα: να γίνει κακό και πονηρό
Ένα κακό ποντίκι, είναι κάτι.
Ένα καλό ποντίκι, είναι ένα τίποτα...δεν απασχολεί κανένα.
Εγώ είμαι ένα κακό, πονηρό, άχρηστο ποντίκι.
Από τότε που κατάφερα και εκλέχτηκα βουλευτής, ένιωσα ένα σωρό δυνατά συναισθήματα:
Χαρά, που τα κατάφερα και χώθηκα εκεί που πολλές χιλιάδες άλλοι απέτυχαν.
Ξέρω ότι με μισούν και με ζηλεύουν, αλλά αυτό δεν με στενοχωρεί καθόλου...αντίθετα μου δίνει μεγάλη χαρά.
Χαρά που μπήκα στο κλαμπ των εκλεκτών, των λαοπρόβλητων, των προνομιούχων.
Ανήκω πλέον σε μιά εκλεκτή ελίτ.
ωωω!!! πόση αγαλλίαση νιώθω που ένα σωρό αντιπαθητικοί άνθρωποι που κάποτε με σνόμπαραν, τώρα με καλοπιάνουν! τι υπέροχο πράγμα είναι η εκδίκηση! πόσο απολαμβάνω να τους κάνω μικρές προσβολές και αυτοί να τίς αγνοούν ηθελημένα η να χασκογελάνε θεωρώντας τες, τάχα, ένα αστείο!
Πόσοι με θυμήθηκαν ξαφνικά ενώ με είχαν χεσμένο γιά χρόνια!
Πόσο επιβεβαιώνεται σταθερά η άθλια ιδέα που έχω γιά τους ανθρώπους!
Ευτυχώς γιά μένα, οι περισσότεροι άνθρωποι, είναι σκουλήκια.
Χαίρομαι που εγώ τουλάχιστον, είμαι ένα μοχθηρό ποντίκι.
Από σκουλήκι, καλύτερα.
Ένα άθλιο, καταφερτζίδικο ποντίκι που κατάφερα και ξεκόλλησα από την λάσπη.
Ξέρω βέβαια ακριβώς τί σκέφτεστε γιά μένα: ότι είμαι ένας τιποτένιος, ένας κομπλεξικός που βρήκε ευκαιρία να βγάλει απο τον βόθρο όλα τα σκατά του να λιαστούν.
Λοιπόν αγαπητοί μου συμπόντικες...εεε.... συμπολίτες ήθελα να πώ, σημασία δεν έχει τί είσαι αλλά πού κάθεσαι:
αν είσαι πόντικας σε υπόνομο, τρως κουράδες• αν είσαι πόντικας στο κελλάρι της Μεγάλης Βρετανίας, τρως καμαμπέρ και προσιούτο.
Δεν αναφέρθηκα τυχαία στην Μεγάλη Βρετανία: είναι το αγαπημένο μου στέκι απέναντι από την Βουλή.
Όλοι τα επιτυχημένα ποντίκια, εκεί συχνάζουν.
Τιιιι????δεν είναι όλοι ποντίκια και υπάρχουν και καλοί άνθρωποι?
χαχαχαχαχαχαχαχα!!
Φυσικά υπάρχουν και καλοί άνθρωποι....πάντα ήταν απαραίτητος στην κοινωνία ένας μεγάλος αριθμός από μαλάκες.
Τι? υπάρχουν και έξυπνοι, ικανοί και δημιουργικοί άνθρωποι?
Δεν είναι όλοι άχρηστοι ποντικοί σαν και μένα?
Συμφωνώ...δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί.... και μέ κάνουν να νιώθω ασήμαντος και κατώτερος.
Αυτοί φταίνε που έγινα κομπλεξικός: αν δεν υπήρχαν αυτοί, θα ένιωθα μιά χαρά.
Αλλά, ευτυχώς, δεν είναι οι άξιοι και οι καλοί προορισμένοι να προοδεύσουν: τους λείπει η απαραίτητη κακία για να επιτύχουν στην ζωή...δεν μπορούν να ωργανωθούν σε αδίστακτες συμμορίες όπως εμείς.
Έχουν ένα σωρό στραβές ιδέες για την αξία της καλοσύνης που στην ουσία είναι μιά αφελής κουταμάρα.
Αν δεν υπήρχαν οι μαλάκες να δουλεύουν, να ψηφίζουν, να μπαλώνουν κοινωνικές τρύπες και να υπομένουν, θα είχε διαλυθεί η κοινωνία.
Κουραστήκαμε τόσο πολύ εμείς οι πονηροπόντικες να φέρουμε τα πράγματα μέχρι εδώ...δεν ήταν καθόλου εύκολο....πώς θα πείσεις εκατομύρια μαλάκες ότι, τάχα, αποφασίζουν γιά την τύχη τους?
Μιά τέτοια κολοσσιαία απάτη απαίτησε προσπάθεια δεκαετιών, για να πείσει το τσούρμο των ηλιθίων ότι αυτοκυβερνώνται.
Τέλος πάντων...να μην τα σοβαρεύουμε πολύ τα πράγματα...είναι ανώφελο: αυτά είναι πολύ σοβαρά θέματα για να απασχολούν τον λαουτζίκο.
Λοιπόν.....αυτά....μιά τελευταία μικρή αποκάλυψη γιατί με περιμένουν σε ένα meeting:
όποιος ψηφοφόρος ελπίσει ότι θα πάψω να είμαι ένα κακό ποντίκι και θα γίνω μιά γενναιόδωρη αγελάδα που θα μοιράζει γάλα, είναι χαζός.
Ένας αδιόρθωτος μαλάκας που δεν θα προκόψει ποτέ.