ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ. ΤΗΣ ΓΑΡΥΑΛΛΙΑΣ ΚΑΤΣΑΜΠΑΝΗ-ΤΣΑΓΚΑΡΗ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.

Γαρυφαλλιά Κατσαμπάνη-Τσαγκάρη Γεννήθηκε και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στο Δώριο και εργάστηκε στη Λακωνία και Μεσσηνία ως μαία. Από μικρή, θυμάμαι, ξετρύπωνε και διάβαζε βιβλία ποικίλου περιεχομένου. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1993.Ξεκίνησε με μια ποιητική συλλογή για παιδιά, ασχολήθηκε με λαογραφικά θέματα, έγραψε ποιήματα και διηγήματα. ΄Εχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά επίκαιρα θέματα και λαογραφικά. ΄Εργα της δημοσιευμένα σε βιβλία είναι: « Τα χελιδόνια»-ποιήματα για παιδιά, «΄Αλλα αλήθεια και άλλα παραμύθια»-αφηγήματα-μύθοι, "Στην άκρη της πόλης»-διηγήματα, «Διέξοδος και φυγή»-ποιητική συλλογή, «Οι λεύκες ξαναγέμισαν πουλιά»-διηγήματα, «Μύθοι-Θρύλοι-Ιστορίες», «Δημοτικά Τραγούδια και Μοιρολόγια του τόπου μου», «Από καρδιάς»-ποιητική συλλογή και «Η κυρά του λόφου»- διηγήματα, ενώ είναι υπό έκδοση ένα λαογραφικό για τους μήνες. Αντλεί τα θέματά της από προσωπικά της βιώματα και από τον κοινωνικό μας περίγυρο.

Είναι προσιτή, η γραφή της έχει απλότητα, χειρίζεται με άνεση τη γλώσσα. Τα έργα της αντανακλούν τον πλούσιο συναισθηματικό της κόσμο. Εκφράζουν κοινωνική ευαισθησία και προβληματισμό: ο πόλεμος με τις συνέπειές του και η προσφυγιά, η μετανάστευση, τα παιδιά των φαναριών, η φτώχια, η τεχνολογία, οι δυνατοί της γης, η κοινωνική αδικία, ο θάνατος, οι ανθρώπινες σχέσεις συχνά επανέρχονται στα γραπτά της. Στη συλλογή διηγημάτων της «Η κυρά του λόφου» περιέχονται έξι διηγήματα και ένας θρύλος. Η ίδια στον πρόλογό της αναφέρει: «Ανθρώπινες ιστορίες έγραψα… Ιστορίες από τις αναρίθμητες εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου. Οι ήρωες του βιβλίου είναι άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, καταδεχτικοί, με τα μυστικά και τις αλήθειες τους, τα λάθη και τα πάθη τους…» Και εδώ τα θέματά της είναι παρμένα από τη ζωή. Είναι σύγχρονες οικογενειακές περιπέτειες: Ερωτικές ιστορίες, απιστίες, αρρώστιες, θάνατοι. Παρουσιάζει καταστάσεις που φαίνονται να κυλούν ομαλά, διασαλεύονται όμως κάποτε από ευθύνη των ανθρώπων ή από τυχαία γεγονότα (συνήθως αρρώστιες), στα οποία οι ήρωες δοκιμάζονται. Οι ήρωές της είναι άνθρωποι της αστικής τάξης, σπουδασμένοι και εργαζόμενοι στο δημόσιο οι περισσότεροι, φοιτήτριες ή μετανάστες στην Αμερική. ΄Εχουν ευγενικά αισθήματα και καλή διάθεση απέναντι στο συνάνθρωπο με αμοιβαία κατανόηση, ανώτεροι, κάποτε εξιδανικευμένοι, αλλά και με αδυναμίες, φιλοδοξίες, εγωισμούς, που τους οδηγούν σε λάθη, για τα οποία μετανιώνουν, οπότε αποκαθίσταται η ηθική τάξη. Ή, αν δε μετανιώνουν, επιβάλλεται η ηθική τάξη από τη θεία δίκη. Υπάρχει ευτυχές τέλος, αισιόδοξη προοπτική της ζωής. Οι ιστορίες έχουν δραματικό ενδιαφέρον, χωρίς εντάσεις και μελοδραματισμούς. Η ίδια η συγγραφέας έχει καλοπροαίρετη διάθεση απέναντι στους ήρωές της, τους δείχνει κατανόηση και στοργή. Ο λόγος της και εδώ απλός, αποτυπώνει φωτογραφικά τους τόπους, η αφήγησή της φυσική. Σε όλα τα διηγήματά της- εκτός από ένα- υπάρχουν αναδρομές στο παρελθόν και εγκιβωτισμοί, σε ένα μάλιστα η αφήγηση είναι χρονικά πολυεπίπεδη. Οι διάλογοι είναι φυσικοί, η αφήγηση κυρίως τριτοπρόσωπη, ενώ σε δυο διηγήματα σε ένα μεγάλο μέρος περνάει στην ηρωίδα σε α΄ πρόσωπο. Στο έβδομο πεζό αξιοποιείται ένας θρύλος. Με σύντομο και γλαφυρό τρόπο παρουσιάζεται ο «ανέμελος» ελληνικός λαός, που διαφοροποιείται και ξεχωρίζει από τα άλλα έθνη με τα γράμματα και τον πολιτισμό του και αυτά προσφέρει στον κόσμο. Το κείμενο αυτό είναι μια ευκαιρία για τόνωση του αυτοσεβασμού μας ως λαού. Νομίζω ότι θα ήταν σκόπιμο να την αφήσουμε να μιλήσει η ίδια μέσα από την ποίησή τη της. Είναι η ζωή/ της άνοιξης λουλούδι,/ είναι το γέλιο του παιδιού,/ είναι γλυκό τραγούδι. Είναι η ζωή / όνειρα, πόθος, δάκρυ,/ είναι ελπίδα και δροσιά,/ είναι η ζωή ΑΓΑΠΗ. και Αγαναχτώ/ γιατί εκείνοι που/ κόφτονται για την Ειρήνη/ τελειοποιούν τα σύνεργα της φρίκης/ Ντρέπομαι/ γιατί υπάρχουν στη γη/ παιδιά γυμνά και ξυπόλητα/ και οι ντουλάπες μου/ασφυκτιούν από τη συλλογή "Διέξοδος και φυγή" . Τώρα στα χωριά/ μνημόσυνα και ξόδια/ τ’ ανταμώματα./ Κλάμα μωρού/ και μάνας νανουρίσματα/ έχουνε χρόνια ν’ ακουστούν./ Γάμοι βαφτίσια ξεχασμένα/ σχολειά κλειστά./ Κάποιες σκιές μ’ άσπρα μαλλιά/ σέρνουν τα βήματα/ σμίγουνε/ σαν ο καιρός ζεστάνει/ και στον καφενέ/ θυμούνται τα παλιά. (Τ ανταμώματα) και Αρμονία και χορός/ των λέξεων είναι η ποίηση./ Της αγάπης και του πόνου/ λουλούδι/ της ψυχής άρωμα κι ευαισθησία./ Παιδιά της σιωπής/ και της μοναξιάς τα βιβλία/ είναι περίσσευμα και κατάθεση ψυχής. (Σκέψεις) από τη συλλογή "Από καρδιάς".

Το τελευταίο βιβλίο της βιβλίο με τίτλο: "ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ¨

αποτελείται από 72 σελίδες και περιγράφει στον κάθε μήνα τα λαογραφικά του  εορτολόγιο΄ήθη, έθιμα, αγροτικές εργασίες, και λαογραφικές φωτογραφίες.έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΛΟΓΟ και είχε πολύ καλές κριτικές.

Γαρυφαλλιά σου ευχόμαστε να είσαι γερή, δυνατή  και να έχεις πάντα ευχάριστες δημιουργικές αναζητήσεις.