ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΩΤΗ .ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Θόδωρε μας έφυγες ξαφνικά. Ο άδικος θνατός σου συγκλονισε όλη την περιοχή και αυτούς που σε γνώριζαν. Έκανες όνειρα για τα βιβλία που έχεις γράψει , να μάθεις για τα βότανα, και να μελετήσεις-αποκτήσεις όλα τα βιβλία του Λουντέμη ,Καζαντζάκη και την ιστορία του 20ου αιώνα. Δεν πρόλαβες, γιατί το νήμα της ζωής σου κόπηκε άδικα. Τηρώ την υποσχεσή μου ,τιμώντας τη μνήμη σου δημοσιεύοντας το υλικό που μου έδωσες.Μας βλέπεις απο ψηλά και χαίρεσαι, αφου ενημερώνεσαι για το έργο που μας άφησες.
Ο Θόδωρος ο βαλυραίος, στοχάζοταν, μελετούσε, προβληματιζόταν και στον ελεύθερο χρόνο του, ασχολείτο με το γράψιμο. Συναντηθήκαμε ένα πρωινό με το φίλο του Στέλιο Κοντοδήμο και μου έδωσε ένα δεκασέλιδο κείμενο, το οποίο σκανάρισα και το αφιερώνει στη μνήμη του Νώτη.Θόδωρε μας άφησες τα ίχνη σου και  θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα μας.

 Η επιστροφή στο γενέθλιο τόπο μερικές φορές είναι πέρα από τη θέλησή σου. Σε σπρώχνει η ανάγκη να αποχαιρετήσεις οικεία πρόσωπα, να συμπαρασταθείς με τη φυσική παρουσία- όσο μπορεί να γίνει - σε αγαπημένους φίλους. Και καθώς συναντάς φίλους, γνωστούς, παλιούς γείτονες, ανθρώπους με τους οποίους έχεις να μοιραστείς κάτι, τα συναισθήματα μπερδεύονται. Διατρέχεις το παρελθόν μέσα από τους δρόμους, τα σπίτια, το δημόσιο χώρο, την ανταλλαγή πληροφοριών. Λυπάσαι και χαίρεσαι για τα πιο διαφορετικά πράγματα. Μεγαλώνεις, αλλά στη λύπη κρατάς το "φως" που χαρίζουν απλόχερα οι άνθρωποι. Αρκεί να θέλεις...

Η ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ.