Ελληνική γλώσσα

ΟΙ Υπολογιστές  προηγμένης  τεχνολογίας,  δέχονται  μόνο  την αρχαία  Ελληνική ,  ως  την μόνη  που  μπορούνε  να χωρέσουν  όλες  οι  γλώσσες  και  να να  γράφονται  όλα  τα νοήματα.

 Άλλο ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικό με την Ελληνική γλώσσα.

Οι Ιάπωνες, το σύστημα EOS, και η Ελληνική ΓλώσσαPosted on Νοέμβριος 16,

Είναι γνωστό, ότι οι ξένοι όταν θέλουν να δημιουργήσουν μία λέξη, ειδικά
σε επιστημονικό πεδίο, χρησιμοποιούν, καταφεύγουν πάντοτε και μόνον στην
Ελληνική γλώσσα. Γ

ια παράδειγμα αναφέρω μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες
αθλητικών ειδών, την εταιρία ΝΙΚΕ (η λέξη προφέρεται «νάικι» και όχι
«νάικ»). ΝΙΚΕ, όμως, σημαίνει Νίκη. Το όνομα αυτό δόθηκε προς τιμήν της
Νίκης της Σαμοθράκης, αντίγραφο του αγάλματος της οποίας κοσμεί το
εργοστάσιο της εταιρίας του Όρεγκον, διότι νίκη στην ελληνική είναι αυτή
που επέρχεται μέσα από την ψυχική δύναμη, ενώ η (λατινική) αγγλικά victory
είναι η νίκη που επέρχεται με οποιονδήποτε τρόπο. Το όνομα της θεάς Νίκης
επέλεξε, επίσης, και η γνωστή εταιρία φωτογραφικών ειδών ΝΙΚΟΝ, για να
προωθήσει τα προϊόντα της. Αυτό οφείλεται στη μοναδική ιδιότητα της
ελληνικής γλώσσας την ακριβολογία.

Αλλά και η γνωστή παγκοσμίως ιαπωνική εταιρία φωτογραφικών ειδών CANON
πριν από μερικά χρόνια εφεύρε το περίφημο σύστημα αυτόματης εστίασης. Το
σύστημα αυτό η CANON το ονόμασε EOS (από τα αρχικά των λέξεων Electronic
Operating System). Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία. Είναι η αρχαία ελληνική
λέξη «ΕΩΣ», που σημαίνει «αυγή». Οι ίδιοι οι Ιάπωνες δηλώνουν: «Την
επιλέξαμε σκοπίμως, διότι με αυτό το σύστημα φέραμε την αυγή στη νέα
τεχνολογία».
Πόσο προηγμένοι, λοιπόν, είναι οι Ιάπωνες! Κι όμως, παρ? όλη την ανάπτυξη
και την πλούσια ιστορία τους, μόνον στην ελληνική γλώσσα μπορούσαν να
καταφύγουν για να αποδώσουν με ακρίβεια κάτι.

Ο Martin Heidegger, Γερμανός φιλόσοφος, από τους κυριότερους εκπροσώπους
του υπαρξισμού του 20ού αιώνα, στο ίδιο μήκος κύματος δήλωνε τα εξής:
«Η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν
οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς
δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιο ισχυρή και συνάμα η πιο
πνευματώδης απ? όλες τις γλώσσες του κόσμου».

Ο Άγγλος Οικονομολόγος Τζέημς Μηντ (βραβείο Νόμπελ 1997), σε ένα από τα
σχετικώς νέα του βιβλία, αναπτύσσει μία νέα οικονομική θεωρία. Υποστηρίζει
ότι ο κομμουνισμός είναι γεμάτος πληγές, άρα μη εφαρμόσιμος, στην αμιγή
τουλάχιστον μορφή του. Το καλύτερο είναι να δημιουργήσουμε ένα νέο
οικονομικό πλαίσιο, με τα απαραίτητα στοιχεία της κοινωνικής πολιτικής,
αλλά και την διατήρηση της πρωτοβουλίας του ατόμου. Και πώς να ονομάσουμε
αυτό το νέο σύστημα, στο οποίο θα άξιζε να ζει κανείς; «Αγαθοτοπία».
Agathotopia, λοιπόν, ονομάζει το νέο βιβλίο του, όπως και τη νέα θεωρία
του.

Από τα παραπάνω παραδείγματα, λοιπόν, φαίνεται ότι οι ξένοι καταφεύγουν
πάντα στο ελληνικό λεξιλόγιο, όταν πρόκειται να δημιουργήσουν λέξη που να
εκφράζει έννοια. Αυτό για την ακριβολογία της.

Για να μη μείνει όμως καμία αμφιβολία, αναφέρουμε δύο ακόμη σημεία από ένα
σημαντικό έργο. Το βιβλίο δύο Γάλλων λεξικογράφων «οι ελληνικές ρίζες στη
γαλλική γλώσσα», όπου τονίζουν τα εξής:
«Οι βάσεις και ο εξοπλισμός του επιστημονικού λεξιλογίου ήλθαν από την
Ελλάδα ακόμη και στην Αρχαιότητα. Τα δάνεια, όμως, από την Ελληνική
εξακολούθησαν ακόμη και μετά τον θάνατο της ελληνικής επιστήμης και όχι
μόνον από συνήθεια. Συνέχισαν, διότι η ελληνική γλώσσα προσφέρεται με
αξιοθαύμαστο τρόπο, πολύ περισσότερο απ? ό,τι η λατινική, για τη
δημιουργία νέων λέξεων ανάλογα με τις ανάγκες». Και συνεχίζουν «ο
επιστήμονας που πρέπει να μιλήσει για ένα ζώο που τα δάχτυλά του είναι
φτερούγες είναι πολύ επιτυχής που μπορεί να κατασκευάσει μία βάση το
ελληνικό πρότυπο τη λέξη «Pterodactyle» (πτεροδάκτυλος).
Η επιστήμη ανακαλύπτει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα
ονομάσει. Ο θησαυρός των ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να
αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μη βρει αυτές που χρειάζεται»
(γράφουν οι Γάλλοι λεξικογράφοι). Και λίγο παρακάτω αναφέρουν:
«Η ελληνική γλώσσα, όπως μιλήθηκε και γράφτηκε στην αρχαιότητα, δεν
παρείχε πια επαρκείς λέξεις για έναν αυξανόμενο αριθμό νέων εννοιών.
Παρουσιάσθηκε, τότε, η ιδέα να χρησιμοποιηθούν οι μέθοδοι που εφάρμοζαν οι
Έλληνες για να αυξάνουν το λεξιλόγιό τους. Η δομή της γλώσσας τους τους
επέτρεπε να συνθέτουν λέξεις με έναν απλό τρόπο και αποτελεσματικό: τους
μιμήθηκαν. Προσπάθησαν να φαντασθούν τι θα έκαναν οι Έλληνες, αν είχαν να
ονομάσουν την νέα έννοια ή το νέο αντικείμενο; Κατασκεύασαν μία νέα
ελληνική λέξη, την οποία μετέγραψαν στα γαλλικά (ή στα γερμανικά ή στα
ιταλικά, διότι οι Γάλλοι δεν ήταν πάντα οι πρώτοι που έκαναν αυτή τη
δουλειά). Η μίμηση τις πιο πολλές φορές ήταν επιτυχημένη, διότι οι
κατασκευαστές ελληνικών λέξεων είναι γενικώς εξαιρετικοί ελληνιστές. Το
«Cosmonaute» και το «Astronaute» βασίζονται στα υποθετικά κοσμοναύτης και
αστροναύτης (ναύτης του κόσμου, ναύτης των άστρων: κόσμος και άστρον +
ναύτης), τα οποία συμμορφώνονται απολύτως με τους κανόνες σύνθεσης των
ελληνικών λέξεων.

Ο ειδικός για τις ασθένειες του δέρματος δεν λέγεται «Dermologue», παρ?
όλο που μία ελληνική λέξη «Δερμολόγος» δεν θα ήταν τελείως αδύνατη, αλλά
«Dermatologue», επειδή ο πιο πιθανός σχηματισμός στα ελληνικά θα ήταν η
λέξη «Δερματολόγος».

Η σπουδαία Γαλλίδα ακαδημαϊκός και ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγύ,
καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (Παρίσι), το 1995 βραβεύτηκε από
το Ίδρυμα Ωνάση για τα 28 βιβλία που έγραψε για την Αρχαία Ελλάδα. Από την
πολυετή ενασχόλησή της με την αρχαία Ελληνική Γραμματεία, είχε διαπιστώσει
το πόσο οι ξένοι καταφεύγουν στο αστείρευτο ελληνικό «γλωσσικό ύδωρ» και
συνεχίζει: Ανατρέχουν στα ελληνικά για να ονομάσουν τις σύγχρονες
ανακαλύψεις και εφευρέσεις (από την αθανασία ως τον μεταβολισμό), χωρίς να
αναφέρουμε τους πυραύλους ή τους μεγάλους επιστημονικούς στόχους που
ονομάζονται «Αριάδνη» ή «Ερμής» κλπ. Αναπνέουμε τον αέρα της Ελλάδος κάθε
στιγμή, χωρίς να το ξέρουμε. Ο Μίτος της Αριάδνης, το Οιδιπόδειον
σύμπλεγμα, όπως και τόσα άλλα είναι αναμνήσεις Ελληνικές. Το ίδιο και οι
Ολυμπιακοί Αγώνες και ο Μαραθώνιος δρόμος. Η Ευρώπη που σφυρηλατούμε έχει
Ελληνικό όνομα. Η Αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μία γλώσσα για την οποία θα
πω ακόμη μία φορά ότι είναι οικουμενική». Για την αφοσίωση, τη διδασκαλία
και την έρευνα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και της αρχαίας ελληνικής
ιστορίας, τόσο στη χώρα της τη Γαλλία, όσο και σε άλλες χώρες του κόσμου,
τον Οκτώβριο του 1995 δόθηκε στη Ζακλίν ντε Ρομιγύ η ελληνική ιθαγένεια,
την οποία είχε παράλληλα μαζί με τη γαλλική μέχρι θάνατό της στις 18
Δεκεμβρίου 2010, σε ηλικία 97 ετών. Το 2005 το Υπουργείο Παιδείας ονόμασε
την αίθουσα τελετών του νέου κτιρίου στο Μαρούσι αίθουσα Ζακλίν Ντε
Ρομιγύ.

Είναι ενθαρρυντικό και παρήγορο να βλέπει κανείς επιστήμονες και
πνευματικούς ανθρώπους μεγάλου κύρους να ομιλούν τη γλώσσα της αλήθειας
και να λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Και είναι ακόμη πιο
ενθαρρυντικό, όταν όλοι αυτοί δεν είναι Έλληνες, αλλά το πνευματικό τους
επίπεδο και η ευσυνειδησία τους δεν τους επιτρέπουν να αποκρύψουν την
αλήθεια. Και αυτό κάνουν. Τι έχουν να απαντήσουν σε όλους αυτούς (είναι
πάρα πολλοί) όλοι εκείνοι οι σπουδαιοφανείς Έλληνες που γίνονται συνήγοροι
της παγκοσμιοποίησης, που στόχο της έχει την ισοπέδωση των πάντων;

Υπάρχει, όμως, και μία άλλη παράμετρος: Είναι τα λεγόμενα αντιδάνεια της
Ελληνικής Γλώσσας. Δηλαδή, έχουμε λέξεις ελληνικές που τις πήραν οι ξένοι
από το λεξιλόγιό μας, τις αλλοίωσαν, τις «μεταμφίεσαν» και μετά τις πήραμε
εμείς πίσω ως αντιδάνεια και τις χρησιμοποιούμε, χωρίς να γνωρίζουμε, ότι
είναι δικές μας, ελληνικές? Έτσι, άπειρες λέξεις ελληνικές έχουν
πολιτιγραφηθεί ως τουρκικές, αγγλικές, γαλλικές, ισπανικές, ιταλικές,
κλπ., επειδή δεν υπήρξε ενδιαφέρον από τους «ειδήμονες» να ψάξουν και να
βρουν την ελληνική καταγωγή τους. Για παράδειγμα, οι λέξεις:
* αλάνι, που την θεωρούμε τουρκική και σημαίνει αλήτης προέρχεται από το
ρήμα αλάομαι ? αλώμαι = περιπλανώμαι,
* γάμπα προέρχεται από τη δωρική λέξη κάμπα = καμπύλη,
* κορδόνι από την ελληνική λέξη χορδή,
* καλντερίμι από το ελληνικό καλλιδρόμιον,
* καβούκι από το κέλυφος.
* Μας είναι γνωστή η λέξη τελάλης, που τη θεωρούμε τουρκική. Προέρχεται,
όμως, από τις ελληνικότατες λέξεις τήλε (=μακράν) και το ρήμα λαλώ, τήλε +
λαλώ = τηλελάλης, τηλάλης, τελάλης.
* Η λέξη μπάνιο έχει γίνει πλέον διεθνής και τη συναντάμε με μικρές
αλλαγές σε πολλές γλώσσες, σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές. Προέρχεται από
την ελληνική «βαλανείον» = λουτήρ, λουτρώνας, λουτρόν. Η λέξη πέρασε στα
ιταλικά ως Bagnio (=μπάνιο), στα αγγλικά bath, στα γαλλικά bain. Υπάρχει
και η γερμανική λουτρόπολη Μπάντεν Μπάντεν (από τα μπάνια). Από την ίδια
λέξη μπάνια προέρχονται οι λέξεις μπανιέρα, μπανιερό, μπανίζω και
μπανιστήρι. Οι δύο τελευταίες έχουν και την ιστορία τους. Τις πρώτες
δεκαετίες μετά την απελευθέρωση απαγορεύονταν αυστηρώς να κάνουν μπάνιο
στη θάλασσα μαζί άνδρες και γυναίκες. Γι? αυτό δημιουργήθηκαν ιδιαίτεροι
χώροι για τις γυναίκες περιφραγμένοι χωρίς ορατότητα. Οι άνδρες πήγαιναν
κρυφά και παρακολουθούσαν τις λουόμενες από κάποια κενά των περιφραγμάτων.
Δηλαδή, κοιτούσαν στα μπάνια και από το κοιτώ στα μπάνια δημιουργήθηκε το
ρήμα μπανίζω και η πράξη μπανιστήρι?
* Το μακαρόνι προέρχεται από την ελληνική λέξη «μακαρία». Η μακαρία ήταν
ένα είδος κοφτού ζυμαρικού, που έτρωγαν οι πρόγονοί μας στις κηδείες, για
να μακαρίζουν τους νεκρούς σε ανάμνηση της κόρης του ημίθεου Ηρακλή, που
ονομάζονταν Μακαρία. Η Μακαρία θυσιάστηκε εθελοντικά, για να νικήσουν οι
Αθηναίοι, σύμφωνα με ένα χρησμό μαζί με τα παιδιά του Ηρακλή τον Ευρυσθέα.
Η Μακαρία μαζί με τους άμεσους απογόνους του Ηρακλή είχαν καταφύγει ικέτες
στους Αθηναίους στον Μαραθώνα. Μία πηγή στον Μαραθώνα ονομάστηκε Μακαρία.
Εκεί είχε ταφεί με τιμές από τους Αθηναίους?
* Οι Ιταλοί για τη λέξη χοίρος έχουν τις λέξεις porco και maial. Κι όμως
δεν χρησιμοποιούν καμία από αυτές όταν πρόκειται να ζητήσουν καλό χοιρινό
κρέας από τον κρεοπώλη. Χρησιμοποιούν την ελληνική λέξη «άριστα»
(«arista»).
Η ιστορία έχει ως εξής: Όταν κατά την περίοδο της Αναγεννήσεως έφυγαν
κάποιοι λόγιοι μοναχοί από το Βυζάντιο και πήγαν στη Φλωρεντία, ο Κόσιμος
Μέδικος τους δεξιώθηκε. Στο τραπέζι μεταξύ των άλλων φαγητών υπήρχε και
καλοψημένο γουρουνόπουλο. Όταν το δοκίμασαν οι μοναχοί αποφάνθηκαν ότι όλα
(ποιότητα, ψήσιμο, εμφάνιση, γεύση, κλπ.) ήταν ΑΡΙΣΤΑ. Από τότε οι Ιταλοί
ζητούν από τον κρεοπώλη το καλό χοιρινό ως άριστα (π.χ. δόσε μου ένα κιλό
άριστα), διότι οι άλλες λέξεις θεωρούνται πολύ λαϊκές.