O μεροπαίος αγαπητός φίλος και συνεργάτης , ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΗΓΑΣ ολοκλήρωσε και τις 6 τάξεις σε πρόγραμμα εξέλ και στο τέλος έκανε συγκριτικά ποσοστά πόσοι ξεκίνησαν από την πρώτη τάξη και πόσοι έφτασαν στην έκτη τάξη 1953-58.
Τον ευχαριστώ δημόσια,του εύχομαι να είναι γερός και δυνατός, γιατί αφιλοκερδώς πραγματοποίησε αυτήν την ολοκληρωμένη εργασία και θα το παρουσιάσουμε κάποτε, οταν σμίξουμε οι γεννηθέντες το 1947, μαζί με φωτογραφικό υλικό
Τα χρόνια φεύγουν και μένουν αποτυπωμένες στη μνήμη μας οι ευχάριστες αναμνήσεις., δράσεις ,δραστηριότητες, δημιουργικά πονήματα και σχέσεις μεταξύ μαθητών, γονιών και συναδέλφων.Τι είναι τελικά το σχολείο μας ; Είναι όλες οι στιγμές του, οι πάντα πρωτόγνωρες στιγμές του, είναι ό,τι έχει συμβεί, ό,τι συμβαίνει και ό,τι θα συμβεί στο χρόνο τον άπαντα είναι ό,τι ζήσαμε...και το αναζητάμε σήμερα στις φωτογραφίες και στα πρακτικά του σχολείου μας.
Είναι το πέρασμα όλων των ανθρώπων, το συναπάντημα των βλεμμάτων μας, των αγωνιών μας και των ονείρων μας ,ήταν ένα ξέφωτο που το πρώτιστο που προσπαθούσε να μας μάθει ήταν πώς να φτιάχνουμε τα δικά μας ξέφωτα, ξέφωτα ζωής…
Σ ένα τέτοιο ξέφωτο ζωής θα συναντηθούμε όλοι εμείς που μια μέρα διαβήκαμε την πόρτα του δημοτικού σχολείου Βαλύρας …τώρα πια που ο χρόνος για μας κλείνει τις οποιεσδήποτε ηλικιακές διαφορές.. που μέσα μας ανθεί το συν ανήκειν σε χώρους άφθαρτους .. που οι μνήμες λειτουργούν ως βάλσαμο…
Θα πρέπει να ξαναβρεθούμε στους διαδρόμους της νιότης μας.. της τάξης μας…στην αυλή, στο θέατρο.
Θα συναντήσουμε τους δασκάλους μας, τους συμμαθητές μας, θα ξανακτίσουμε εκείνο τον συνεκτικό ιστό της νιότης…απαραίτητο σήμερα στην εποχή της κρίσης.
Ο καθένας από μας έχει να πει μια πολύτιμη ιστορία ζωής.
Το Σχολείο μας, οι δασκαλοί μας, οι συμμαθητές-τριες …σίγουρα έχουν να θυμούνται.... ευχάριστα ή και ορισμένα δυσάρεστα συναισθήματα.
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είμαστε κοντά στα παιδιά , κοντά στους νέους !! Να τους μυήσουμε σε δρόμους ζωής ! Μπορείς σε μια στιγμή να αλλάξεις μια ζωή.
(Πολλά κουφά συμβαίνουν , ίσως κονταίνοντας η ζωή θέλει κάτι να μου επιστρέψει ή κάτι να μου πει)
ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ!!!!!!!!!
Ότι θέλεις να διδάξεις πρέπει πρώτα να το ανακαλύψεις μέσα σου , να το έχεις βιώσει να το πιστεύεις, διαφορετικά δεν σε πιστεύει κανείς.
Έχχουμε διαπιστώσει πολλές φορές ότι μερικοί άνθρωποι μας συνεπαίρνουν , τους ακούμε και μας μαγεύουν , θέλουμε να τους πιάσουμε το χέρι για να πάρουμε δύναμη , αυτό γίνεται όχι γιατί μιλάνε όμορφα, αλλά γιατί νοιώθουνε ότι αυτά που λένε τα πιστεύουν , τα έχουν βιώσει και βγαίνουν από την ψυχή τους και όχι από το στόμα τους.
Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε πει:
«Ότι στους γονείς μου οφείλω το ζην και στους δασκάλους μου το ευ ζην» Υπήρχε η προτομή του σε όλα τα δημοτικά σχολεία και βρέθηκε το 2017 κάνοντας φωτορεπορτάζ για τα δημοτικά σχολεία του τέως δήμου Ιθώμης, παρατημένη έξω στο παλιό δημοτικό σχολείο Αριστοδημείου και την παρέδωσα δωρεά,στη λαϊκή βιβλιοθήκη Καλαμάτας.
Ποιος από εμάς δε θυμάται τα πρώτα μαθητικά χρόνια στο δημοτικό σχολείο και ειδικά την πρώτη τάξη του δημοτικού, που όλα τα παιδιά μαζί επαναλαμβάναμε το γράμμα που μας έλεγε η δασκάλα και το απόγευμα ή το βράδυ στο χαρτονάκι κεντούσαμε το γράμμα κεφαλαίο και μικρό με το αντίστοιχο ζωάκι με διαφορετικό χρώμα κλωστής.
Ποιος δεν θυμάται τα δύο φυλάκια, το ένα δίπλα στο σχολείο και το άλλο δίπλα στις γραμμές στα οποία κρυβόμαστε και παίζαμε τους κλέφτες και αστυνόμους;
Ποιος δε θυμάται τα μαθητικά συσσίτια με το γάλα σκόνη και το κίτρινο τυρί σαπουνέ;
Ποιος δε θυμάται τους σχολικούς κήπους, τα μαθήματα ιχνογραφίας ,καλλιγραφίας με το μελάνι, τις πέννες και το στυπόχαρτο που γίνονταν τα χέρια μας και τα ρούχα μας έγχρωμα τρώγοντας ξύλο από τους δασκάλους και γονείς μας;
Ποιος δεν θυμάται την τιμωρία όρθιοι στον πίνακα, η το ξύλο με τη βέργα ή το να γράψουμε ένα κείμενο ή λέξεις πολλές φορές γιατί δεν το ξέραμε, ή δεν το προφέραμε καλά;
Ποιος δεν θυμάται τους ήρωες του 1821 στις αίθουσες διδασκαλίας και τους πίνακες με τα διάφορα φυτά και ζώα της πατρίδας μας;
Στους δασκάλους που μας δίδαξαν στο δημοτικό σχολείο 1953-59 και σε αυτούς που δεν με δίδαξαν, αφιερώνεται η μνημόνευση και ονοματογραφία
Στην Πρώτη δημοτικού δασκάλα μας ήταν η Αφροδίτη (Αφρούλα ) Σταθά, από Βαλύρα.
Στη Δευτέρα τάξη ήταν Ελένη Τζαβάρα ,από Μελιγαλά.
Στην Τρίτη τάξη ήταν η Πηνελόπη (Πόπη) Μπακοπούλου, από το Μαυρομμάτι Ιθώμης .
Στην Τετάρτη τάξη ήταν την Ευτυχία Κυριακοπούλου, από Καλαμάτα, και. Στην Πέμπτη και Έκτη το βαλυραίο Χρίστο Καρτερολιώτη.
Το δημοτικό σχολείο Βαλύρας στεγάστηκε σε διάφορα οικήματα της Βαλύρας. Αρχικά στεγάστηκε στην οικία των αδελφών Σταυριανόπουλου ,εκεί που είναι τώρα η οικία και το σούπερ μάρκετ Μακρή (υπάρχει φωτογραφία μαθητών που κάνουν γυμναστικές επιδείξεις), στη συνέχεια στην οικία του Γεωργίου Καρύδη, κάτω από το σταθμό, στην οικία του Κώστα Τσώνη, δίπλα στο σταθμό. Στην οικία του Παναγιώτη Καρύδη το δημοτικό θηλέων, όταν η Κυριακούλα διορίστηκε στη Βαλύρα, και τέλος από το 1924, εγκαταστάθηκε στο χώρο που στεγάζεται σήμερα το δημοτικό και νηπιαγωγείο.Στον ίδιο χώρο είχαν στεγαστεί το Ελληνικό ,Ημιγυμνάσιο και Νυκτερινό Βαλύρας.
Υπάρχει φωτογραφία του δημοτικού σχολείου Βαλύρας, το 1924 χωρίς σοφατισμένους τοίχουςμε άγνωστα πρόσωπα έξω από τις σκάλες, πιθανόν συγγενείς-δωρητές της οικογένειας Σιάγκρη από το αρχείο του βαλυραίου Αναστασίου Σιάγκρη. Εχουμε κάνει ειδικό αφιέρωμα σε παλιότερη ανάρτηση, καθώς και διαφορετικές αναρτήσεις για όλους τους παλιούς βαλυραίους δασκάλους που υπηρέτησαν στο δημοτικό σχολείο Βαλύρας.
Οι επόμενες 6 αναρτήσεις είναι αφιερωμένες στις 6 τάξεις που ήμουν μαθητής του δημοτικού σχολείου Βαλύρας, από την πρώτη μέχρι την έκτη δημοτικού, τα έτη 1953-1959.
Έχω στην κατοχή μου φωτογραφικό υλικό των 3 τάξεων, πρώτης ,τρίτης και πέμπτης και μου λείπουν οι άλλες τάξεις. Όποιος ή όποια έχει στην κατοχή του φωτογραφικό υλικό, μπορεί να μας το στείλει, να το αντιγράψουμε και να επιστραφεί και θα αναφέρουμε την πηγή.
Ήμουν τυχερός στην εκπαιδευτική μου πορεία και σταδιοδρομία,(αφού εγκατέλειψα τη ΔΕΗ, στην οποία είχα εισαχθεί με εξετάσεις). γιατί πρωτοδιοριζόμενος μπήκε το καινοτόμο πρόγραμμα της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης και τα Πολιτιστικά Σάββατα, από τον τότε υπουργό παιδείας Γεώργιο Ράλλη, αργότερα η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (που τώρα σιγά-σιγά αργοπεθαίνει), και λίγα χρόνια στη συνέχεια εισήχθησαν οι Νέες Τεχνολογίες στην Εκπαίδευση με τη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών μάθημα και εργαστήριο, μαζί και με το νέο μάθημα της Τεχνολογίας.
Συμμετείχα ενεργά στις νέες καινοτόμες διαδικασίες και σε συνεργασία με μαθητές και συναδέλφους, δημιουργήσαμε διδακτικές φόρμες, τις οποίες και παρουσιάζουμε, για όσους θέλουν να μελετήσουν και ασχοληθούν με αυτά τα θέματα.
Το χαιρόμαστε όλοι εμπλεκόμενοι γονείς ,μαθητές, καθηγητές, ειδικοί, γιατί ήταν έξω από ωράρια και στεγανά , μάθαμε και ζήσαμε πολλά, αξιοποιώντας δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μας.
Οι ευθύνες της τοπικής κοινωνίας μας ,τοπικής αυτοδιοίκησης ,συλλόγων, φορέων , και όλων των απανταχού Βαλυραίων εντός και εκτός Ελλάδος, απέναντι στους προγόνους μας και απέναντι στην ιστορία του χωριού μας είναι τεράστια. Αναλογεί σε όλους μας ένα ποσοστό ευθύνης. Εδώ και τώρα πρέπει να υπάρξει παρέμβαση, ενεργοποίηση, ομαδικότητα και συλλογικότητα για αποκατάσταση της καταστροφής, και να έχουμε έστω και ελάχιστη αποτελεσματικότητα, ένα βήμα πριν την παρακμή.
Όταν καταστρέφεται το οτιδήποτε, σβήνεται και η ιστορία του.
Ακούω με προσοχή και θαυμάζω εκείνους τους σημαδεμένους και τους πλήρεις στιγμών που βούτηξαν στη ζωή , που έζησαν αυτό που ένοιωθαν , που πάλεψαν με αξιοπρέπεια για εκείνα που πίστευαν , που είδαν τον κόσμο περπατώντας και αγγίζοντας , που τόλμησαν το νέο , που δεν αρκέστηκαν στα κεκτημένα , που δεν φοβήθηκαν τις εξουσίες , που κοίταζαν να σώσουν το καράβι και όχι τον εαυτό τους , που έφτιαξαν τη δική τους ιστορία και δεν εγκλωβίστηκαν στις γραμμένες ιστορίες . Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κανενός , ανήκουν σε όλη την κοινωνία.
Αν είχες την ευκαιρία ζήσεις , να συνεργαστείς , να συναντήσεις , να αγαπήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις τι σου λέω. Μπορεί να είσαι και εσύ ένας ή μία από εκείνους και εκείνες που δεν χωράνε σε κουτιά !!!Ακούω με προσοχή και θαυμάζω εκείνους τους σημαδεμένους και τους πλήρεις στιγμών που βούτηξαν στη ζωή , που έζησαν αυτό που ένοιωθαν , που πάλεψαν με αξιοπρέπεια για εκείνα που πίστευαν , που είδαν τον κόσμο περπατώντας και αγγίζοντας , που τόλμησαν το νέο , που δεν αρκέστηκαν στα κεκτημένα , που δεν φοβήθηκαν τις εξουσίες , που κοίταζαν να σώσουν το καράβι και όχι τον εαυτό τους , που έφτιαξαν τη δική τους ιστορία και δεν εγκλωβίστηκαν στις γραμμένες ιστορίες . Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κανενός , ανήκουν σε όλη την κοινωνία.
Συνεχίζουμε τις αναρτήσεις με σχολικά θέματα που αφορούν το χωριό μας Βαλύρα.
Σε συνεργασία με τα ΓΑΚ Καλαμάτας και την υπεύθυνη Αναστασία Μηλίτση με καταγωγή από το Αριστοδήμειο, μου έδωσε τα αρχεία ,για να επαληθεύσω τα στοιχεία της πορείας των συμμαθητών -συμμαθητριών μου ανώνυμα, (λόγο προσωπικών δεδομένων) από την πρώτη μέχρι την έκτη δημοτικού (1954-1959).
Οι γεννηθέντες-γεννηθείσες του 1947 που φοίτησαν για πρώτη φορά το 1953-4, και τελείωσαν την έκτη δημοτικού το 1959.
Οι ευθύνες της τοπικής κοινωνίας μας ,τοπικής αυτοδιοίκησης ,συλλόγων, φορέων , και όλων των απανταχού Βαλυραίων εντός και εκτός Ελλάδος, απέναντι στους προγόνους μας και απέναντι στην ιστορία του χωριού μας είναι τεράστια. Αναλογεί σε όλους μας ένα ποσοστό ευθύνης. Εδώ και τώρα πρέπει να υπάρξει παρέμβαση, ενεργοποίηση, ομαδικότητα και συλλογικότητα για αποκατάσταση της καταστροφής, και να έχουμε έστω και ελάχιστη αποτελεσματικότητα, ένα βήμα πριν την παρακμή.
Όταν καταστρέφεται το οτιδήποτε, σβήνεται και η ιστορία του.
Ακούω με προσοχή και θαυμάζω εκείνους τους σημαδεμένους και τους πλήρεις στιγμών που βούτηξαν στη ζωή , που έζησαν αυτό που ένοιωθαν , που πάλεψαν με αξιοπρέπεια για εκείνα που πίστευαν , που είδαν τον κόσμο περπατώντας και αγγίζοντας , που τόλμησαν το νέο , που δεν αρκέστηκαν στα κεκτημένα , που δεν φοβήθηκαν τις εξουσίες , που κοίταζαν να σώσουν το καράβι και όχι τον εαυτό τους , που έφτιαξαν τη δική τους ιστορία και δεν εγκλωβίστηκαν στις γραμμένες ιστορίες . Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κανενός , ανήκουν σε όλη την κοινωνία.
Ακούω με προσοχή και θαυμάζω εκείνους τους σημαδεμένους και τους πλήρεις στιγμών που βούτηξαν στη ζωή , που έζησαν αυτό που ένοιωθαν , που πάλεψαν με αξιοπρέπεια για εκείνα που πίστευαν , που είδαν τον κόσμο περπατώντας και αγγίζοντας , που τόλμησαν το νέο , που δεν αρκέστηκαν στα κεκτημένα , που δεν φοβήθηκαν τις εξουσίες , που κοίταζαν να σώσουν το καράβι και όχι τον εαυτό τους , που έφτιαξαν τη δική τους ιστορία και δεν εγκλωβίστηκαν στις γραμμένες ιστορίες . Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κανενός , ανήκουν σε όλη την κοινωνία.
Αν είχες την ευκαιρία ζήσεις , να συνεργαστείς , να συναντήσεις , να αγαπήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις τι σου λέω. Μπορεί να είσαι και εσύ ένας ή μία από εκείνους και εκείνες που δεν χωράνε σε κουτιά !!!
ΤΑΞΗ ΕΚΤΗ
ΜΑΘΗΤΕΣ =33
ΑΓΟΡΙΑ = 16
ΚΟΡΙΤΣΙΑ=17
ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΣΑΝ= 5
ΗΛΙΚΙΕΣ 12=11(6, 5)
13=15
14=3
15=3
16=1
ΗΛΙΚΙΑ 12 ΕΤΩΝ =11(6, 5)
1958-9
ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΚΤΗΣ ΤΑΞΗΣ
ΒΑΛΥΡΑ=37
ΣΥΝΟΛΟ=37.
| Τάξη Έκτη, σχολικό έτος 1958 - 59 | |||||||
| αα Τάξης | Επώνυμο | Όνομα | Όνομα πατέρα | Έτος γέννησης | Ηλικία | Τόπος γέννησης | Επάγγελμα πατέρα |
| 1 | Τσιλίκας | Ιωάννης | Αθανάσιος | 1946 | 13 | Βαλύρα | καραγωγέας |
| 2 | Φειδάς | Δημήτριος | Αντώνιος | 1947 | 12 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 3 | Ραμογιαννόπουλος | Χαράλαμπος | Αθανάσιος | 1947 | 12 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 4 | Λάγιου | Παντζέχρω | Λυσ. | 1946 | 13 | Βαλύρα | ψιλικατζής |
| 5 | Σαραντοπούλου | Χρυσαυγή | Παναγιώτης | 1946 | 13 | Σκάλα | απόδημος |
| 6 | Γκομέσης | Σπυρίδων | Γεώργιος | 1947 | 12 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 7 | Γρίβας | Δημήτριος | Κωνσταντίνος | 1943 | 16 | Βαλύρα | ορφανός |
| 8 | Λύρα | Ιωάννα | Δημήτριος | 1947 | 12 | Βαλύρα | ορφανή |
| 9 | Λινάρδος | Αναστάσιος | Πάτροκλος | 1946 | 13 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 10 | Ντουραμάκου | Ευγενία | Χρ. | 1947 | 12 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 11 | Λύρας | Ιωάννης | Δημήτριος | 1947 | 12 | Βαλύρα | ορφανός |
| 12 | Καρτερολιώτης | Σπυρίδων | Χρ. | 1946 | 13 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 13 | Πολύδωρος | Παναγιώτης | Γεώργιος | 1945 | 14 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 14 | Μακρή | Κλημεντία | Αναστάσιος | 1947 | 12 | Βαλύρα | παντοπώλης |
| 15 | Χριστάκης | Ιωάννης | Λεωνίδας | 1946 | 13 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 16 | Μπόβης | Δημήτριος | Παν. | 1947 | 12 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 17 | Φειδάς | Σπυρίδων | Αρισ. | 1945 | 14 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 18 | Μπακοπούλου | Σταυρούλα | Κωνσταντίνος | 1947 | 12 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 19 | Τσιάμη | Θεοδώρα | Παντελής | 1947 | 12 | Βαλύρα | παντοπώλης |
| 20 | Λιοντήρης | Νικόλαος | Παναγιώτης | 1947 | 12 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 21 | Ηλιοπούλου | Κωνσταντίνα | Ηλίας | 1946 | 13 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 22 | Γεωργούλια | Βασιλική | Ιωάννης | 1947 | 12 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 23 | Αδαμοπούλου | Βασιλική | Σωτήριος | 1947 | 12 | Σιάμου | κτηματίας |
| 24 | Θεοδωρακόπουλος | Αθανάσιος | Ευσ. | 1946 | 13 | Αριστοδήμειο | ψιλικατζής |
| 25 | Σφήκας | Δημήτριος | Σταύρος | 1944 | 15 | Βαλύρα | σιδηροδρομικός |
| 26 | Διαμαντοπούλου | Παναγιώτα | Σταμάτιος | 1946 | 13 | Βαλύρα | εργάτης |
| 27 | Τσιλιβίτη | Πολυτίμη | Σπυρίδων | 1946 | 13 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 28 | Μητροπούλου | Δήμητρα | Αριστ. | 1945 | 14 | Βαλύρα | συνταξιούχος |
| 29 | Μητροπούλου | Αναστασία | Αριστ. | 1946 | 13 | Βαλύρα | συνταξιούχος |
| 30 | Καρτερολιώτη | Ηλέκτρα | Κωνσταντίνος | 1946 | 13 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 31 | Φίλιος | Ιωάννης | Δημήτριος | 1944 | 15 | Βαλύρα | μικροπωλητής |
| 32 | Μπούντος | Μιχαήλ | Ευστ. | 1944 | 15 | Βαλύρα | κτηματίας |
| 33 | Κανακάκη | Σταυρούλα | Πέτρος | 1946 | 13 | Πειραιάς | εργάτης |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου