ΓΙΑΝΝΗΣ Δ.ΛΥΡΑΣ: 1958. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΑΛΥΡΑΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΑΞΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018

1958. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΑΛΥΡΑΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΑΞΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

O μεροπαίος αγαπητός φίλος και συνεργάτης , ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΗΓΑΣ ολοκλήρωσε και τις 6 τάξεις σε πρόγραμμα εξέλ και στο τέλος έκανε συγκριτικά ποσοστά πόσοι ξεκίνησαν από την πρώτη τάξη και πόσοι έφτασαν στην έκτη τάξη 1953-58.

Τον ευχαριστώ δημόσια,του εύχομαι να είναι γερός και δυνατός, γιατί αφιλοκερδώς πραγματοποίησε αυτήν την ολοκληρωμένη εργασία και θα το παρουσιάσουμε κάποτε, οταν σμίξουμε οι γεννηθέντες το 1947, μαζί με φωτογραφικό υλικό.

Τα χρόνια φεύγουν και μένουν αποτυπωμένες στη μνήμη μας οι ευχάριστες- δυσάρεστες αναμνήσεις., δράσεις ,δραστηριότητες, δημιουργικά πονήματα και σχέσεις μεταξύ μαθητών, γονιών και συναδέλφων.
Οι Οικογενειακές-επαγγελματικές υποχρεώσεις μας οδηγούν στην απομάκρυνση μεταξύ μας και πολλοί συναντιώμαστε αργά και πού, ή και καθόλου, λόγο διαφόρων υποχρεώσεων
.Ο πανδαμάτωρ χρόνος αφήνει τα ίχνη του θυμίζοντας τα μαθητικά μας χρόνια ,την εποχή της αθωότητας, και ήδη ορισμένοι εγκαταλείποντας τον πρόσκαιρον βίον, μας βλέπουν από ψηλά και χαίρονται μαζί μας που τους μνημονεύουμε ,έστω και από τα πρακτικά του δημοτικού σχολείου μας και τις φωτογραφίες, που είναι τα αποτυπωμένα προσωπά μας.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τι είναι τελικά το σχολείο μας ; Είναι όλες οι στιγμές του, οι πάντα πρωτόγνωρες στιγμές του, είναι ό,τι έχει συμβεί, ό,τι συμβαίνει και ό,τι θα συμβεί στο χρόνο τον άπαντα είναι ό,τι ζήσαμε...και το αναζητάμε σήμερα στις φωτογραφίες και στα πρακτικά του σχολείου μας.

Είναι το πέρασμα όλων των ανθρώπων, το συναπάντημα των βλεμμάτων μας, των αγωνιών μας και των ονείρων μας ,ήταν ένα ξέφωτο που το πρώτιστο που προσπαθούσε να μας μάθει ήταν πώς να φτιάχνουμε τα δικά μας ξέφωτα, ξέφωτα ζωής…

Σ ένα τέτοιο ξέφωτο ζωής θα συναντηθούμε όλοι εμείς που μια μέρα διαβήκαμε την πόρτα του δημοτικού σχολείου Βαλύρας …τώρα πια που ο χρόνος για μας κλείνει τις οποιεσδήποτε ηλικιακές διαφορές.. που μέσα μας ανθεί το συν ανήκειν σε χώρους άφθαρτους .. που οι μνήμες λειτουργούν ως βάλσαμο…

Θα πρέπει να ξαναβρεθούμε στους διαδρόμους της νιότης μας.. της τάξης μας…στην αυλή, στο θέατρο.

Θα συναντήσουμε τους δασκάλους μας, τους συμμαθητές μας, θα ξανακτίσουμε εκείνο τον συνεκτικό ιστό της νιότης…απαραίτητο σήμερα στην εποχή της κρίσης.

Ο καθένας από μας έχει να πει μια πολύτιμη ιστορία ζωής.

Το Σχολείο μας, οι δασκαλοί μας, οι συμμαθητές-τριες …σίγουρα έχουν να θυμούνται.... ευχάριστα ή και ορισμένα δυσάρεστα συναισθήματα.

Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είμαστε κοντά στα παιδιά , κοντά στους νέους !! Να τους μυήσουμε σε δρόμους ζωής ! Μπορείς σε μια στιγμή να αλλάξεις μια ζωή.

(Πολλά κουφά συμβαίνουν , ίσως κονταίνοντας η ζωή θέλει κάτι να μου επιστρέψει ή κάτι να μου πει)

ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ!!!!!!!!!

Ότι θέλεις να διδάξεις πρέπει πρώτα να το ανακαλύψεις μέσα σου , να το έχεις βιώσει να το πιστεύεις, διαφορετικά δεν σε πιστεύει κανείς.

Έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές ότι μερικοί άνθρωποι μας συνεπαίρνουν , τους ακούμε και μας μαγεύουν , θέλουμε να τους πιάσουμε το χέρι για να πάρουμε δύναμη , αυτό γίνεται όχι γιατί μιλάνε όμορφα, αλλά γιατί νοιώθουμε ότι αυτά που λένε τα πιστεύουν , τα έχουν βιώσει και βγαίνουν από την ψυχή τους και όχι από το στόμα τους.

Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε πει:

«Ότι στους γονείς μου οφείλω το ζην και στους δασκάλους μου το ευ ζην» Υπήρχε η προτομή του σε όλα τα δημοτικά σχολεία και βρέθηκε το 2017 κάνοντας φωτορεπορτάζ για τα δημοτικά σχολεία του τέως δήμου Ιθώμης, παρατημένη έξω στο παλιό δημοτικό σχολείο Αριστοδημείου και την παρέδωσα δωρεά,στη λαϊκή βιβλιοθήκη Καλαμάτας.

Ποιος από εμάς δε θυμάται τα πρώτα μαθητικά χρόνια στο δημοτικό σχολείο και ειδικά την πρώτη τάξη του δημοτικού, που όλα τα παιδιά μαζί επαναλαμβάναμε το γράμμα που μας έλεγε η δασκάλα και το απόγευμα ή το βράδυ στο χαρτονάκι κεντούσαμε το γράμμα κεφαλαίο και μικρό με το αντίστοιχο ζωάκι με διαφορετικό χρώμα κλωστής.

Ποιος δεν θυμάται τα δύο φυλάκια με τις πολεμίστρες, το ένα δίπλα στο σχολείο και το άλλο δίπλα στις γραμμές στα οποία κρυβόμαστε και παίζαμε τους κλέφτες και αστυνόμους;Δυστυχώς καταστράφηκαν, γιατί ήταν ένα κομμάτι της ιστορίας μας.

Ποιος δε θυμάται τα μαθητικά συσσίτια με το γάλα σκόνη και το κίτρινο τυρί σαπουνέ, το κούρεμα με την ψιλή, τα μπαλωμένα και σχισμένα ρούχα που τώρα έγιναν της μόδας;

Ποιος δε θυμάται τους σχολικούς κήπους, τα μαθήματα ιχνογραφίας ,καλλιγραφίας με το μελάνι, τις πέννες και το στυπόχαρτο που γίνονταν τα χέρια μας και τα ρούχα μας έγχρωμα τρώγοντας ξύλο , χωρίς έλεος,από τους δασκάλους και γονείς μας;

Ποιος δεν θυμάται την τιμωρία όρθιοι στον πίνακα, η το ξύλο με τη βέργα ή το να γράψουμε ένα κείμενο ή λέξεις πολλές φορές γιατί δεν το ξέραμε, ή δεν το προφέραμε καλά;

Ποιος δεν θυμάται τους ήρωες του 1821 στις αίθουσες διδασκαλίας και τους πίνακες με τα διάφορα φυτά και ζώα της πατρίδας μας;

Στους δασκάλους που μας δίδαξαν στο δημοτικό σχολείο 1953-59 και σε αυτούς που δεν με δίδαξαν, αφιερώνεται η μνημόνευση και ονοματογραφία

Στην Πρώτη δημοτικού δασκάλα μας ήταν η Αφροδίτη (Αφρούλα ) Σταθά, από Βαλύρα.

Στη Δευτέρα τάξη ήταν Ελένη Τζαβάρα ,από Μελιγαλά.

Στην Τρίτη τάξη ήταν η Πηνελόπη (Πόπη) Μπακοπούλου, από το Μαυρομμάτι Ιθώμης .

Στην Τετάρτη τάξη ήταν την Ευτυχία Κυριακοπούλου, από Καλαμάτα, και. Στην Πέμπτη και Έκτη το βαλυραίο Χρίστο Καρτερολιώτη.

Το δημοτικό σχολείο Βαλύρας στεγάστηκε σε διάφορα οικήματα της Βαλύρας. Αρχικά στεγάστηκε στην οικία των αδελφών Σταυριανόπουλου ,εκεί που είναι τώρα η οικία και το σούπερ μάρκετ Μακρή (υπάρχει φωτογραφία μαθητών που κάνουν γυμναστικές επιδείξεις), στη συνέχεια στην οικία του Γεωργίου Καρύδη, κάτω από το σταθμό, στην οικία του Κώστα Τσώνη, δίπλα στο σταθμό. Στην οικία του Παναγιώτη Καρύδη το δημοτικό θηλέων, όταν η Κυριακούλα διορίστηκε στη Βαλύρα, και τέλος από το 1924, εγκαταστάθηκε στο χώρο που στεγάζεται σήμερα το δημοτικό και νηπιαγωγείο.Στον ίδιο χώρο είχαν στεγαστεί το Ελληνικό ,Ημιγυμνάσιο και Νυκτερινό Βαλύρας.

Υπάρχει φωτογραφία του δημοτικού σχολείου Βαλύρας, το 1924 χωρίς σοφατισμένους τοίχους με άγνωστα πρόσωπα έξω από τις σκάλες, πιθανόν συγγενείς-δωρητές της οικογένειας Σιάγκρη από το αρχείο του βαλυραίου Αναστασίου Σιάγκρη. Έχουμε κάνει ειδικό αφιέρωμα σε παλιότερη ανάρτηση για τη φωτογραφία αυτή, καθώς και για όλους τους παλιούς βαλυραίους δασκάλους που υπηρέτησαν στο δημοτικό σχολείο Βαλύρας σε διαφορετικές αναρτήσεις.

Οι επόμενες 5 αναρτήσεις είναι αφιερωμένες στις 6 τάξεις που ήμουν μαθητής του δημοτικού σχολείου Βαλύρας, από την πρώτη μέχρι την έκτη δημοτικού, τα έτη 1953-1959.

Έχω στην κατοχή μου φωτογραφικό υλικό των 3 τάξεων, πρώτης ,τρίτης και πέμπτης και μου λείπουν οι άλλες τάξεις. Όποιος ή όποια έχει στην κατοχή του φωτογραφικό υλικό, μπορεί να μας το στείλει, να το αντιγράψουμε και να επιστραφεί και θα αναφέρουμε την πηγή.

Ήμουν τυχερός στην εκπαιδευτική μου πορεία και σταδιοδρομία,(αφού εγκατέλειψα τη ΔΕΗ, στην οποία είχα εισαχθεί με εξετάσεις). γιατί πρωτοδιοριζόμενος μπήκε το καινοτόμο πρόγραμμα της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης και τα Πολιτιστικά Σάββατα, από τον τότε υπουργό παιδείας Γεώργιο Ράλλη, αργότερα η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (που τώρα σιγά-σιγά αργοπεθαίνει), και λίγα χρόνια στη συνέχεια εισήχθησαν οι Νέες Τεχνολογίες στην Εκπαίδευση με τη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών μάθημα και εργαστήριο, μαζί και με το νέο μάθημα της Τεχνολογίας.

Συμμετείχα ενεργά στις νέες καινοτόμες διαδικασίες και σε συνεργασία με μαθητές και συναδέλφους, δημιουργήσαμε διδακτικές φόρμες, τις οποίες και παρουσιάζουμε, για όσους θέλουν να μελετήσουν και ασχοληθούν με αυτά τα θέματα.

Το χαιρόμαστε όλοι εμπλεκόμενοι γονείς ,μαθητές, καθηγητές, ειδικοί, γιατί ήταν έξω από ωράρια και στεγανά , μάθαμε και ζήσαμε πολλά, αξιοποιώντας δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μας.

Οι ευθύνες της τοπικής κοινωνίας μας ,τοπικής αυτοδιοίκησης ,συλλόγων, φορέων , και όλων των απανταχού Βαλυραίων εντός και εκτός Ελλάδος, απέναντι στους προγόνους μας και απέναντι στην ιστορία του χωριού μας είναι τεράστια. Αναλογεί σε όλους μας ένα ποσοστό ευθύνης. Εδώ και τώρα πρέπει να υπάρξει παρέμβαση, ενεργοποίηση, ομαδικότητα και συλλογικότητα για αποκατάσταση της καταστροφής, και να έχουμε έστω και ελάχιστη αποτελεσματικότητα, ένα βήμα πριν την παρακμή.

Όταν καταστρέφεται το οτιδήποτε, σβήνεται και η ιστορία του.
Ακούω με προσοχή και θαυμάζω εκείνους τους σημαδεμένους και τους πλήρεις στιγμών που βούτηξαν στη ζωή , που έζησαν αυτό που ένοιωθαν , που πάλεψαν με αξιοπρέπεια για εκείνα που πίστευαν , που είδαν τον κόσμο περπατώντας και αγγίζοντας , που τόλμησαν το νέο , που δεν αρκέστηκαν στα κεκτημένα , που δεν φοβήθηκαν τις εξουσίες , που κοίταζαν να σώσουν το καράβι και όχι τον εαυτό τους , που έφτιαξαν τη δική τους ιστορία και δεν εγκλωβίστηκαν στις γραμμένες ιστορίες . Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κανενός , ανήκουν σε όλη την κοινωνία.

Αν είχες την ευκαιρία ζήσεις , να συνεργαστείς , να συναντήσεις , να αγαπήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις τι σου λέω. Μπορεί να είσαι και εσύ ένας ή μία από εκείνους και εκείνες που δεν χωράνε σε κουτιά !!!

Συνεχίζουμε τις αναρτήσεις με σχολικά θέματα που αφορούν το χωριό μας Βαλύρα.

Σε συνεργασία με τα ΓΑΚ Καλαμάτας και την υπεύθυνη Αναστασία Μηλίτση με καταγωγή από το Αριστοδήμειο, μου έδωσε τα αρχεία ,για να επαληθεύσω τα στοιχεία της πορείας των συμμαθητών -συμμαθητριών μου ανώνυμα, (λόγο προσωπικών δεδομένων) από την πρώτη μέχρι την έκτη δημοτικού (1954-1959).

Οι γεννηθέντες-γεννηθείσες του 1947 που φοίτησαν για πρώτη φορά το 1953-4, και τελείωσαν την έκτη δημοτικού το 1959.

Από τους συνολικά 36 που φοίτησαν για πρώτη φορά στην πρώτη δημοτικού τα 21 ήταν κορίτσια και τα 15 ήταν αγόρια, το 1954. Στην πορεία των μαθητικών τάξεων έφτασαν τελικά στην έκτη τάξη 11 εκ των οποίων τα 6 ήταν κορίτσια και τα 5 ήταν αγόρια.

1540	Ανδριόπουλος	Κωνσταντίνος	Γεώργιος
1541	Βίγκος	Δημήτριος	Μιχαήλ
1542	Βίγκος	Νικόλαος	Αθανάσιος
1543	Γκομέσης	Σπυρίδων	Γεώργιος
1544	Διαμαντόπουλος	Γεώργιος	Σταμάτιος
1545	Κοιλάκος	Δημήτριος	Γεώργιος
1546	Κόνιαρης	Παναγιώτης	Περικλής
1547	Καρύδης	Παναγιώτης	Θεμιστοκλής
1548	Λιοντήρης	Αλέξανδρος	Χαρίλαος
1549	Λιοντήρης	Νικόλαος	Παναγιώτης
1550	Λιοντήρης	Γεώργιος	Ιωάννης
1551	Λύρας	Ιωάννης	Δημήτριος
1552	Μπόβης	Δημήτριος	Παναγιώτης
1553	Μπόβης	Βασίλειος	Παντελής
1554	Περιβολάρης	Κωνσταντίνος	Γεώργιος
1555	Πολύδωρος	Βασίλειος	Γεώργιος
1556	Ραμμογιαννόπουλος	Χαράλαμπος	Αθανάσιος
1557	Σταυριανόπουλος	Παναγιώτης	Φώτιος
1558	Σταυριανόπουλος	Γεώργιος	Βασίλειος
1559	Σπηλιώτης	Θεόδωρος	Αθανάσιος
1560	Τσιάμης	Δημήτριος	Γεώργιος
1561	Τζώρτζης	Νικόλαος	Γεώργιος
1562	Φειδάς	Δημήτριος	Αντώνιος
1563	Μπλέκος	Στυλιανός	Κωνσταντίνος
1564	Σταυρόπουλος	Ιωάννης	Φώτιος