ΓΙΑΝΝΗΣ Δ.ΛΥΡΑΣ: Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ.ΟΙ ΑΓΥΙΟΠΑΙΔΕΣ

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ.ΟΙ ΑΓΥΙΟΠΑΙΔΕΣ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Στην εποχή της αθωότητας των παιδικών μας χρόνων, στο χωριό μου Βαλύρα Μεσσηνίας , κυριαρχούσε σε όλες τις δραστηριότητες του χωριού μας ,το στοιχείο της συνύπαρξης και αλληλεγγύης, στην καθημερινοτητά μας. Οι εικόνες αυτές βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μας τις οποίες και έχουμε συγκρατήσει. Είναι φωτινές, γλυκές, ζωντανές και ανεξίτηλες.

Στη σημερινή μας εποχή η ζήλεια, δυσαρέσκεια, και μιζέρια κυριαρχεί του θαυμασμού, που βιώνει το άτομο , για την ευτυχία και επιτυχία του άλλου , επειδή κατάφερε και πήγε τον εαυτό του παραπέρα, αντί να χαιρόμαστε για αυτό. Χρειαζόμαστε μια κοινωνία με λιγότερους φραγμούς, και περισσότερες γέφυρες συνεργασίας, και επικοινωνίας, για το καλό συμφέρον όλων μας.

Ονειρεύτηκα και ονειρεύομαι όλοι μαζί να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να ακούσουμε μουσική, να παίξουμε διάφορα παιχνίδια επιτραπέζια και μη των παιδικών μας χρόνων, να αλλάξουμε μηνύματα αγάπης και να ενδιαφερθούμε για πράγματα που μας ενώνουν και ας διαφωνούμε σε πράγματα που μας χωρίζουν έχοντας ο καθένας τη δική του θέση, λόγο και άποψη. Δεν μπορώ να κατανοήσω την αποστροφή πολλών συγχωριανών μου , για το χωριό μας στην αναπτυξή του, στην ιστορία του, στην αρχιτεκτονική του κληρονομιά, στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον του, στις παραδόσεις του, στα ήθη και εθιμά του. Όταν τα όνειρα, αξίες, οράματα και ιδανικά γκρεμίζονται, ακολουθεί μια απογοήτευση. Όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αρκεί να το πιστέψουμε και να το επιδιώξουμε , ό,τι όλα θα αλλάξουν στο εγγύς μέλλον. Να πάμε όλοι μαζί αντίθετα στην παγκοσμιοποίηση, που προσπαθεί να εξαφανίσει γλώσσα, θρησκεία, ήθη, έθιμα, παραδόσεις χιλιάδων ετών.

Διαπιστώνουμε την αποσταθεροποίηση του κλίματος, που είναι πλέον γεγονός και θα πρέπει να μας απασχολήσει. Το διοξείδιο του άνθρακα έχει αυξηθεί επικίνδυνα με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται συχνότερα τα ακραία καιρικά φαινόμενα, με αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας, περισσότεροι καύσωνες, πλημμύρες, ξηρασίες, και όλα αυτά οφείλονται στην ανθρώπινη παρέμβαση. Τα έτη 2007, 2016, 2017, 2018 είχαμε πυρκαγιές, πλημμύρες, πλημμύρες πυρκαγιές αντίστοιχα με νεκρούς και μεγάλες καταστροφές στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Στο χωριό μας επλήγη ο πρωτογενής τομέας το 2016 και 2018 καταστράφηκε και ειδικά οι ελαιοπαραγωγοί (λόγο δάκου και γλοιοσπορίου) που η ελιά στη Μεσσηνία και σε άλλες περιοχές τείνει να γίνει μονοκαλλιέργεια, και πολλές άλλες διαφορετικές καλλιέργειες (σύκα, αμπέλια, οπωροφόρα, θερμοκήπια κ.λ.π.). Δεν μπαζώνουμε ρέματα, μονώνουμε καλλίτερα τα σπίτια μας, (για εξοικονόμηση ενέργειας και περιορισμό του διοξειδίου του άνθρακα) δεν κάνουμε άσκοπες μετακινήσεις με το αυτοκίνητο και δεν πετάμε τόσα πολλά σκουπίδια. Να δράσουμε όλοι μαζί τοπικά, και να σκεφτόμαστε το σπίτι μας που λέγεται ΓΗ. Η φύση δεν μας ρωτά, αδιαφορεί για τις επιθυμίες μας, για το αν μας αρέσουν οι νόμοι της. Είμαστε υποχρεωμένοι να τη δεχτούμε όπως είναι και συνεπώς με όλα της τα αποτελέσματα. Αν σκεφτούμε ότι κανείς δεν ήλθε για να μείνει , ερχόμαστε άδειοι και φεύγουμε άδειοι, και είμαστε μόνο διαχειριστές των όσων μας προσφέρει η ζωή ας αφήσουμε το στίγμα μας και αποτυπωμά μας κάνοντας καλό πρώτα για τον εαυτό μας και μετά για τους άλλους.

Θυμάμαι το χωριό μου, την εποχή της αθωότητας των παιδικών μου χρόνων με τα καλά της και τα κακά της που ήταν ηρεμιστικό και ησυχαστήριο με εγκλωβισμένες όλες αυτές οι αναμνήσεις στο μυαλό μας. Ο καλλίτερος μήνας μας που θυμούνται όλοι μας ήταν ο Σεπτέμβρης. Πανηγύρια, νέα σχολική χρονιά, τρυγητός, συλλογή σύκων, όργωμα, σπορά, μπαξεβανικά, με παιχνίδια στις αλάνες, ζώντας το μεγαλείο της φύσης και του Θεού, βιώνοντας έντονα τις 5 αισθήσεις μας και αποθηκευοντάς τες στη μνήμη μας, κάνοντας ανάκληση οποιαδήποτε στιγμή των παιδικών μας χρόνων.

Πρέπει να επιστρέψουμε στην ομορφιά, την απλότητα, και την αθωότητα των μαγευτικών παιδικών μας χρόνων.

Αθήνα 17-2-2019

ΓΗ

Τι όμορφη που είσαι, γη, και τι εξαίσια

Τι τέλεια η υπακοή σου στο φως, και τι ευγενική υποταγή σου στον ήλιο!

Πόσο μοναχική είσαι, όταν τυλίγεσαι με τους ίσκιους και πόση χάρη

έχει η όψη σου όταν σκεπάζεται με το σκοτάδι!

Πόση ηρεμία φέρνει το τραγούδι της αυγής σου και πόση ταραχή

Ο παιάνας του βραδιού σου

Πόσο τέλεια είσαι, γη, και πόσο μεγαλόπρεπη!

Περπάτησα στους κάμπους σου, σκαρφάλωσα στα πέτρινα βουνά σου

Κατέβηκα στις κοιλάδες σου και χώθηκα στις σπηλιές σου

Στους κάμπους, βρήκα το όνειρό σου, στα βουνά βρήκα την περηφάνια σου, στις κοιλάδες συνάντησα την ησυχία σου, στους βράχους την απόφασή σου, στις σπηλιές τη μυστικότητά σου.

Η άνοιξή σου με ξύπνησε και μ’ οδήγησε στα χωράφια σου,

Όπου η ευωδιαστή ανάσα σου αναδίδεται σα θυμίαμα.

Είδα τα φρούτα, τους καρπούς του καλοκαιρινού σου μόχθου.

Το φθινόπωρο στ’ αμπέλια σου είδα το αίμα σου να ρέει σαν κρασί.

Ο χειμώνας σου μ’ έφερε στο κρεβάτι σου, όπου το χιόνι βεβαίωνε την αγνότητά σου.

Την άνοιξη, είσαι μια αρωματική ουσία, το καλοκαίρι είσαι η γενναιοδωρία, το φθινόπωρο είσαι η πηγή της αφθονίας.

Πόσο γενναιόδωρη είσαι, γη, και πόσο δυνατή η λαχτάρα σου για τα παιδιά σου που χάνονται ανάμεσα σε αυτό που έχουν φτάσει και σε εκείνο που δεν μπόρεσαν να φτάσουν.

Εμείς κραυγάζουμε και συ χαμογελάς, εμείς γλιστρούμε και συ μένεις, εμείς βλαστημούμε και συ ευλογείς, εμείς κοιμόμαστε χωρίς όνειρα μα συ ονειρεύεσαι στον αιώνιο ξύπνιο σου.

Εμείς τρυπούμε τα στήθη σου με τα σπαθιά και λόγχες, και μας δένεις τις πληγές σου με λάδι και βάλσαμο, εμείς σπέρνουμε τα χωράφια σου με κρανία και κόκαλα, και συ ανατρέφεις μα αυτά κυπαρίσσια και ιτιές.

Εμείς πετάμε τα σκουπίδια στα στήθη σου, και συ γεμίζεις τα’ αλώνια μας με δέματα σιταριού και τα πατητήρια με σταφύλια.

Εμείς σου ξεριζώνουμε τα σπλάχνα σου για να φτιάξουμε μπόμπες και κανόνια, μα συ από τα δικά σου σπλάχνα φτιάχνεις κρίνα και τριαντάφυλλα.

Πόσο υπομονετική είσαι, γη. και πόσο σπλαχνική!

Σκέψεις και διαλογισμοί του Χαλίλ Γκιμπράν

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΗΧΩ,

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΠΛΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ,

ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΥΗ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΙΛΙΕΣ ΦΩΝΕΣ ΣΤΟ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΣΚΟΤΑΔΙ,

ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ , ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

ΣΤΟ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ,

ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ, ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

, ΒΡΕΧΕΙ ΑΣΤΕΡΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΓΑΛΗΝΙΑ ΟΡΗ,

ΑΣΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,

Η ΓΗ ΠΟΥ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΣΟΥ,

ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΥΝΤΡΙΒΟΝΤΑΙ

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ,

ΒΡΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ,

ΒΡΕΣ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ ΣΟΥ,

ΠΑΡΕ ΜΕ ΣΤΟ ΧΟΡΟ ΣΟΥ, ΠΑΡΕ ΜΕ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ,

ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ.

ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ.

ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΜΑΥΡΟΖΟΥΜΕΝΑΣ

Ήταν τρεις στην παρέα. Η συμφωνία κλείστηκε. Το πρωινό της άλλης ημέρας θα πήγαιναν στο διπλανό χωριό να κόψουν αλεβουρι, για να φλωμόσουν την λίμνη Πινημένη στο ποτάμι της Μαυροζούμενας, κοντά στο γεφύρι της Βαλύρας.(Την έλεγαν πινημένη,γιατί στην κατοχή είχαν πνιγεί άτομα σε αυτήν τη λίμνη). Χώρισαν και πήγαν για ύπνο. Η αγωνία δεν τον άφηνε να κοιμηθεί. Η ώρα είναι 4. Σηκώνεται σα γάτα παίρνει το σακί και μια ψαλίδα και πάει να πάρει το ποδηλατό του. Το ένα λάστιχο είναι ξεφούσκωτο.

Φοβάται να γυρίσει πίσω για να πάρει την τρόμπα, μήπως τον ακούσουν και βγαίνει έξω στο δρόμο. Ακούγεται το γαύγισμα του σκύλου του. Το καλόπιασμα τον ησυχάζει. Θέλει να καβαλήσει το ποδηλατό του και να φύγει γρήγορα. Τελικά το πάει με τα πόδια και ο σκύλος από κοντά. Στη δεύτερη στροφή ο σκύλος ορμά σ ‘έναν άλλον. Τα γαυγίσματα δυναμώνουν. Ο φίλος του πετάγεται στο παράθυρο. Του λέει δεν θα πάει μαζί του, γιατί το έμαθαν οι δικοί του. Τα σκυλιά ησύχασαν ακούγοντας τις διαταγές των αφεντικών τους. Πως το έμαθαν οι δικοί σου. Να, χτες το βράδυ που το συζητάγαμε μας άκουσε ο σαμαράς και το είπε στους δικούς μου. Καλύτερα να αφήσουμε το αλεβούρι και να πάμε με το δίκτυ και τις κόφες . Δος μου την τρόμπα του ποδηλάτου σου και θα πάω μόνος μου. Εγώ φταίω που σας είπα το μυστικό μου, για το αλεβούρι. Πήγαινε μόνος σου μιας και ξέρεις το μέρος και μόλις γυρίσεις πάμε μαζί και το ρίχνούμε στο ποτάμι. Καλά , μόλις θα γυρίσω θα συναντηθούμε στο λιοτρίβι του Μακρή, θα το κρύψουμε και θα αποφασίσουμε πότε θα το κόψουμε στο ποτάμι. Παίρνει την τρόμπα, φουσκώνει το ποδήλατο και φεύγει με το σκύλο του.

Η απόσταση είναι κάπως μακρινή. Η αγωνία αυξάνει όσο πλησιάζει στο άλλο χωριό. Θα βρει αλεβούρι όσο χρειάζεται για να φλωμόσουν την Πινημένη. Περνά το χωριό και φτάνει στο βουνό του χωριού. Κρύβει το ποδήλατο σε μια πατουλιά και με το σκύλο του ψάχνει για αλεβούρι, σαν να τον κυνηγάνε. Ο σκύλος τρέχει δεξιά και αριστερά παίζοντας με τις ακρίδες. Άρχισε να ξημερώνει. Το καρδιοχτύπι και η αγωνία κορυφώνονται. Το αλεβούρι δεν γέμισε το σακί. Ο χρόνος περνά γρήγορα και σε λίγο φάνηκε ο ήλιος και η ζέστη διαπερνά το κορμί του. Βλέπει μια μεγάλη αλεβουριά και γεμίζει το σακί. Η ικανοποίηση είναι μεγάλη. Δένει το σακί με το σύρμα και καλεί το σκύλο του να πάνε στο μέρος που είχε κρυμμένο το ποδήλατο. Το δένει βιαστικά πίσω στη σκάρα γεμάτος αγωνία. Εκείνη τη στιγμή περνά κάποιος άγνωστος. Ο σκύλος του επιτίθεται και ο άνθρωπος το βάζει στα πόδια. Καβαλάει το ποδηλατό του, ευχαριστεί το σκύλο του για τη βοήθειά του και αρχίζει το τραγούδι, μιας και το αλεβούρι είναι σακιασμένο. Πλησιάζοντας στο χωριό αποφασίζει να πάει στο ποτάμι, για να μην τον ιδούν και χαλάσουν τα σχέδια. Πηγαίνει στο Μπεζεστένι, σκεπάζει το σακί με καλάμια, παραμένει μερικά λεπτά, βλέπει πως δεν τον παρακολουθεί κάποιος ,χαϊδεύει το σκύλο του και πάει στο χωριό.

Αρχίζει να σουρουπώνει. Τρία άτομα πλησιάζουν στο ποτάμι μ ‘ένα γαϊδούρι φορτωμένο δυο κόφες με τα σύνεργα για το ψάρεμα και παρέα το σκύλο. Ξεφορτώνουν το γαϊδούρι και ο Γιάννης πάει να φέρει το σακί με το αλεβούρι. Ο Σπύρος και ο Κώστας φτειάχνουν το χύμα και τοποθετούν μέσα το δίχτυ και δίπλα τις κόφες. Ο σκύλος κάνει το μπάνιο του παίζοντας με τα ποταμίσια πουλιά. Αφού δέσανε το γάιδαρο κάτω από τον ίσκιο του πλάτανου και του έβαλαν να φάει κλαρί από ιτιές και φύλλα από καλαμιές, άρχισαν να βγάζουν από τις κόφες τα σύνεργα. Φακούς, λαμαρίνες, απόχες, δίχτυ, βρόχια, ψαλίδες, τσεκούρια, αξίνα, φτυάρι, βρόχια και μια απόχη. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται η Βάσω με την οποίο κάναμε μαζί μπάνιο στο μύλο. Παιδιά να βοηθήσω και εγώ ,για να πάρω μερτικό. Βοήθησε και θα πάρεις και συ το μερτικό σου. Βάλε τα σμερούχια και καλάμια για να φράξουμε τη λίμνη και κάτσε να πιάνεις τα κεφαλόπουλα που θα προσπαθούν να φύγουν από τη μια λίμνη στην άλλη

Παιδιά φωνάζει ο Γιάννης. Εγώ θα φτειάξω το χαντάκι για να φεύγει το νερό και σεις θα βάλετε το αλεβούρι στις κόφες, για να το κόψετε με τις ψαλίδες. Πρέπει να φράξουμε τη λίμνη, για να μην φεύγουν τα ψάρια και πηγαίνουν στην άλλη λίμνη. Για να μην αργούμε εγώ θα φτειάξω το χαντάκι λέει ο Σπύρος, εγώ θα κόψω σμερούχια και καλάμια και ο Κώστας θα βάλει τα βρόχια στο νερό. Έτσι έγιναν όλα με μεθοδικότητα και όλοι μαζί άρχισαν με τις ψαλίδες να κόβουν το αλεβούρι. Σε μια στιγμή έρχεται και ο τέταρτος της παρέας, ο Λέγουρδας. Καλά κατάλαβα ρε Νταλόγιαννη ότι θα φλωμόσεις την Πινημένη. Αχιλλέα δε σε βρήκαμε χτές το βράδυ στην παρέα, γιατί ήσουνα στον Οπα και μάζευες σύκα. Σα μεγαλύτερος που είσαι το ξέρουν στο χωριό; Είπαν, για να μην είναι ο Νταλόγιαννης στα κυπαρίσσια, στου Βίγκου, κάτι θα κάνει στο ποτάμι. Άρχισαν όλοι μαζί να θολώνουν το νερό της λίμνης και τα κεφαλόπουλα πήδαγαν από τη μια λίμνη στην άλλα ή έβγαιναν έξω από το νερό. Τα βατράχια, φίδια και καβούρια έβγαιναν έξω από το νερό. Η Βάσω πήρε το μερτικό της και έφυγε νωρίς γιατί θα ανησυχούσαν οι δικοί της. Σε μια στιγμή ο σκύλος άρχισε να ουρλιάζει ,γιατί ένας κάβουρας τον δάγκωσε στο πόδι του, τον ηρέμησα και τος αφαίρεσα από το πόδι του. Τα ψάρια και χέλια άρχισαν να κορφιάζουν , τα βρόχια άρχισαν να βαραίνουν από ψάρια και χέλια και η απόχη άδειαζε στην κόφα από ψαρόχελα. Η νύχτα άρχισε να κάνει την παρουσία της. Ανάψαμε το λουξ και την ασυτελίνη και με τους φακούς φωτίζαμε το νερό της λίμνης. Σε μια στιγμή ακούγεται. Νταλόγιαννη χελομάνα. Φέρε τη λαμαρίνα και απόχη, η χελομάνα όμως χάθηκε στο νερό. Η μια κόφα γέμισε, η άλλη είναι στη μέση, τα βρόχια είναι ασήκωτα και εκείνη τη στιγμή η χελομάνα μπαίνει στην απόχη. Ο σκύλος παίζει μαζί της και με γρήγορες κινήσεις ο Λέγουρδας τη σκοτώνει με το τσεκούρι και τη βάζει στην κόφα

Ο σκύλος γαυγίζει δυνατά. Σβήνουν τους φακούς, το λουξ και την ασυτελίνη και επικρατεί ησυχία. Όλοι στήνουν αυτί. Πλησιάζουν τα βήματα όλο και πιο κοντά. Ο σκύλος πήρε το σύνθημα και κάνει αιφνιδιασμό. Οι άλλοι τρείς μπαίνουν στη λίμνη μαζεύουν τα βρόχια και ο Νταλόγιαννης φορτώνει στο γάιδαρο τις κόφες που ήταν βαριές και ασήκωτες, όπως και τα βρόχια.

Αστυνομία. Σας πιάσαμε, μην κουνηθείτε. Πιάστε το σκύλο σας.

Άστους να κάνουν ότι θέλουν. Φέρε την απόχη και φύγαμε

Βοήθεια-βοήθεια, ο σκύλος με δάγκωσε, θα σας κλείσουμε στο τμήμα

Η παρέα αφού φόρτωσε τα πράγματα στο γαϊδούρι, πήρε το δρόμο προς τον άγιο Βλάσση και από εκεί στο νεκροταφείο και ο σκύλος απειλούσε τους απρόσκλητους επισκέπτες. Σε μια στιγμή ο ενας της παρέας φωτίζει τη λίμνη και βλέπει 4 γύρω από τη λίμνη.

Ποιος είσαι ρε κερατά που φωτίζεις. Ότι πήρατε - πήρατε, τα υπόλοιπα ψαρόχελα είναι δικά μας.

Καλεί το σκύλο και το βαθύ σκοτάδι καλύπτει τις κινήσεις τους. Τρέχοντας μαζί με το σκύλο συναντά την παρέα και ο Σπύρος τον ρωτά

Ποιοί ήταν;

Ο αδερφός μου με κάτι ξύπνιους.

Εμείς τη δουλειά μας την κάναμε. Χάσαμε μερικά ψάρια. Τα πιο πολλά τα πιάσαμε. Θα πάμε να τα μοιράσουμε στο νεκροταφείο.

Στο νεκροταφείο με το φως των καντηλιών των μνημάτων, γίνεται η δίκαιη μοιρασιά. Ξεχωρίζουν τα χέλια και τα ψάρια, τα κάνουν βουρλιές και φεύγουν για το χωριό. Τα καφενεία και οι ταβέρνες είναι ακόμη ανοιχτά και το τσου μπόξ, παίζει τραγούδια του Καζαντζίδη. Ενα φορτηγό αυτοκίνητο εκείνη τη στιγμή με τα φώτα τυφλώνει το γάιδαρο και τον τραβούν από το καπίστρι, για να μην γίνει ατύχημα.

Η παρέα χωρίζει, βάζουν τα ψάρια στο ψυγείο πάγου και την άλλη ημέρα πάνε όλοι μαζί στη λίμνη. Το θέαμα ήταν συναρπαστικό. Πάνω από 50 άτομα άνδρες, γυναίκες, νέοι, γέροι, σκυλιά ,μέσα και έξω από τη λίμνη της Πινημένης. Σωστό πανδαιμόνιο. Ψαρεύουν όλοι.

Μια σκυλομαρίνα με δάγκωσε. Βοήθεια........

Δεν ξέρεις ότι οι σκυλομαρίνες έχουν δόντια. Μήπως της πέρασες για χαμοσούρτη.

Η παρέα χαίρεται για το θέαμα. Το αλεβούρι έκανε το θαύμα του. Όλο το χωριό θα γιορτάσει.

Την άλλη ημέρα ξημέρωνε 6 Αυγούστου. Ήταν η γιορτή του Σωτήρος που το έθιμο απαιτεί ψάρι.