ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.ΣΤΑΦΙΔΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ 1963
Η Βαλύρα είχε κάποτε συνεταιρισμό και είχε το γραφείο του στην οικία Παπασαραντοπούλου, η οποία καταστρέφεται και σαπίζει στο πίσω μέρος της το ερπηστιοφόρο τρακτέρ, το οποίο είναι ακόμη στα αζήτητα και είναι σκεπασμένο από τα βάτα.
Γιατί αυτή η μεγάλη αδιαφορία από όλες τις εκλεγμένες τοπικές ηγεσίες;
Πότε θα αναλάβουν τις ευθύνες τους και πότε και σε ποιούς θα λογοδοτήσουν.
Εκλέχτηκαν για να βοηθήσουν για το κοινό καλό του χωριού, να το ενώσουν και όχι να το διχάσουν , ή για το δήθεν και το φαίνεσθαι;
Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες τους για να βρει προκοπή το χωριό μας έχοντας οράματα, αξίες και ιδανικά για προκοπή, ανάπτυξη, αλληλεγγύη και προπάντων σεβασμός στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον, το οποίο πρέπει να μελετήσουμε, γνωρίσουμε και έτσι θα το αγαπήσουμε
Καταστρέφεται και χάνεται η πολιτιστική-πολιτισμική κληρονομιά και οι επόμενες γενιές δεν θα γνωρίζουν τίποτε από το πλούσιο παρελθόν του χωριού μας.
Φωτογράφισα το σταφιδικό δελτίο με το πλούσιο υλικό και όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το πάρει και φωτοτυπήσει για το αρχείο του .
Η νέα εκλεγμένη τοπική αρχή ας αναλάβει την ευθύνη με το δραστήριο σύλλογο γυναικών Βαλύρας να πάρει τα τρακτέρ και να το στεγάσει στην αποθήκη του σιδηροδρομικού σταθμού που βρίσκεται και το παλιό εργοστάσιο ΒΟΤΡΥΣ .
Ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΒΑΛΥΡΑΣ.
Η ανασύσταση του συνεταιρισμού Βαλύρας έγινε το 1932-33.
Ιδρυτικά μέλη του ήταν ο Ιωάννης Λινάρδος (πατέρας του Ερρίκου) Ευστάθιος Γαλανόπουλος, Αναστάσιος Κοντοπανάγος, Βασίλης Γεωργακόπουλος πατέρας του Γιώρη με το παρατσούκλι (Πλατσάρας). Έγινε με μερίδα 1000 δραχμών και ήταν γεωργικός πιστωτικός και επεξεργασίας σύκων. Ο πρώτος γραμματέας του ήταν ο Γιώργος Ηλιόπουλος αδελφός του Ηλία Ηλιόπουλου (Κουρολιά).
Στις εκάστοτε διοικήσεις υπήρξαν οι Μήτσος Σταυριανόπουλος (της Ζαχάρως ο πατέρας), Βίγκος Χαρίλαος, Αντώνης Παπαδόπουλος και Σπύρος Βίγκος. Τα ιδρυτικά μέλη ήταν 200 και με την καλλιέργεια ρυζιού έφθασαν 314. Έγιναν όλοι από μόνοι τους συνέταιροι και η ιδέα ήρθε από το σχέδιο Μάρσαλ. Στη Βαλύρα ήρθαν και οι επιχειρηματίες Κακαβάς και Δουβόγιαννης Χαρίλαος οι οποίοι ανταγωνίζονταν το συνεταιρισμό και μετά από λίγα χρόνια έφυγαν οριστικά. Το 1952 η παραγωγή ήταν 240 τόνοι σε 460 στρέμματα τα οποία ποτίζονταν με τρία ταμπούκια. Την χρονιά αυτή άνοιξε το εξοχικό του κέντρο ο Πούλος Τσαγκάρης και βγήκαν τα πρώτα διπλώματα ελκυστήρων φτάνοντας έτσι τα πρώτα τρακτέρ στη Βαλύρα. Από τη διοίκηση προσελήφθησαν ο Νίκος Γεωργακόπουλος και Κώστας Παπαϊωάννου που δούλευαν 24 ώρες το 24ωρο στηρίζοντας τον συνεταιρισμό.
Την απόφαση της καλλιέργειας του ρυζιού την κανόνιζε η γενική συνέλευση. Οι πρόεδροι κάθε φορά ήταν: Γιώρης Γρίβας, Κώστας Γκομέσης, Γιώρης Τσάμης και Γιώρης Σφήκας. Το 1954 το μέλος του συνεταιρισμού Ηλίας Μπουρίκας πήγε στο σανατόριο.
Ο Βασίλης Καπότης θέλοντας να εξυπηρετήσει τους συνεταίρους έδινε σπόρους, τροφές και λιπάσματα χωρίς να παίρνει χρήματα. Ο επόπτης του συνεταιρισμού ήταν χήτης και βρήκε την ευκαιρία να κλείσει το συνεταιρισμό, γιατί το πάνω χέρι στον συνεταιρισμό τον είχαν κομμουνιστές. Τότε ανέλαβε το συνεταιρισμό ο Μαρίνος Γεωργακόπουλος και τη θέση του Βασίλη Καπότη ο Θεμιστοκλής Καρύδης.
Αφού έγινε έλεγχος, απολογισμός και ανακοίνωση του πορίσματος ανέλαβαν τη διοίκηση ο Πούλος Τσαγκάρης, Γιάννης Λιοντήρης, Θανάσης Ραμογιαννόπουλος και Αντώνης Παπαδόπουλος.
Ο συνεταιρισμός διατηρείται και νοερά μέχρι το 1974 προϊστάμενος εποπτικού ήταν ο Παναγιώτης Λιοντήρης (Σιαφάκας) και σε μία περίοδο ήταν ο Γιώρης Καρύδης. Η Βαλύρα τότε είχε αρκετό χρήμα, γλέντια και ξενύχτια. Ο Ηλίας Μπουρίκας έγραφε άρθρα στην εφημερίδα «σημαία» για το συνεταιριστικό κίνημα. Ταμίας ήταν ο Γιώργης Φωτεινός και ο μηχανικός εξοπλισμός ήταν δύο τρακτέρ (το ένα σαπίζει στο κτίριο του συνεταιρισμού) και δύο αντλητικά 70 ίππων το καθένα. Τότε δόθηκαν και τα πρώτα διπλώματα τρακτέρ για όλη τη Μεσσηνία.
Ξανάγινε έλεγχος και ο επόπτης κάνοντας λογιστικό έλεγχο και βρήκαν έλλειμμα 64000 από λιπάσματα και 17000 από το ταμείο του συνεταρισμού.
Ο Ξενοφών Καρτερολιώτης, Γιώργης Στρατής αδελφοί Τσάμη και Αναστάσιος Μακρής έπαιρναν θετική στάση στη καλλιέργεια ρυζιού. Υδρονομείς που πότιζαν τα καρίκια ήταν ο Νίκος Περιβολάρης και Γιάννης Λύρας. Ο Θανάσης Καρύδης ήταν στις μηχανές και τα τρακτέρ ενώ στα αντλητικά ήταν ο Χρίστος Ιωάννου και Βασίλης Δημόπουλος.
Χασάπης τότε στη Βαλύρα ήταν ο Ντίνος Καρτερολιώτης και για να πάρει κάποιος την Κυριακή ψητή γουρνοπούλα έπρεπε να δηλώσει από την Τρίτη.
Ο επόπτης Γιάννης Κοκόλης έστειλε σε δίκη στο Ναύπλιο το Βασίλη Καπότη και καταδικάστηκε σε 6 μήνες φυλακή, ενώ δεν του είχε εκδώσει ο συνεταιρισμός δικαιολογητικά για μισθό, οδοιπορικά και αποζημίωση για εκτός έδρας. Τη θέση του Βασίλη πήρε ο Νίκος Μπάκας. Ήρθε ο Βασίλης Καπότης με 25.000 τις οποίες θα κατέθετε για να μείνει στη δουλειά και να ξεχρεωθεί. Έπρεπε να ρωτηθεί ο επιθεωρητής και πρότεινε εκλογές και στο ψηφοδέλτιό του ο Ηλίας Μπουρίκας έλαβε 270 ψήφους και εκλέχτηκαν οι Παρασκευάς Φειδάς, Βασίλειος Μπακόπουλος του Αριστείδη, Ευστάθιος Γαλανόπουλος και Θόδωρος Γεωργακόπουλος. Ο συνεταιρισμός χρεοκόπησε από την ιδεοπολιτική αντιπαλότητα των συνεταίρων και η ιδέα αυτή του συνεταιριστικού κινήματος είναι αρκετά απωθητική.
Ο συνεταιρισμός και η γέφυρα της Βαλύρας
TOY ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΤα στοιχεία αυτά είναι από συνέντευξη του Ηλία Μπουρίκα, που δυστυχώς έφυγε σύντομα, έχοντας να με ενημερώσει για πολλά γεγονότα του χωριού μας, ευχάριστα και δυσάρεστα.
Είναι δημοσιευμένα στην εφημερίδα , ΓΕΓΟΝΟΤΑ και ΕΒΔΟΜΑΔΑ στην ΠΆΤΡΑ, τα έτη 2000-1.
Τα έχω όλα σε δερματόδετο τόμο, όπως και όλα τα φύλλα της εφημερίδας Βαλύρα.
Α. Ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΒΑΛΥΡΑΣ.
Η ανασύσταση του συνεταιρισμού Βαλύρας έγινε το 1932-33.
Ιδρυτικά μέλη του ήταν ο Ιωάννης Λινάρδος (πατέρας του Ερρίκου) Ευστάθιος Γαλανόπουλος, Αναστάσιος Κοντοπανάγος, Βασίλης Γεωργακόπουλος πατέρας του Γιώρη με το παρατσούκλι (Πλατσάρας). Έγινε με μερίδα 1000 δραχμών και ήταν γεωργικός πιστωτικός και επεξεργασίας σύκων. Ο πρώτος γραμματέας του ήταν ο Γιώργος Ηλιόπουλος αδελφός του Ηλία Ηλιόπουλου (Κουρολιά).
Στις εκάστοτε διοικήσεις υπήρξαν οι Μήτσος Σταυριανόπουλος (της Ζαχάρως ο πατέρας), Βίγκος Χαρίλαος, Αντώνης Παπαδόπουλος και Σπύρος Βίγκος. Τα ιδρυτικά μέλη ήταν 200 και με την καλλιέργεια ριζιού έφθασαν 314. Έγιναν όλοι από μόνοι τους συνέταιροι και η ιδέα ήρθε από το σχέδιο Μάρσαλ. Στη Βαλύρα ήρθαν και οι επιχειρηματίες Κακαβάς και Δουβόγιαννης Χαρίλαος οι οποίοι ανταγωνίζονταν το συνεταιρισμό και μετά από λίγα χρόνια έφυγαν οριστικά. Το 1952 η παραγωγή ήταν 240 τόνοι σε 460 στρέμματα τα οποία ποτίζονταν με τρία ταμπούκια. Την χρονιά αυτή άνοιξε το εξοχικό του κέντρο ο Πούλος Τσαγκάρης και βγήκαν τα πρώτα διπλώματα ελκυστήρων φτάνοντας έτσι τα πρώτα τρακτέρ στη Βαλύρα. Από τη διοίκηση προσελήφθησαν ο Νίκος Γεωργακόπουλος και Κώστας Παπαϊωάννου που δούλευαν 24 ώρες το 24ωρο στηρίζοντας τον συνεταιρισμό.
Την απόφαση της καλλιέργειας του ρυζιού την κανόνιζε η γενική συνέλευση. Οι πρόεδροι κάθε φορά ήταν: Γιώρης Γρίβας, Κώστας Γκομέσης, Γιώρης Τσάμης και Γιώρης Σφήκας. Το 1954 το μέλος του συνεταιρισμού Ηλίας Μπουρίκας πήγε στο σανατόριο.
Ο Βασίλης Καπότης θέλοντας να εξυπηρετήσει τους συνεταίρους έδινε σπόρους, τροφές και λιπάσματα χωρίς να παίρνει χρήματα. Ο επόπτης του συνεταιρισμού ήταν χήτης και βρήκε την ευκαιρία να κλείσει το συνεταιρισμό, γιατί το πάνω χέρι στον συνεταιρισμό τον είχαν κομμουνιστές. Τότε ανέλαβε το συνεταιρισμό ο Μαρίνος Γεωργακόπουλος και τη θέση του Βασίλη Καπότη ο Θεμιστοκλής Καρύδης.
Αφού έγινε έλεγχος, απολογισμός και ανακοίνωση του πορίσματος ανέλαβαν τη διοίκηση ο Πούλος Τσαγκάρης, Γιάννης Λιοντήρης, Θανάσης Ραμογιαννόπουλος και Αντώνης Παπαδόπουλος.
Ο συνεταιρισμός διατηρείται και νοερά μέχρι το 1974 προϊστάμενος εποπτικού ήταν ο Παναγιώτης Λιοντήρης (Σιαφάκας) και σε μία περίοδο ήταν ο Γιώρης Καρύδης. Η Βαλύρα τότε είχε αρκετό χρήμα, γλέντια και ξενύχτια. Ο Ηλίας Μπουρίκας έγραφε άρθρα στην εφημερίδα «σημαία» για το συνεταιριστικό κίνημα. Ταμίας ήταν ο Γιώργης Φωτεινός και ο μηχανικός εξοπλισμός ήταν δύο τρακτέρ (το ένα σαπίζει στο κτίριο του συνεταιρισμού) και δύο αντλητικά 70 ίππων το καθένα. Τότε δόθηκαν και τα πρώτα διπλώματα τρακτέρ για όλη τη Μεσσηνία.
Ξανάγινε έλεγχος και ο επόπτης κάνοντας λογιστικό έλεγχο και βρήκαν έλλειμμα 64000 από λιπάσματα και 17000 από το ταμείο του συνεταρισμού.
Ο Ξενοφών Καρτερολιώτης, Γιώργης Στρατής αδελφοί Τσάμη και Αναστάσιος Μακρής έπαιρναν θετική στάση στη καλλιέργεια ρυζιού. Υδρονομείς που πότιζαν τα καρίκια ήταν ο Νίκος Περιβολάρης και Γιάννης Λύρας. Ο Θανάσης Καρύδης ήταν στις μηχανές και τα τρακτέρ ενώ στα αντλητικά ήταν ο Χρίστος Ιωάννου και Βασίλης Δημόπουλος.
Χασάπης τότε στη Βαλύρα ήταν ο Ντίνος Καρτερολιώτης και για να πάρει κάποιος την Κυριακή ψητή γουρνοπούλα έπρεπε να δηλώσει από την Τρίτη.
Ο επόπτης Γιάννης Κοκόλης έστειλε σε δίκη στο Ναύπλιο το Βασίλη Καπότη και καταδικάστηκε σε 6 μήνες φυλακή, ενώ δεν του είχε εκδώσει ο συνεταιρισμός δικαιολογητικά για μισθό, οδοιπορικά και αποζημίωση για εκτός έδρας. Τη θέση του Βασίλη πήρε ο Νίκος Μπάκας. Ήρθε ο Βασίλης Καπότης με 25.000 τις οποίες θα κατέθετε για να μείνει στη δουλειά και να ξεχρεωθεί. Έπρεπε να ρωτηθεί ο επιθεωρητής και πρότεινε εκλογές και στο ψηφοδέλτιό του ο Ηλίας Μπουρίκας έλαβε 270 ψήφους και εκλέχτηκαν οι Παρασκευάς Φειδάς, Βασίλειος Μπακόπουλος του Αριστείδη, Ευστάθιος Γαλανόπουλος και Θόδωρος Γεωργακόπουλος. Ο συνεταιρισμός χρεοκόπησε από την ιδεοπολιτική αντιπαλότητα των συνεταίρων και η ιδέα αυτή του συνεταιριστικού κινήματος είναι αρκετά απωθητική.
ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΦΕΙΔΑΣ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ, ΜΠΟΒΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΟΝΙΑΡΗΣ ΛΥΡΑΣ ΤΣΙΛΙΒΙΤΗΣ
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ
ΘΑΝΟΣ ΜΠΟΥΡΟΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ ΣΤΑ ΡΥΖΙΑ
ΤΟ ΤΡΑΚΤΕΡ ΠΟΥ ΣΑΠΙΖΕΙ
ΟΙ 3 ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου