2019 Απολογισμός δράσης Κ.Ε.Π. Α΄εξαμήνου έτους!!!

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.

Η Δώρα Γιαννίτση είναι διευθύντρια του ΚΕΠ (ΚEΝΤΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ) στη Μόσχα, και έχει καταγωγή από την Εύα Μεσσηνίας.

Σπούδασε στην Ελλάδα και μετά με υποτροφία στο Λεμονόσοφ, και με το πέρας των σπουδών της ανέλαβε τη θέση αυτή.

Τιμά την ίδια, το χωριό της και την Ελλάδα που πολλά παιδιά σαν τη Δώρα κατέχουν σημαντικές θέσεις σε χώρες του εξωτερικού.

Από τη μεριά μου της εύχομαι να έχει υγεία και να δημιουργεί τις καλλίτερες σχέσεις μεταξύ των λαών Ελλάδας Ρωσσίας.

Στο  Συνέδριο της Μεσσηνιακής Αμφικτυονίας στις 03/08/2019 εκλέχθηκε πρόεδρος Ευρώπης, για  τη Μεσσηνιακή Αμφικτυονία, της οπόίας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Της εύχομαι καλό μήνα, καλή δημιουργική χρονιά και να πραγματώσει όλα της τα όνειρα, σε προσωπικό, οικογενειακό , και επαγγελματικό επίπεδο.
Το ερχόμενο καλοκαίρι θα συναντηθούμε στα μέρη μας, σε βουνό ή θάλασσα, και έχουμε να πούμε πολλά.

14^η συνεχόμενη χρоνιά ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! –

650 σπουδαστές

25 τμήματα ελληνικής γλώσσας

11 εστίες διάδοσης ελληνικής γλώσσας

50 διοργανωθείσες εκδηλώσεις

7 θεατρικά εγχειρήματα, μεταξύ των οποίων 1 πρεμιέρα στο Βλαντιβοστόκ

4 βραβεύσεις

39 συμμετοχές σε εκδηλώσεις προώθησης-προβολής του ελληνικού πολιτισμού και στήριξη ενημέρωσης-χορηγοί επικοινωνίας σε εκδηλώσεις ελληνορωσικής σύμπραξης

20 δημοσιεύσεις σε ΜΜΕ και πολλά άλλα…!!!              

        ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ – ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ !!!

Σας ευχαριστούμε θερμά που ζήσατε μαζί μας και αυτούς τους μήνες, που ήσασταν κοινωνός και μέτοχος των προσπαθειών μας, συνοδοιπόρος και  εμψυχωτής μας.

Η δράση μας στο σύνολό της είναι ταγμένη στην ανάδειξη των κοινών σελίδων ιστορίας, που συνδέουν τους δύο ομόδοξους λαούς, Έλληνες και Ρώσους, με μακραίωνους δεσμούς ιστορικής, πολιτισμικής, πνευματικής εγγύτητας και παραπέμπουν στις ιδέες της Ορθόδοξης Ανατολής, με κοινή νοοτροπία και αντίληψη για τον άνθρωπο και τον κόσμο, που βασίζονται στις πανανθρώπινες, διαχρονικές και καθολικές αξίες και ιδανικά της συνέπειας, της πίστης στο χρέος, της αγάπης, της πραγματικής αρετής και ανάγονται από τα κείμενα των αρχαίων κλασσικών μας, από το μήνυμα καθολικής αγάπης της Αντιγόνης, αποκρινόμενης στις απειλές του Κρέοντα  «...ούτοι συνέχθην, αλλά συμφιλείν έφυν...». 

Κατά γενική ομολογία, η ποσότητα και ποιότητα των εκδηλώσεων, που πραγματοποιεί το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. ανταποκρίνεται στις και πληρεί τις απαιτήσεις ενός ΕΘΝΙΚΟΥ Κέντρου Πολιτισμού, αντάξιου του τεραστίων διαστάσεων πολιτισμικού κληροδοτήματος της Ελλάδας. Η δουλειά μας διέπεται από πάθος, μεράκι, ζήλο, στηρίζεται στη μέχρι σήμερα συνέπεια μιας ολιγομελούς ομάδας μαικηνών, στον ενθουσιασμό και την αυταπάρνηση των στελεχών και του ολιγομελούς προσωπικού του, στην αγάπη και την υποστήριξη του κοινού μας, Ελλήνων και Φιλελλήνων, που μάς τροφοδοτούν με φτερά δημιουργίας και ενέργειας!!!  

Το Κ.Ε.Π. πραγματικά αποτελεί ένα εθνικό κεφάλαιο στην φίλη ομόδοξη χώρα, μία παρακαταθήκη, που, ουσιαστικά, αποτελεί νομοτελειακή εξέλιξη στη δυναμική της ανάπτυξης των σχέσεων των δύο ομόδοξων λαών μας, Ελλήνων και Ρώσων, νομοτελειακή εξέλιξη της ιστορικής, πνευματικής, πολιτισμικής κοινότητας των λαών μας.

Καλούμεθα από κοινού να περιφρουρήσουμε αυτό, που με αγάπη δημιουργήθηκε, εκφράζει τους Έλληνες και Φιλέλληνες, τυγχάνει απήχησης και ανταπόκρισης στη ρωσική κοινωνία. Είναι ζήτημα συλλογικής ευθύνης, διότι και το προϊόν του Κ.Ε.Π. είναι συλλογικό, ο δείκτης ωφελιμότητάς του για το κοινό είναι πασιφανής. 

Συνεχίζουμε άοκνα μαζί και το υπόλοιπο της χρονιάς  2019.

ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ !!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ !!!

Με εκτίμηση

Δώρα Γιαννίτση,

διευθύντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π.

 

Θεοδώρα Γιαννίτση,

διδάκτωρ ιστορικών επιστημών Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας «Lomonosov»,

διευθύντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού Μόσχας (www.hecucenter.ru)

 

Η δράση του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού με έδρα τη Μόσχα υπό το πρίσμα της συμπλήρωσης των 180 ετών της σύναψης διπλωματικών σχέσεων

 Ελλάδος – Ρωσίας: ανάγκη και νομοτέλεια.  

 

Ελλάδα και Ρωσία, Έλληνες και Ρώσοι, δύο λαοί, δύο ιστορίες, δύο πορείες στο χώρο και το χρόνο που συχνά διαπλέκονται, ενίοτε δε ταυτίζονται.

Βυζάντιο, χριστιανισμός, μεσαίωνας, Έλληνες λόγιοι και αγιογράφοι στη Ρωσία, ίδρυση το 1687 της Σλαβο-Ελληνο-Λατινικής Ακαδημίας στη Μόσχα από τους αδελφούς Λιχούδη, 18^ος αι., Ρώσο-Τουρκικοί πόλεμοι, μεταναστευτικό κύμα Ελλήνων προς τη Ρωσία, ίδρυση ελληνικών κοινοτήτων στη Νότια κυρίως Ρωσία, δραστήρια συμμετοχή της ρωσικής διπλωματίας στην υπόθεση λύσης του Ελληνικού Ζητήματος, αυτά όλα αποτελούν ορισμένα μόνο παραδείγματα διασταύρωσης της ιστορικής πορείας των δύο λαών. Στα τέλη του 18ου αι. Και κυρίως κατά τον 19^ο αι. οι ελληνορωσικές σχέσεις και η ανάπτυξη του ελληνικού πολιτισμού στη Ρωσία αποκτούν  νέα δυναμική, πράγμα στο οποίο συμβάλλει η ενίσχυση των ελληνικών κοινοτήτων στη νότια, κυρίως, επικράτεια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, η προστασία και τα προνόμια που αυτές χαίρουν εκ μέρους των ρωσικών Αρχών και το ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον της ρωσικής κοινής γνώμης απέναντι στα ελληνικά δρώμενα.
Ο ελληνικός πληθυσμός, αξιοποιώντας τα προνόμια, που του παραχωρούν οι ρωσικές Αρχές, μετουσιώνεται σε ένα αναπόσπαστο δυναμικό στοιχείο της κοινωνικο-πολιτικής και οικονομικής ζωής της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι ελληνικές κοινότητες αναπτύσσουν έντονη κοινωνική, φιλανθρωπική, εκπαιδευτική, και πολιτιστική δράση, η οποια δεν περιορίσεται μόνο στην επικράτεια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας αλλά επεκτείνεται και στον ελληνικό χώρο, στη δε Ρωσία λειτουργούν ελληνικά σχολεία, ελληνικά σωματεία, εκδίδεται περιοδικός τύπος και βιβλία  στην ελληνική γλώσσα.
Σε αυτό το σημείο θα επιθυμούσα να αναφέρω ένα παράδειγμα από τη δράση της ελληνικής κοινότητας της Οδησσού, με επικεφαλής τον γνωστό έμπορα της εποχής Θεόδωρο Ροδοκανάκη, η οποία, κατά τη διάρκεια της επανάστασης στην Κρήτη της περιόδου 1866-1869, δημιούργησε μία επιτροπή αλληλεγγύης προς τη Μεγαλόνησο, διεξήγαγε εράνους και, με την αρωγή και σύμπραξη της ρωσικής κυβέρνησης, συγκέντρωνε κεφάλαια για την ενίσχυση του αγώνα των Κρητικών. Ο δε Θεόδωρος Ροδοκανάκης, με δικά του πλοία, μετέφερε ανιδιοτελώς στο νησί επισιτιστική βοήθεια. Επιτροπές αλληλεγγύης, μάλιστα, λειτούργησαν σε αρκετές πόλεις της Ρωσίας. Σε αυτές μετείχαν όχι μόνο Έλληνες αλλά και Φιλέλληνες, μεταξύ των οποίων ο γνωστός Ρώσος ζωγράφος Αϊβαζόφσκι, ο οποίος δημοπράτησε μερικούς πίνακές του και τα έσοδα τα διοχέτευσε στον αγώνα της Κρήτης για την ανεξαρτησία της.[1]
 Οι δυσκολίες της σοβιετικής περιόδου – περίοδος εκκαθαρίσεων, αποτελούν τραγική, αναμφίβολα, δοκιμασία για τον Ελληνισμό της Ρωσίας- ο οποίος, παρά ταύτα, κατορθώνει να διατηρήσει την ταυτότητά του.
Παράλληλα, ιδίως από το δεύτερο ήμισυ του 20^ου αι., αναπτύσσεται στη Ρωσία μία ολόκληρη σχολή ελληνιστών και έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε σε αυτό το Συνέδριο ορισμένους από αυτούς, όπως οι ακαδημαϊκοί κ.κ. Αρς, Μεντβέντεβ, Πριάχιν, καθώς επίσης στη ρωσική μέση εκπαίδευση δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην αρχαιοελληνική κυρίως ιστορία.
 Πριν ακριβώς τρία χρόνια, με πρωτοβουλία και στήριξη μία ολιγόριθμης ομάδας ομογενών επιχειρηματιών της Ρωσίας ιδρύεται στη Μόσχα το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού που έχει ως στόχους τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού στη ρωσική πρωτεύουσα, την ενίσχη των ελληνορωσικών πολιτιστικών σχέσεων και την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, Ελλήνων και Φιλελλήνων, όλων αυτών που με την δραστηριότητά του (επαγγελματική και όχι απαραίτητα), συμβάλλουν στην ελληνορωσική σύμπραξη.
  Τα προγράμματα του Κέντρου, που διεξάγονται σε ανιδιοτελή για το κοινό βάση, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στα τακτικά και τα μεμονωμένα.
Στα τακτικά συμπεριλαμβάνονται η διδασκαλία της ελληνική γλώσσας, διαλέξεις ελληνικής ιστορίας, μαθήματα χορού και λειτουργία χορωδίας.
Στα μεμονωμένα συμπεριλαμβάνονται διαφόρου τύπου εκδηλώσεις, όπως παρουσιάσεις βιβλίων, προβολές ελληνικού κινηματογράφου, εκδηλώσεις αφιερωμένες στις ελληνικές επετείους, διάφοροι κύκλοι διαλέξεων αρχαιολογικού και λογοτεχνικού χαρακτήρα, εκθέσεις βιβλίων, εκθέσεις ζωγραφικής, διοργάνωση στρογγυλών τραπεζιών, ημερίδων και συνεδρίων, συναυλίες, έκδοση βιβλίων, έκδοση εγχειριδίου νεοελληνικής γλώσσας για ρωσόφωνους, παραγωγή ντοκιμαντές για τη ζωή και το έργο βετεράνων του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου ελληνικής καταγωγής κ.α. Επιτρέψτε μου να επισημάνω την έκθεση στην Κρατική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας, αφιερωμένη στα 180 της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου, που συνοδεύτηκε και από επιστημονική ημερίδα, συναυλία Ελλήνων νεαρών ταλαντούχων μουσικών που ολοκλήρωσαν σπουδές στη Μόσχα, έκθεση ζωγραφικής νεαρών Ελληνίδων και Κυπρίων ζωγράφων, αποφοίτων της σχολής καλών τεχνών «Σούρικωφ» της Μόσχας, έκθεση ζωγραφικής, στην οποία εκτέθησαν έργα 16 Ρώσων ζωγράφων, οι οποίοι το καλοκαίρι του 2006, στα πλαίσια προγράμματος της UNESCO, επισκέφθηκαν τη Χάρα μας και την απαθανάτισαν, συναυλία μουσικής με έργα Ελλήνων συνθετών στα ανάκτορα ΤΣΑΡΙΤΣΙΝΟ της Μόσχας κ.α.
Αυτό, ωστόσο, που θα επιθυμούσα να τονίσω είναι ο άμεσος, αβίαστος, ειλικρινής, ανιδιοτελής τρόπος που το ρωσικό κοινό προσέγγισε το Κέντρο μας.
Μέσα σε διάστημα 20 ημερών από την έναρξη λειτουργίας του Κέντρου το Νοέμβριο του 2005 περί τα 120 άτομα εκδήλωσαν την επιθυμία να διδαχθούν την ελληνική γλώσσα. Σε λίγους μήνες ο αριθμός αυτός είχε ανέβει στα 200 άτομα.
Το δεύτερο έτος λειτουργία του Κ.Ε.Π. την ελληνική διδάχθηκαν περί τα 300 άτομα,
Το τρίτο έτος (την απελθούσα ακαδημαϊκή) χρονιά 650 άτομα, ενώ αυτή τη στιγμή ξεκινάμε με 550 νέους πρωτοετείς μαθητές και άλλους 300 που απαρτίζουν το 2^ο,  , 3^ο και 4^ο έτος. Ολοένα και περισσότεροι μαθητές εγγράφονται στα μαθήματα χορού και τη χορωδία, το Κέντρο επισκέπτεται καθημερινά κοινό είτε για να δανειστεί βιβλία στην ελληνική από τη βιβλιοθήκη μας, ελληνικές ταινίες και μουσική από την ταινιοθήκη και το μουσικό μας αρχείο, στις εκδηλώσεις του Κέντρου οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει φιλίες και διαπροσωπικές σχέσεις, ουσιαστικά, δηλαδή, το Κέντρο κατέστη σε μία εστία, γύρω από την οποία άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους με κοινό ενδιαφέρον, με κοινό γνώμονα τον ελληνικό πολιτισμό, την ελληνική γλώσσα, την ελληνική τέχνη, την ελληνική ιστορία, με κοινό αντικείμενο την Ελλάδα μέσα στους αιώνες. Για άλλη μια φορά επισημαίνω τον αβίαστο τρόπο προσέγγισης του Κέντρου και το υψηλο ποσοστό συμμετοχής, αυθόρμητης συμμετοχής, και σύμπραξης του κοινού στις εκδηλώσεις του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού, γεγονός που μας επιτρέπει να πούμε ότι η σύσταση και λειτουργία του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού ανταποκρίνεται σε ανάγκη της σημερινής ρωσικής κοινωνίας που αφορά ενδιαφέρον για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, αλλά και νομοτέλεια της δυναμικής και εξέλιξης στις σχέσεις των δύο λαών.
 Και επιτρέψτε μου να τελειώσω με ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Αλεξάντρ Μιλιουκώφ, Ρώσου περιηγητή του δεύτερου ήμισυ του 19^ου αι., ο οποίος επισκέφθηκε τη Χώρα μας. Πρόκειται για το 1857, περίοδο μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο, όταν η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας όλο και περισσότερο προσανατολίζεται προς τη Δύση, ενώ η επιρροή της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή είναι αποδυναμωμένη. Ο Μιλιουκώφ αναφέρει ότι κατά τον περίπατό του στους πρόποδες της Ακρόπολης και συνοδευόμενος από έναν Έλληνα γνωστό του, με τον οποίο επικοινωνούσε στη γαλλική, συνάντησε έναν ηλικιωμένο Έλληνα βοσκό. Ο βοσκός, στην αρχή, νόμισε ότι ο ξένος περιηγητής είναι Γερμανός, αφού, όμως, έμαθε ότι πρόκειται για Ρώσο “το συνοφρυωμένο πρόσωπο του γέροντα φωτίστηκε. –Ρώσος! – είπε ο γέρος τοποθετώντας το χέρι στην καρδιά, - κάθισε, κάθισε! Οι Ρώσοι είναι προσκεκλημένοι μας! Οι Ρώσοι είναι αδέρφια μας!”[2]
Νομίζω ότι αυτά τα λόγια του Έλληνα βοσκού χαρακτηρίζουν με το βέλτιστο τρόπο τις σχέσεις των δύο λαών διαχρονικά, πρωτίστως σε διαπροσωπικό επίπεδο, σε επίπεδο απλών ανθρώπων, ανεξαρτήτως πολιτικών συγκυριών, ισορροπιών και σκοπιμοτήτων.

 

 

 

---

[1] Όρα: Σενκέβιτς Ι.Γ..Η Ρωσία και η Επανάσταση της Κρήτης 1866-1869. Μόσχα, 1970. Σελ. 87.

          

           Αγγελιαφόρος της Οδησσού. Οδησσός ,1867. № 38, 84, 85, 128. 

              

 

 

[2] Μιλιουκώφ Α.Π. Αθήνα και Κωνσταντινούπολη Περιηγητικές σημειώσεις του Α. Μιλιουκώφ το 1857. Μέρος 1. Αγία Πετρούπολη, 1859. Σ. 53.