TO ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟ ΣΤΟ ΜΠΙΖΑΝΙ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ

                                                                                     ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Από τον αείμνηστο βαλυραίο Αθανάσιο Καρύδη, τον οποίο είχα επισκεφτεί 2 φορές στη Θεσσαλονίκη, φωτογράφισα από το αρχειακό του υλικό, τη φωτογραφία οικοπέδου του ξεροπήγαδου, τις Τούρλες μετά το Γοργόρεμα (που τώρα δεν υπάρχουν) και μου έστειλε ταχυδρομικά την ιστορία του Ξεροπήγαδου, την οποία φωτογράφισα και αναρτώ.

Από φουρνέλο ο θείος μου Βαγγέλης Βάκρινος  έχασε το ένα μάτι του προσπαθώντας να σπάσουν το πέτρωμα που συνάντησαν όταν ξανάνοιξαν το πηγάδι.

Η όψη του χωριού μας αλλάζει και με το μάτι του φακού διαπιστώνουμε το πριν και το μετά στο Ξεροπήγαδο, βιώνοντας έντονα συναισθήματα από τα διάφορα  ομαδικά παιχνίδια και την γιορτή της αποκριάς.

Στο ξεροπήγαδο συναντώνται οι 4 δρόμοι που είναι στην ονοματοθεσία του χωριού μας. Ο πρώτος  από τον άγιο Αθανάσιο, ο δεύτερος από την αγία Τριάδα, ο τρίτος από τον άγιο Δημήτριο ,και ο τέταρτος από την οικία Τσάμη.

Tο Μπιζάνι είναι μια λοφώδης τοποθεσία στρατηγικής σημασίας γιατί δεσπόζει στο χωριό της Βαλύρας και  προσφέρει κάλυψη και τη δυνατότητα επιτήρησης όλου του χωριού. Εδώ δόθηκε η μάχη για την απελευθέρωση της Βαλύρας, το 1821, με πρωταγωνιστές τους αδελφούς Καρύδη.

Το Μπιζάνι είναι γλωσσικό δάνειο και σημαίνει οχυρό. Είναι στο βορειοδυτικό τμήμα της Βαλύρας, με πολλά παλιά πέτρινα σπίτια και στενά δρομάκια. Κάποτε αποφάσισαν να ανοίξουν  και πηγάδι, δεν βρήκαν νερό, και την πλατειούλα την ονόμασαν Ξεροπήγαδο. Με το φουρνέλο έχασε το ένα του μάτι, ο θείος μου Βαγγέλης Βάκρινος.

 Εκεί τις απόκριες  γίνονταν οι εκδηλώσεις με τους χορούς, τις φωτιές, τα κεράσματα, τα κουτσομπολιά και τα πειράγματα. Υπήρχε η εποχή της αθωότητας των παιδικών μας χρόνων παίζοντας τους κλέφτες και αστυνόμους.
Ο Θανάσης μας θυμίζει το πως οι μπιζανιώτες έφτανα στο Μπιζάνι ,από διαφορετικές διαδρομές και πολλές οικογένειες, που δεν υπάρχουν με τα επίθετα και προσωνύμια τους.

Διαβάζοντας το κείμενο του αείμνηστου Θανάση Καρύδη  μνημονεύει πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, θυμίζοντας το όμορφο παρελθόν του χωριού μας και της γειτονιάς του.

Πήγα 12-6-2020 και φωτογράφισα το Ξεροπήγαδο και τους δρόμους που περιγράφει ο Αθανάσιος Καρύδης, συγκρίνοντας το τότε και το τώρα στα Ποτιστικά και τις Τούρλες που τώρα δεν υπάρχουν, αλλά μας το θυμίζουν οι φωτογραφίες .

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ 

ΖΕΥΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΡΥΔΗ, ΖΕΥΓΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΣΑΜΗ,ΔΗΜ. ΤΣΑΜΗΣ  ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Θ

ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΒΑΛΥΡΑΣ .ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Δ. ΚΑΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΑΚΡΙΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΕΛΕΝΗ 

Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟΥ ΠΡΙΝ

Η ΒΑΛΥΡΑ ΤΑ ΠΟΤΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΤΟΥ ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟΥ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ AEIMNHΣΤΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΚΑΡΥΔΗ

ΟΙ ΤΟΥΡΛΕΣ

ΤΑ ΠΟΤΙΣΤΙΚΑ

Η ΒΑΛΥΡΑ

Η ΤΩΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ ΚΑΠΟΤΗ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ

Ο ΜΙΜΗΣ ΜΠΟΥΖΑΛΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ

Η ΟΙΚΙΑ ΚΑΠΟΤΗ ΠΡΙΝ ΓΚΕΜΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟΣ

ΟΙ ΜΠΙΖΑΝΙΩΤΕΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ ΤΗΣ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΒΑΛΥΡΑΣ ΠΟΤΙΣΤΡΑ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ

Η ΟΙΚΙΑ ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

ΜΠΙΖΑΝΙΩΤΕΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΤΟ ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟ ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ 12-6-2020 

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΠΙΖΑΝΙ

ΤΟ ΡΕΜΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΔΡΟΜΟΣ  ΚΑΙ ΤΣΙΜΕΝΤΩΘΗΚΕ ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΓΕΦΥΡΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΣΤΟ ΜΑΝΔΡΟΤΟΙΧΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΚΑΜΑΡΑ ΣΠΙΤΙΟΥ

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΣΤΟ ΜΠΙΖΑΝΙ  ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟ

Η ΑΣΦΕΣΤΟΜΕΝΗ ΤΡΙΦΤΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΤΡΙΒΑΜΕ ΑΛΑΤΙ

Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 4 ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ

ΤΟΥΡΛΕΣ ΠΟΤΙΣΤΙΚΑ

Η ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΒΑΚΡΙΝΟΥ ΛΙΓΑ ΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟ

Η ΟΙΚΙΑ ΚΑΠΟΤΗ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟΣ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΙΖΑΝΙ ΠΡΟΣ ΠΑΛΤΕΙΑ ΒΑΛΥΡΑΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗΣ

Η ΤΥΧΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΟΛΥΔΩΡΟ

Η ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ ΟΙΚΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΗ ΜΕ ΤΟ ΣΙΣΕΡΟ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΓΕΦΥΡΑΣ

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Η ΓΕΦΥΡΑ ΒΑΛΥΡΑΣ

Η ΠΑΛΙΑ ΟΙΚΙΑ ΠΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ

ΤΑ ΣΤΗΘΑΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΠΕΤΡΙΝΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΠΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΩΘΗΚΕ

ΤΟ ΡΕΜΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΔΡΟΜΟΣ

 ΜΠΟΥΡΙΚΑΣ, ΒΙΓΚΟΣ ,ΜΑΚΡΗΣ Α., ΤΣΑΜΗΣ ΦΕΡΜΑΝΗΣ, ΜΠΟΒΗΣ ΜΑΚΡΗΣ Δ

 Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝ. ΜΑΚΡΗ ΜΕ ΤΑ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙ ΚΛΗΜΕΝΤΙΑ.

Η ΟΙΚΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΕΡΟΠΗΓΑΔΟ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.